سریال های ماه رمضانی را می توان جزو بهترین آثاری به شمار آورد که در طول سال در تلویزیون تولید و از شبکه های مختلف به نمایش درمی آیند. در ادامه یادداشتی که روز دوشنبه در روزنامه جام جم منتشر شد آمده است: این موفقیت دلایل زیادی دارد؛ این سریال ها معمولا در ۳۰ قسمت تولید می شوند به همین دلیل معمولا قصه های پر و پیمانی دارند که می تواند ۳۰ قسمت را پوشش دهد.
سریال های ماه رمضان در یکی از بهترین و معنوی ترین ماه های سال پخش می شود به همین دلیل نظارت بر ساخت آنها بیشتر است و سازندگانی برای تولید سریال های رمضانی انتخاب می شوند که کارشان را بلد هستند و دغدغه های ویژه ای هم دارند که ورای پر کردن آنتن یا افزودن یک اثر به کارنامه کاری شان است.
سریال های ماه رمضان این امتیاز را هم دارند که همه اعضای خانواده در کنار هم این آثار را تماشا می کنند.
بعد از افطار فرصتی فراهم می شود تا اعضای خانواده دور هم جمع شوند و این بهترین زمانی است که تلویزیون می تواند تولیدات خود را عرضه کند و ارزیابی درست و دقیقی از آنها داشته باشد چون در این شرایط نمایندگانی از هر گروه سنی این سریال ها را می بینند و این معیار خوبی است تا مدیران تلویزیون متوجه شوند که مردم چه داستان هایی را بیشتر دوست دارند و چه موضوعاتی می تواند خانواده را به بیننده تلویزیون تبدیل کند.
با نگاهی به سریال هایی که در ماه رمضان چند سال گذشته پخش شده است می توان به این نتیجه رسید که دو دسته از سریال ها بیننده بیشتری دارند؛ یک گروه آنها یی هستند که موضوع ماورایی و دینی دارند و گروه دیگر سریال هایی هستند که داستانشان درباره خانواده است و نویسنده فیلمنامه برای اعضای خانواده داستان نوشته است و به نوعی به همه آنها توجه کرده است؛ هم به پدر و مادر و هم به فرزندان.
تاکنون کارگردانان کاربلد و مطرحی سریال های ماورایی و ملودرام و خانوادگی را کارگردانی کرده اند که برخی از آنها را می توان جزو آثار ماندگار تلویزیون دانست.
میوه ممنوعه؛ عشق علیه خانواده
سریال « میوه ممنوعه» به کارگردانی حسن فتحی را باید یک اتفاق در تلویزیون دانست. این سریال که رمضان سال ۸۶ از شبکه دو پخش شد، توانست مخاطبان زیادی را پای خود بنشاند و این فرضیه را مردود کند که سریال های مناسبتی فقط برای عموم مردم تولید می شوند و خواص و اهل فکر و نظر این سریال ها را تماشا نمی کنند.
میوه ممنوعه داستانی اجتماعی و عاشقانه داشت که به هر دو وجه به خوبی پرداخته بود. تم عاشقانه در این سریال هر چند درباره پیرمردی بود که عاشق دختر جوانی می شد، اما از این تم برای جلب نظر مخاطب استفاده نشده بود. حسن فتحی هوشمندانه به این موضوع نگاه و در کنار آن، مسائل اقتصادی و اجتماعی روز را هم مطرح کرده و به اندازه ای که برای یک سریال تلویزیونی مقدور است به واکاوی این مسائل پرداخته بود .
بازی های خوب بازیگران سرشناس از جمله علی نصیریان، گوهر خیراندیش و هانیه توسلی که نقش های اصلی را بازی می کردند سریال میوه ممنوعه را دیدنی تر کرد. امیر جعفری که پیش از این سریال در کارهای کمدی بازی می کرد، فرصت این را یافت تا خودی نشان دهد و از قالب نقش های کلیشه ای خارج شده و به بازیگر پرکار آثار جدی سینما و تلویزیون تبدیل شود.
