کسی که روزه مستحبی می‌گیرد، واجب نیست آن را به آخر برساند و اگر کسی او را دعوت کند، مستحب است افطار کند و اجر روزه‌اش نیز محفوظ می‌ماند.
به گزارش دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله خامنه‌ای، هرگاه کسی روزه مستحبی بگیرد، واجب نیست آن را به آخر برساند و هر موقع بخواهد، می‌تواند روزه خود را بخورد. بلکه اگر برادر مؤمنی او را به غذا دعوت کند، مستحب است دعوت او را قبول کرده، در اثنای روز افطار نماید. خوردن غذا به دعوت برادر مؤمن هر چند روزه را باطل می‌کند ولی او را از اجر و ثواب روزه محروم نمی‌سازد.
اگر شخصی از اول ماه رمضان تا بیست و هفتم آن در وطن خود روزه بگیرد و در صبح روز بیست و هشتم به مکانی مسافرت کند و در روز بیست و نهم به آنجا برسد و متوجه شود که در آنجا عید اعلام شده است، در صورتی که اعلان عید در روز بیست و نهم در آن مکان، به نحو شرعی و صحیح باشد، قضای آن روز بر او واجب نیست ولی این کشف می‌کند که یک روز روزه، در اول ماه از او فوت شده است. لذا واجب است قضای روزه‌ای را که یقین به فوت آن دارد را به جا آورد.
در جایی که بیشتر مردم در شب های ماه مبارک رمضان برای قرائت قرآن و خواندن دعا و شرکت در مراسم دینی و امثال آن بیدار هستند، پخش برنامه‌های خاص سحرهای این ماه از بلندگوی مسجد جهت شنیدن همگان اشکال ندارد ولی اگر سبب اذیت همسایگان مسجد شود، جایز نیست.
قرائت دعاهای مخصوص ماه رمضان که به صورت دعای روز اول و روز دوم تا آخر ماه وارد شده است، اگر به قصد ثواب و مطلوبیت باشد، اشکال ندارد.
اگر روزه‌داری هنگام غروب در سرزمینی افطار کرده باشد و سپس به جایی مسافرت کند که خورشید در آن هنوز غروب نکرده است روزه‌ی او صحیح است و تناول مفطرات در آن مکان قبل از غروب خورشید با فرض این که در وقت غروب در سرزمین خود افطار کرده برای او جایز است.
ثبت دیدگاه