بسیاری از بزرگان، شب‌های ماه رمضان را بیدار می‌ماندند و نمی‌خوابیدند، مرحوم آقای طباطبایی (علاّمه سید محمدحسین طباطبایی) هم همین‌طور بود و شب‌های ماه رمضان بیدار بود.
آیت‌الله بهجت در مورد اهمیت شب بیست‌وسوم ماه رمضان و آخرین شب قدر گفته است:
بسیاری از بزرگان، شب‌های ماه رمضان را بیدار می‌ماندند و نمی‌خوابیدند، هر چند نزد ما تقریباً واضح است که شب بیست‌وسوم ماه رمضان، شب قدر است؛ ولی اول ماه باید قدری دقت شود که اول ماه دقیقاً تشخیص داده شود.
مرحوم آقای طباطبایی (علاّمه سید محمدحسین طباطبایی) هم همین‌طور بود و شب‌های ماه رمضان بیدار بود و می‌فرمود: «یک وقت در روز این‌قدر خوابیده بودیم، کار به اینجا رسید که وقتی بیدار شدیم، با عجله وضویی برای ظهر و عصر گرفتیم و ظهرَیْن (نماز ظهر و عصر) را با وضو در آخر وقتش اداءً خواندیم!»
در کربلا هم بوده‌اند کسانی که شب‌های رمضان نمی‌خوابیدند، حتی از بعضی‌ها نقل می‌کردند که گعده (جلسه‌ی گفت‌وگو و شب‌نشینی) می‌گرفتند و صحبت می‌کردند تا خوابشان نبرَد.
ثبت دیدگاه