میوه ممنوعه چند خانواده را ترسیم کرد و نشان داد که مدیریت والدین تاثیر بسزایی در رفتار فرزندان و موفقیت خانواده دارد. نکته قابل تامل در سریال میوه ممنوعه این بود که داستان و اتفاقات اصلی در یک خانواده متدین می افتاد و مردی مذهبی با داشتن سن بالا دچار لغزش اخلاقی می شد. میوه ممنوعه، ممنوعیت نزدیک شدن به افراد متدین و مذهبی در تلویزیون را حذف کرد و نشان داد که این افراد چون معصوم نیستند دچار لغزش می شوند. بعد از میوه ممنوعه بود که سریال هایی با این موضوع بیشتر در تلویزیون تولید شد.
روز حسرت؛ دینداری و خانواده داری
سیروس مقدم هم در سریال «روز حسرت» که ماه رمضان سال ۸۷ از شبکه یک پخش شد از چند زاویه موضوع خانواده را به نمایش گذاشت. اول این که اتفاقات این سریال درباره پسر جوانی بود که در یک خانواده متدین بزرگ شده بود و پدر و مادرش هر دو به اصول مذهبی اعتقاد داشتند. از طرفی زندگی زن جوانی به تصویر کشیده شد که به بیراهه می رفت و در خلال داستان بازگو می شد که خطاکاری او ریشه در خانواده او دارد که از هم گسسته و بی ضابطه بوده است.
در روز حسرت مادر خانواده (افسانه بایگان) به ورای دنیای مادی سیر می کرد و به نوعی از عقوبت انسان ها در آن دنیا باخبر می شد. او وکیل بود و با داشتن این شغل حساس تلاش می کرد همیشه جانب حق را بگیرد. پدر خانواده (فرامرز قریبیان) صاحب کارخانه بود. او هم تلاش می کرد مال حرام را به زندگی و کارش وارد نکند، اما پسرش (پوریا پورسرخ) چندان اعتقادات محکمی نداشت، برای همین گاهی به خطا می رفت و به مال حلال و حرام چندان پایبند نبود. در ادامه سریال همان گونه که پسر و مادر در آزمون های سخت قرار می گرفتند، این راز هم برملا شد که پسر، فرزند واقعی این خانواده متدین نیست و….
در روز حسرت در کنار مسائل مذهبی و چارچوب های اخلاقی که اعضای خانواده باید آن را رعایت کنند، نویسنده و کارگردان این سریال روی موضوع مال حرام و نتایج بد آن در روند زندگی هم تمرکز کرده بودند.
روز حسرت از سریال هایی بود که هم بُعد معنوی داشت و هم خانوادگی برای همین تعداد زیادی از مردم را بیننده خود کرده بود.
سقوط یک فرشته؛ پدر، مادر، فرزند
سریال « سقوط یک فرشته » به کارگردانی بهرام بهرامیان هم از آن سریال هایی بود که مردم زیادی را پای تلویزیون نشاند. تم خانوادگی و مذهبی این سریال باعث شد تا عموم مردم داستان این سریال را پیگیری کرده و پدر و مادرها تلاش کنند در خلال داستان پرفراز و نشیب این سریال، نقاط ضعف و قوت خود را در زمینه تربیت فرزندان پیدا کنند.
سقوط یک فرشته موضوعاتی مانند دینداری، توجه به اصول و فروع دین، زیاده خواهی، انتقام و… را در فضای ملودرام بازگو می کرد. شخصیت های اصلی این سریال دو دختر و یک پسر جوان بودند که هم درگیر احساسات این سن بودند و هم میان دین و اصول مذهبی و بی قیدی باید یکی را انتخاب می کردند. این انتخاب آنها را در مسیرهای مختلف قرار می داد و نتیجه رفتار و انتخابشان را به تصویر می کشید. در کنار این جوانان پدر و مادرهایی هم قرار داشتند که آنها هم با نوع برخورد و انتخاب هایشان این سه جوان را در راهی که قدم گذاشته بودند یا تقویت می کردند یا بازمی داشتند.
