امام‌حسن مجتبی(ع) در روایتی ماه مبارک رمضان را میدان مسابقه برای رسیدن به سعادت در مسیر اطاعت الهی توسط بندگان خداوند به شمار آورد.
امام حسن مجتبی (ع) نخستین فرزند فاطمه زهرا(س) و امیرالمؤمنین(ع) که خودشان نیز در نیمه ماه مبارک رمضان به دنیا آمدند، تأکیدات زیادی به روزه‌داری و عبادت خداوند در این ماه دارند.
ایشان خود به این ماه بسیار اهتمام داشتند و حتی ادعیه زیادی نیز از ایشان درباره ماه مبارک رمضان باقی مانده است، از جمله به نقل از کتاب «اقبال‌الاعمال» ایشان درباره روزه‌داری می‌فرمایند: هر روزه‌دارى هنگام افطار یک دعاى اجابت شده دارد. پس در اولین لقمه افطار بگو : «به نام خدا، اى خدایى که آمرزش تو فراگیر و وسیع است، مرا ببخش.»
ایشان در حدیث دیگری به نقل از پیامبر اسلام (ص) کمک به برادر مؤمن را حتی از روزه‌داری و شب زنده‌داری برای عبادت نیز والاتر دانسته‌اند.
امام حسن مجتبی (ع) در حدیثی می‌فرمایند: «إنَّ اللّهَ جَعَلَ شَهْرَ رَمَضانَ مِضْماراً لِخَلْقِهِ، فَیَسْتَبِقُونَ فیهِ بِطاعَتِهِ إِلى مَرْضاتِهِ، فَسَبَقَ قَوْمٌ فَفَازُوا، وَقَصَّرَ آخَرُونَ فَخابُوا: خداوندمتعال ماه رمضان را براى بندگان خود میدان مسابقه قرار داد. پس عدّه‌اى در آن ماه با اطاعت و عبادت به سعادت و خوشنودى الهى از یکدیگر سبقت خواهند گرفت و گروهى از روى بى‌توجّهى و سهل‌انگارى خسارت و ضرر مى‌کنند.
بنابراین آنچه برگرفته از احادیث امام حسن (ع) است کسب عبادت، اطاعت و خوشنودی خدا در ماه مبارک رمضان و اهتمام در این مسیر است.
*منابع:
۱- بحار‌الانوار، علامه مجلسی
۲-صلح الحسن
۳- احتجاج طبرسی، ج ۱
۴-تحف‌العقول
ثبت دیدگاه