امام سجاد علیه السلام در دعای چهل و چهارم صحیفه سجادیه هفت نام برای ماه مبارک بیان نموده اند که هر کدام وصفی از اوصاف ماه مبارک را بیان می‌نماید.
امام سجاد علیه السلام به مناسبت حلول ماه مبارک رمضان زبان به مناجات گشوده و از این قالب نه تنها برای ارئه مفاهیم و معارف اسلامی به مسلمانان، بلکه برای ابراز درد دل با حضرت باری پرداخته است.
امام سجاد علیه السلام در دعای چهل و چهارم صحیفه سجادیه هفت نام برای ماه مبارک بیان نموده اند که هر کدام وصفی از اوصاف ماه مبارک را بیان می‌نماید: شهر الله، شهر رمضان، شهر الصیام، شهر الاسلام، شهر الطهور، شهر التمحیص و شهر القیام.
در این مناجات از ماه رمضان به عنوان شهر الطَّهور یعنی شهر پاکیزه کننده یاد شده است.
امام، در دعا می‌فرماید: «و شهر الطّهور»؛ «شهرِ پاکیزه کننده است.» در این ماه، عواملی وجود دارد که روح ما را پاک و طاهر میکند. آن عوامل چیست؟ یکی روزه است؛ یکی تلاوت قرآن است و یکی دعا و تضرّع است. این همه دعاها، ارزاق طیبّه و طاهره‌ای است از مائده‌های ضیافت الهی که خدای متعال در این ضیافت یک ماهه خود، مقابل مردم گذاشته است. مضمون کلام امام این است که خدا در این ضیافت، با روزه از شما پذیرایی میکند.
روزه یکی از مائده‌های الهی است. چنان که قرآن هم، در این ضیافت عظیم، یکی دیگر از مائده‌های الهی محسوب می‌شود. از این مائده‌ها، هر چه بیشتر استفاده کنید، بنیه معنویتان قویتر خواهد شد و خواهید توانست بارهاىِ سنگینِ حرکت به سمت کمال و تعالی را راحت‌تر بکشید. آن‌گاه خوشبختی به شما نزدیکتر خواهد شد.
بیانات مقام معظم رهبری – ۱۴-۱۱-۱۳۷۳
بخشی از مناجات امام سجاد علیه السلام به مناسبت حلول ماه مبارک رمضان
بسم الله الرحمن الرحیم
«الحمد لله الذی هدانا لحمده، و جعلنا من اهله لنکون لاحسانه من الشاکرین و لیجزینا علی ذلک جزاء المحسنین و الحمد لله الذی حبانا بدینه، و اختصنا بملته، و سبلنا فی سبل احسانه لنسلک‌ها بمنه الی رضوانه حمدا یتقبله منا و یرضی به عنا و الحمد لله الذی جعل من تلک السبل شهره شهر رمضان، شهر الصیام، و شهر الاسلام، و شهر الطهور، و شهر التمحیص و شهر القیام الذی انزل فیه القرآن، هدی للناس و بینات من الهدی و الفرقان».
سپاس خدائی را سزاست، که ما را برای سپاسگزاری خود راهنمائی نمود، و از سپاسگزاران قرار داد، تا برای احسان و نیکیش از شکرگزاران باشیم، و ما را بر آن سپاسگزاری پاداش نیکوکاران دهد، و سپاس خدائی را سزاست که دین خود را به ما عطا نمود، و ما را جزو ملت خویش (اسلام) اختصاص داد، و در راه‌های احسان و نیکیش رهنمون کرد، تا به وسیله نعمتش در آن راه‌ها رفته و به سوی رضا و خوشنودیش دست یابیم، سپاسی که آن را از ما بپذیرد، و به وسیله آن از ما خوشنود گردد. سپاس خدائی را که رمضان را برای ما ماه تزکیه قرار داد؛ و سپاس خدائی را سزاست که ماه خود رمضان را، ماه صیام و روزه، و ماه اسلام، و ماه تزکیه، و ماه تصفیه و پاک کردن (از گناهان)، و ماه قیام و ایستادن (برای نماز در شب‌ها یا به پاخاستن در احیای اسلام و جهاد در راه خدا) را یکی از آن راه‌های احسان قرار داد، آن چنان ماهی که قرآن در آن فرو فرستاده شد، در حالی که برای مردم راهنما (ی از گمراهی) و نشانه‌های آشکار رهبری، و جدا کننده میان حق و باطل است.
ثبت دیدگاه