یکی از کهنه سربازان نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، روزه گرفتن خلبان نهاجا را در ماه مبارک رمضان و هنگام انجام ماموریت های پروازی در دوران دفاع مقدس تشریح کرد.
«رضا رمضانی» که در عملیات «کمان ۹۹» حضور داشته و از سال ۵۹ تا ۶۳ در پایگاه چهارم شکاری دزفول، از سال ۶۳ تا ۶۴ در تبریز و بعد از آن در اصفهان و تهران به انجام مسوولیت های خود در کسوت خلبانی جنگنده پرداخته است، درباره خاطراتش از ماه رمضان و چگونگی روزه داری خلبانان در دوران هشت سال دفاع مقدس می گوید: اگر اشتباه نکنم سال دوم جنگ، ماه مبارک رمضان با مرداد ماه مصادف شده بود، گرچه برای پرواز، خلبانان باید از شرایط ویژه جسمانی برخوردار باشند، در آن زمان شاهد بودم که آن دسته از خلبانان که روزه می گرفتند طوری برنامه ریزی می کردند که در صبح پرواز کنند و عملیات های هوایی را انجام دهند.
وی ادامه می دهد: گاهی آنها باید زمان زیادی را پرواز می کردند، برای همین همواره در داخل جیب لباس های مخصوص فشار هوانوردی، مقداری بادام، مغز گردو یک قمقمه کوچک آب می بردند تا در شرایطی که روزه داری بر آنها غلبه کرد، روزه خود را بشکنند و علاوه بر انجام درست مأموریت های خود، افت قند خون و فشارشان موجب این نشود که اموال بیت المال که بسیار هم به آنها نیاز داشتیم آسیب ببیند.
این کهنه سرباز نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران توضیح می دهد: رزمندگان و خلبانان نیروی هوایی در شرایط جنگی، براساس حکم و فتوای امام(ره) می توانستند روزه نگیرند و بعد از آن قضای روزه های خود را بجا بیاورند، اما باز هم برخی دلشان نمی آمد که از این ماه پرفیض و برکت بی نصیب بمانند.
خسته نباشید مرسی به خاطر این مطالب فوق
العاده