برخی از افراد از جمله پزشکان، پرستاران، نیروهای اورژانس و آتش نشانی آرامش افطاری در کنار خانواده را فدای آرامش مردم می‌کنند و به دور از کانون گرم خانواده در محل کار روزه داری را به پایان می‌رسانند.
در لحظات معنوی ماه رمضان که بیشتر خانواده ها در کنار یکدیگر هستند و از دورهمی سفره افطار لذت می‌برند، افرادی هستند که در محل کار حضور دارند و تمام ساعات شبانه روز آماده انجام خدمت به مردم هستند.
نیروهای امدادی و خدمات رسان در ایام رمضان، با وجود فشار کاری و چالش‌های روزه‌داری، همچنان در خط مقدم خدمات‌رسانی به مردم قرار دارند. در حالی که بسیاری از افراد در لحظات افطار، کنار خانواده‌های خود گرد هم می‌آیند و از غذا و استراحت بهره‌مند می‌شوند، این نیروها در شرایطی که ممکن است یک تماس اضطراری یا حادثه ناگهانی رخ دهد، در محل کار خود حضور دارند و تمام تلاش خود را برای حفظ جان و اموال مردم به کار می‌برند. آن‌ها با توجه به حساسیت بالای وظایفشان، حتی زمانی که نیاز به استراحت و تجدید قوا دارند، نمی‌توانند از محل کار فاصله بگیرند.
افطار در محل کار برای این نیروها به معنای تحمل فشار جسمی و روانی بیشتر است، اما با وجود این سختی‌ها، احساس مسوولیت‌پذیری و ایثار در خدمت به جامعه، انگیزه‌ای قوی برای ادامه دادن به وظایفشان است. در دنیای امدادرسانی، هیچ‌گاه زمان مناسبی برای استراحت و افطار در خانه وجود ندارد؛ چرا که ممکن است در هر لحظه، وضعیت اضطراری جدیدی پیش آید که نیازمند حضور فوری باشد. این گروه از افراد، با ایثار و فداکاری، حتی در زمان‌هایی که باید در کنار عزیزانشان باشند، همچنان در محل کار حاضر می‌شوند تا در شرایط بحرانی، به کمک هموطنان‌شان بشتابند.
این فداکاری‌های بی‌صدا، نمادی از تعهد و عشق به خدمت است که نشان می‌دهد نیروهای خدمات رسان در هر شرایطی، حتی در لحظات افطار و سحر، تمام توان خود را برای حفظ امنیت و سلامت جامعه به‌کار می‌گیرند. برای آن‌ها، خدمت به مردم از همه‌چیز مهمتر است و این احساس مسوولیت نه تنها در ماه رمضان، بلکه در تمام روزهای سال ادامه دارد.
در ایام مبارک رمضان، بسیاری از افراد به‌دلیل مسوولیت‌های شغلی و ضروریات کاری نمی‌توانند وقت خود را برای افطار در کنار خانواده بگذرانند. این افراد با فداکاری و تعهد به کار، در محل کار خود افطار می‌کنند تا بتوانند به ارائه خدمات به دیگران ادامه دهند و در عین حال از تعطیلات و آرامش رمضان بهره‌برداری کنند.
چنین اقداماتی نشان‌دهنده احساس مسوولیت و اهمیت دادن به نیازهای جامعه است، چرا که این افراد حتی در ساعات افطار، به‌دنبال کمک و خدمت‌رسانی به دیگران هستند. این نوع فداکاری‌ها در کنار وظایف شغلی، نه تنها قابل احترام است، بلکه نشانگر تعهد و روحیه همدلی این افراد با جامعه است.
تعهد به شغل در لحظات افطار و سحر
سرپرستار بخش اورژانس بیمارستان خاتم الانبیا زاهدان گفت: به عنوان یک پرستار، خوردن افطاری در محل کار برای من یکی از لحظات خاص و متفاوت است در حالی که بسیاری از مردم در این زمان کنار خانواده و عزیزانشان به افطار می‌نشینند، ما در بیمارستان و در میان بیماران، وظیفه خود را با دقت و حساسیت ادامه می‌دهیم.
مریم حکیمی نژاد ادامه داد: در چنین لحظاتی، افطاری خوردن در کنار همکاران، نه تنها فرصتی برای بازسازی انرژی است، بلکه یادآور فداکاری و تعهد به حرفه‌مان نیز بوده؛ ممکن است از حضور در کنار خانواده محروم باشیم اما حس کمک به دیگران و خدمت‌رسانی در این ایام خاص، احساس رضایت درونی را برای ما به همراه دارد.
وی عنوان کرد: در کنار این مسوولیت‌ها، افطار در محل کار به ما یادآوری می‌کند که ایثار و مسوولیت‌پذیری در این شغل، در کنار لحظات دشوار، خود نوعی پاداش روحی است.