سقوط یک فرشته هم یکی از کارهای ماندگار تلویزیون است که از شبکه یک پخش شد و توانست نظرهای زیادی را به خود معطوف کرده و افراد زیادی را وادار به واکنش مثبت و منفی کند. در این سریال شیطان حضوری فعال داشت ولی چون دیده نمی شد و در بیشتر قسمت های سریال فقط صدایش شنیده می شد برای مردم جذابیت داشت. اما این مساله مذهبی و دینی در فضای یک خانواده با چالش های زیاد روایت شد و توانست از سقوط یک فرشته، سریالی چندبُعدی بسازد. این سریال از منظر خانوادگی حرف های زیادی داشت و نشان می داد که پدر و نوع برخورد و رابطه او با فرزندان چقدر در آینده آنها و تصمیما تی که می گیرند اهمیت دارد.
سریال سقوط یک فرشته این امتیاز را هم داشت که جوانان را هم به مخاطبان خود تبدیل کند چون شخصیت های محوری آن جوان بودند و با مسائلی روبه رو بودند که امکان دارد برای هر جوانی پیش بیاید. ارتباط بین دختر و پسر این سریال و نمایش نتیجه یک رابطه اشتباه باعث شد کارشناسان حوزه خانواده از این سریال و نوع پردازش داستان و ساختار روایی آن استقبال کنند.
جراحت؛ زخم های دیروز
سریال «جراحت »ساخته محمدمهدی عسگرپور هم از سریال های خوب خانوادگی است که ماه رمضان سال ۸۹ از شبکه سه پخش شد و بسیاری از خانواده ها را بیننده خود کرد. این سریال هم این قوت را داشت که برای همه اعضای خانواده داستانی داشته باشد و آنها را درگیر کند. جراحت که براساس فیلمنامه ای از سعید نعمت الله ساخته شد، داستانی چندلایه داشت و به گذشته آدم های قصه نقب می زد و زخم ها را پیدا می کرد و تا پایان سریال برای آنها مرهمی پیشنهاد می داد.
قصه عشق دخترعمو و پسرعمو، مادربزرگ غمخواری که کنار پسرهایش بود و به آنها کمک می کرد، دامادی که مانده بود بین همسر و فرزندش طرف پدر را بگیرد یا پدرزن را و…. باعث شد تا جراحت به یکی از آثار ماندگار تلویزیون تبدیل شود.
در این سریال هم موضوعات اقتصادی، اجتماعی و خانوادگی بازگو می شد و همین باعث شد تا طیف وسیعی از مردم از خواص و عوام بیننده آن شوند. عسگرپور که بین منتقدان به واسطه فیلم هایی که ساخته و مدیریت هایی که به عهده داشته، محبوبیت دارد، توانست با جراحت نشان دهد سینما با تلویزیون برایش فرقی ندارد و می تواند از یک فیلمنامه خوب کار آبرومندی بسازد. حضور بازیگرانی مانند امین تارخ، آتنه فقیه نصیری، ثریا قاسمی و بازیگران جوانی مانند هستی مهدوی فر و یاسر جعفری که در این سریال نقش دخترعمو و پسرعمو را بازی می کردند باعث جذابیت بیشتر جراحت شد.
مادرانه؛ کینه های زن و شوهری
سریال « مادرانه» ماه رمضان سال گذشته از شبکه سه پخش شد و خیلی زود توانست بین مردم طرفداران زیادی پیدا کند. باز هم یک سریال خانوادگی توانسته بود رَگ خواب مخاطبان را پیدا کند و در دل داستانی پرفرازونشیب و عاشقانه قصه آدم های مختلف را بگوید که با انتخاب های درست و اشتباه خود گاهی به پیش می رفتند و گاهی به پس.
