حدیث روز
امام صادق (ع) می فرماید : هر كس در ماه رمضان صدقه اى بدهد ، خداوندْ هفتاد نوع بلا را از او بر مى گرداند. ثواب الأعمال : ص ١٧١ ح ١٩

یکشنبه, ۲ دی , ۱۴۰۳ Sunday, 22 December , 2024 ساعت تعداد کل نوشته ها : 3753 تعداد نوشته های امروز : 0 تعداد دیدگاهها : 145×
صفحه اصلی » گروه » دسته‌بندی نشده
فتوای آیت‌الله سیستانی درباره روزه رمضان در روزهای شیوع کرونا
  • ۲۳ فروردین ۱۳۹۹ ساعت: 23:57
  • شناسه : 11219
    بازدید 30
    0

    آیت‌الله سیستانی، مرجع شیعیان در عراق، در پاسخ به استفتایی در مورد روزه ماه رمضان در سایه شیوع ویروس کرونا تأکید کرد: وجوب روزه ماه رمضان یک تکلیف فردی است و هر کس که شرایط وجوب آن را داشته باشد باید فارغ از اینکه برای دیگران واجب باشد یا خیر، روزه بگیرد. آیت‌الله سیدعلی سیستانی […]

    پ
    پ

    آیت‌الله سیستانی، مرجع شیعیان در عراق، در پاسخ به استفتایی در مورد روزه ماه رمضان در سایه شیوع ویروس کرونا تأکید کرد: وجوب روزه ماه رمضان یک تکلیف فردی است و هر کس که شرایط وجوب آن را داشته باشد باید فارغ از اینکه برای دیگران واجب باشد یا خیر، روزه بگیرد.
    آیت‌الله سیدعلی سیستانی در پاسخ به سؤالی مبنی بر شیوع کرونا و کمبود آب در بدن با وجود روزه‌ گرفتن و احتمال خشکی گلو و فراهم‌ شدن شرایط انتقال ویروس به دستگاه تنفسی فتوایی را صادر کرد.

    فتوای آیت‌الله سیستانی بدین شرح است: وجوب روزه ماه رمضان تکلیفی فردی است و هر شخص در صورتی که شرایط وجوب را داشته باشد، بدون توجه به واجب بودن یا نبودن روزه بر دیگران باید روزه خود را بگیرد.

    اگر ماه رمضان برسد و یک مسلمان بترسد از اینکه روزه بگیرد، به کرونا مبتلا شود، هر چند تمام جوانب احتیاط را رعایت کند، روزه از او ساقط می‌شود.

    اگر انسان بتواند درجه احتمال ابتلا به کرونا را تضعیف کند، مثلا در خانه بماند، و از نزدیک با دیگران در ارتباط نباشد و ماسک بزند و دستورات پزشکی و ضدعفونی مداوم و مانند آن را رعایت کند و در چنین شرایطی خیلی روزه برایش سخت نباشد، به طور معمول روزه از او ساقط نمی‌شود.

    اما درباره آنچه گفته شده که پزشکان نوشیدن آب را در دوره‌های نزدیک به هم به منظور جلوگیری از کمبود آب بدن و خشکی حلق توصیه می‌کنند – به این دلیل که احتمال ابتلای به ویروس کرونا را مرتفع می‌کند – این امر مانع وجوب روزه نمی‌شود، به جز کسانی که به آن رسیده باشند و در صورت روزه‌گرفتن، ترس ابتلای به بیماری وجود داشته باشد و هیچ راهی برای کاهش احتمال آن هم وجود نداشته باشد – ولو با ماندن در منزل و اتخاذ سایر راه‌های احتیاطی پیشرفته – و اما غیر از آن باید روزه بگیرد.

    بنابراین کسانی که می‌توانند کار خود را در ماه رمضان رها کنند و در خانه بمانند به گونه‌ای که از ابتلا به بیماری در امان باشند، وجوب روزه از آنها ساقط نمی‌شود و اما کسانی که به هیچ دلیلی نمی‌توانند کارشان را رها کنند و ترس از این دارند که اگر در طول روز آب ننوشند به ویروس مبتلا می‌شوند و هیچ کار دیگری نتوانند انجام دهند که آنها را از ابتلا به بیماری مصون نگه دارد، روزه بر آنها واجب نیست، هرچند تظاهر به افطار در ملا عام از سوی آنها جایز نیست.

    کاملا مشهود است که روزه رمضان از مهمترین فرایض شرعی است و ترک آن جز به دلیل عذر واقعی جایز نیست و هر انسانی در اینکه عذر واقعی برای ترک روزه دارد یا خیر در قیاس با دیگران از وضع خود آگاه‌تر است.

    ثبت دیدگاه

    • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در سایت منتشر خواهد شد.
    • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
    • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.