سرپرستار بخش اورژانس بیمارستان خاتم الانبیا زاهدان تصریح کرد: در این لحظات، احساس می‌کنیم که هر قدمی که در جهت کمک به بیماران برمی‌داریم، جزو وظیفه‌مان است و این مسوولیت‌پذیری ما را از دیگران متمایز می‌کند. حتی اگر دور از خانواده و خانه باشیم، خدمت به دیگران در این ایام معنای واقعی ایثار را برای ما تداعی می‌کند.
افطار و سحر نیروهای پزشکی در رمضان
یکی از کارکنان اتاق عمل بیمارستان خاتم الانبیا زاهدان نیز گفت: برای ما که در اتاق عمل مشغول به کار هستیم، افطار تنها یک عمل ساده برای رفع گرسنگی نیست؛ بلکه یک لحظه از تعهد، فداکاری و احساس مسوولیت است. در این لحظات، وقتی ساعت افطار فرا می‌رسد و هنوز درگیر جراحی‌های پیچیده و مراقبت‌های ویژه هستیم، بدن‌مان به آرامش و تغذیه نیاز دارد اما آنچه که بیشتر از همه برای ما اهمیت دارد ادامه خدمت به بیماران و نجات جان‌های در خطر است.
زهرا جامی عنوان کرد: افطار در اتاق عمل به ما فرصتی می‌دهد تا پس از ساعت‌ها فعالیت بی‌وقفه، دوباره انرژی خود را بازیابیم. اما این لحظات در کنار سختی‌ها و فشار کاری یادآور مسوولیت‌پذیری و فداکاری ما به عنوان افرادی است که در خط مقدم سلامت جامعه قرار داریم.
مسوولیت آتش نشانان به ساعت خاصی محدود نیست
معاون عملیات سازمان آتش نشانی زاهدان اظهار کرد: برای ما که در تیم‌های آماده‌باش آتش‌نشانی هستیم، افطار در محل کار تجربه‌ای متفاوت و خاص است. در حالی که بسیاری از افراد در کنار خانواده‌هایشان برای افطار می‌نشینند ما در ایستگاه آتش‌نشانی و در انتظار فرمان‌های اضطراری باید آماده باشیم تا در هر لحظه به کمک کسانی برویم که به کمک ما نیاز دارند. گاهی اوقات افطار را در حالی می‌خوریم که در ذهن‌مان آماده‌ایم تا در کسری از ثانیه به محل حادثه برسیم و جان افراد را نجات دهیم.
عبدالرحمان براهویی افزود: این لحظات ممکن است برای ما به‌طور ویژه سخت باشد، چرا که دور از خانواده و در شرایط کاری قرار داریم، اما همانطور که به‌خوبی می‌دانیم، مسوولیت ما چیزی فراتر از یک شغل است.
معاون عملیات سازمان آتش نشانی زاهدان با بیان اینکه همیشه ممکن است نیاز به حضور فوری ما در یک محل که دچار حادثه شده وجود داشته باشد تصریح کرد: افطار در محل کار، برای ما بیشتر از یک وعده غذایی است؛ این یک یادآوری است از اهمیت مسوولیت و تعهد به حرفه‌ای که انتخاب کرده‌ایم.
به گفته وی در این حرفه، همیشه آماده بودن اولویت اصلی است. در محل کار معمولاً در شرایطی قرار داریم که هر لحظه ممکن است یک تماس اضطراری وارد شود و ما باید سریعاً آماده باشیم.
براهویی عنوان کرد: دور بودن از خانواده در این لحظات می‌تواند سخت باشد، به‌ویژه در ماه رمضان که فرصت‌های زیادی برای گرد هم آمدن خانواده‌ها فراهم می‌شود. با این حال، احساس مسوولیت در مقابل هموطنان و جامعه، تمام این سختی‌ها را قابل تحمل می‌کند ما می‌دانیم که در لحظات بحرانی، حضور ما در محل حادثه می‌تواند جان‌ها را نجات دهد، و این حس مسوولیت‌پذیری، به‌ویژه در ایام رمضان، به‌طور ویژه‌ای برجسته می‌شود.
وی تصریح کرد: افطار در محل کار به ما یادآوری می‌کند که مسوولیت‌های ما به‌هیچ‌وجه به ساعت خاصی محدود نیست این کار از ما می‌طلبد که در تمام ساعات شبانه‌روز و در هر شرایطی آماده باشیم. همین روحیه ایثار و فداکاری است که این شغل را متفاوت می‌کند شغل ما تعهد به جامعه است، تعهدی که حتی در هنگام افطار نیز نمی‌توانیم از آن غافل شویم.
ثبت دیدگاه