ماه مبارک رمضان با مائده ها و نعمات بی نظیر بهشتی به پایان رسید، میهمانی خدا در این ماه تمام شد، اما درهای نعمت دیگری به روی همه بندگان خدا باز شد.
عید فطر آمد… عیدی که فرصت رویش های دوباره برای همه ماست. اگرچه شاعر می‌گوید: عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت…
عید رمضان، عید فطرت‌هایی است که در گذر یک ماه روزه داری به زلال مهر الهی شست‌وشو یافته‌اند و از زنگار گناه و نازیبایی پاک شده اند.
عید فطر، عید جستن جان از غبار گناه و آلودگی های منتهی به وسوسه های شیطان است؛ عیدی است که در آن جشن رهایی از نفس برای انسان، شیرینی و اعتبار دیگری دارد.
راستی هیچ وقت به آمدن و نو شدن عید فطر در زندگی فکر کرده‌اید؟ از چه رو خدای متعال این ماه رمضان ها و عید فطرها را به تجربه ما می‌آورد؟ اصلاً چرا عید فطر را انتهای ماه صیام قرار داده و چه رازی در این عید نورانی به ودیعه مانده است؟
این پرسش‌ها از این رو بارها به ذهن انسان می‌آید که خدا را دیگرگونه بشناسد و اصلاً توفیق شناخت و معرفت الهی برای انسان حاصل شود.
خدا در پس یک ماه عبادت خالصانه و روزه داری بندگانش و در سایه شب‌های قدر ارجمندش رحمت و غفران را در نظر گرفته و چه زیباست که در انتهای این آزمون بزرگ باز هم رحمت و شفقت را برای پاداش همراهان رمضان در نظر گرفته است.
چه شور انگیز است، عید فطر و چه زیباست وقتی تک تک بندگان خدا به سهم خود از این خوان پربرکت پاداش می‌گیرند و دل‌هایشان به بارگاه حضرت حق،حلقه می‌شود.
چه زیباست که پس از نماز عید فطر احساس رهایی و سبکی به انسان دست می‌دهد، انگار که در اوج افلاک و آسمان‌های برین به پرواز درآمده … و این همه از لطف خداست که ما را به رمضان می‌رساند،پای سفره های پربرکت افطار و سحر می‌نشاند،احساس خوشایند نزدیکی به خودش را در پس تحمل تشنگی و گرسنگی به ما هدیه می‌کند، درهای رحمتش را در شب‌های قدر به صورت ویژه به روی ما می‌گشاید و در نهایت دل و جانمان را در زلال جویبار فطر می‌شوید و آن وقت به وجود ما بر خودش می‌بالد.
قرآن چه نیکو و زیبا این همه لطف خدا را ترسیم کرده که می‌فرماید: «تبارک الله احسن الخالقین»… اگر از این عید فطر برای انس همیشگی با خدا بهره ببریم و قدر این همه لطف و مهربانی و کرامت الهی را بدانیم، آن وقت عید در عید زندگی ما محقق خواهد شد.
ثبت دیدگاه