مادرانه در اصل قصه پدری بود که می خواست به هر طریقی که شده فرزندان خود را زیر سقف خانه خود نگه دارد و در غیاب مادری که سال ها پیش آنها را ترک کرده بود، برای فرزندانش هم پدر باشد هم مادر. اما این پدر که ثروت اندوزی را هم دوست داشت، جاهایی راه را به خطا رفته بود و اکنون هم خانواده اش را از دست داده بود و هم ثروت بادآورده اش را. اما یک عشق قدیمی و یک دوست دیرینه به او کمک کردند تا او بار دیگر بتواند به خانواده فکر کرده و تلاش کند که اعضای خانواده را دور هم جمع کند.
فیلمنامه مادرانه جذابیت های یک قصه عامه پسند را داشت و براساس متدهای کلاسیک و قدیمی نوشته شده بود که هم مردم را سرگرم می کرد و هم به آنها یاد می داد که چگونه راه را از چاه بشناسند و به بیراهه نروند. به مردم یادآوری می کرد که فرزند داری راه خود را دارد همان گونه که همسرداری هم روش های ویژه ای دارد که نباید آنها را دست کم گرفت یا ساده از کنار آنها گذشت.
بازی خوب مهدی سلطانی در نقش پدر باعث شد تا سریال مادرانه در میان آثاری که ماه رمضان سال گذشته پخش شد خودی بنمایاند و بیشتر از بقیه بیننده داشته باشد. البته در این میان نباید از بازی خوب لعیا زنگنه و مهرداد ضیایی غافل شد که با حضور موثر و نقش آفرینی بجا و مناسب توانستند چهره یک همسر ناسازگار و یک دوست خوب و قابل اعتماد را به نمایش بگذارند.
مدینه؛ راه رستگاری
رمضان امسال هم برای چندمین بار سیروس مقدم به سراغ فیلمنامه ای از سعید نعمت الله رفت و داستانی زنانه و خانوادگی را برای ساخت انتخاب کرد. « مدینه» که از شبکه یک پخش می شود، داستان چند شخصیت مختلف است که اعضای چند خانواده را تشکیل می دهند، اما محور ماجراها دو زن هستند که همسران مردی به نام جهان بود ه اند. اکنون جهان مُرده و زن اول که روحی نام دارد تصمیم دارد انتقام همه سال هایی که جهان او را طلاق داده و با مدینه ازدواج کرده، از مدینه بگیرد. بهمن پسر روحی و جهان این وسط مانند گوشت قربانی تکه تکه می شود. بهمن در اصل پسر روحی است اما مدینه او را بزرگ کرده است. بهمن هم به مدینه علاقه دارد و او را مادر خطاب می کند و روحی را مادر خود می داند و در گرفتاری ها به او پناه می برد. کارخانه جهان که به این سه نفر ارث رسیده ، باعث می شود تا اتفاقاتی برای مدینه که شخصیت کاملا مثبت سریال است، روحی که شخصیت منفی قصه است و بهمن که شخصیت خاکستری است، رخ بدهد.
در مدینه به مال حرام و حلال، نزول خواری، اخلاق، زیاده خواهی، اعتیاد و… پرداخته می شود؛ اما آنچه تا کنون خیمه مدینه بوده و مردم را مخاطب آن نگه داشته، از هم پاشیدگی خانواده است و این که مردم دوست دارند در کنار یک سریال تلویزیونی ببینند آدم های قصه با این همه مشکلات چه سرانجامی پیدا می کنند.
ماه رمضان فرصت سی روزه برای کارگردانان است تا بهترین داستان ها را در قالب سریال های خوب و کم خطا به مردم ارائه کنند و با بازتابی که از این آثار می گیرند، متوجه شوند که نیاز روز مردم برای دیدن آثار تلویزیونی چیست و مخاطبان این رسانه چه نوع بازی، تعلیق و ساختارهایی را بهتر و بیشتر می پسندند. درواقع آثار ماه رمضانی می تواند الگوی سریال سازی در ماه های دیگر سال را برای مدیران و کارگردانان مشخص کند.
ثبت دیدگاه