استفاده از عطر و خود را خوش بو کردن، در اسلام از مستحبات به شمار آمده و همیشه مورد سفارش و اهتمام نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله بوده، تا آنجا که به نمازگزاران سفارش شده است در برابر عظمت و جلال و هیبت حق تعالی و پیشگاه معبود یکتا با هیأتی نیکو و عطر زده وارد نماز شوند.
در تفاوت حکم این دو موضوع و دیگر فروعات مرتبط با آن، در تحریر الوسیله ج۱، ص:۲۷۲ چنین آمده است:
و منها – شم الریاحین خصوصا النرجس، و المراد بها کل نبت طیّب الریح، نعم لا بأس بالطیب فإنه تحفه الصائم، لکن الأولی ترک المسک منه، بل یکره التطیب به للصائم، کما أن الأولی ترک شم الرائحه الغلیظه حتی تصل الی الحلق.
۱- از جملۀ مکروهات روزه، بوییدن ریاحین است، مخصوصا گل نرگس؛ و مقصود از ریاحین هر گیاهی است که بوی خوش داشته باشد.
۲- عطر زدن مانعی ندارد، زیرا آن تحفه روزه‌دار است، لکن بهتر آن است که مشک را بکار نبرد، بلکه خوشبو شدن با مشک برای روزه‌دار مکروه است.
۳- بوییدن بوی غلیظ بطوری که به حلق برسد، بهتر است که ترک شود. (پرتال امام خمینی(ره))
* مقام معظم رهبری:
سؤال: استعمال عطر براى روزه‌دار، در ماه رمضان چه حکمى دارد؟
جواب: استعمال عطر براى روزه‌دار مستحب است؛ ولى بو کردن گیاهان معطّر مکروه است.
* آیت‌الله سیستانی:
سؤال: استفاده از عطر و ادکلن برای روزه دار چه حکمی دارد؟
پاسخ: مانعی ندارد.
* آیت‌الله مکارم شیرازی:
پرسش: استفاده از عطر یا بوئیدن گیاهان معطّر برای روزه دار چه حکمی دارد؟
پاسخ: استعمال عطر و بوهای خوش برای روزه دار مستحب است ولی بوییدن گیاهان معطر کراهت دارد. البته توجه داشته باشید که عطر زدن خانمها در خارج از منزل در روایت اسلامی نهی شده است، ولی چنانچه مقدار کمی برای از بین بردن بوی عرق و مانند آن بزنند مانعی ندارد.
ثبت دیدگاه