دنیا همچون مزرعه‌ای است که در آن هر کس به قدر کشت خود برداشت می‌کند؛ آنان که همچون پیامبران و بندگان صالح الهی، بذر تواضع و بندگی را در این مزرعه می‌کارند، در آخرت محصول سعادت و پاداش الهی را برداشت خواهند کرد.
در ماه مبارک رمضان، هر روز با «آیات زندگی‌ساز» همراه باشید؛ مجموعه‌ای از آیات قرآن کریم به همراه تفسیر کوتاه و کاربردی که راهنمای زندگی و سعادت هستند و با این آیات، روزهای ماه مبارک رمضان را با کلام خداوند نورانی‌تر کنیم.
حجت‌الاسلام والمسلمین جواد محدثی:
بسم الله الرحمن الرحیم؛ در آیه بیستم سوره مبارکه شوری، خداوند متعال می‌فرماید:
«مَن کان یُریدُ حَرثَ الآخِرَهِ نَزِد لَهُ فِی حَرثِهِ وَمَن کان یُریدُ حَرثَ الدُّنیا نُؤتِه مِنها وَمَا لَهُ فِی الآخِرَهِ مِن نَصِیبٍ؛ هر کس که به دنبال کشاورزی آخرت باشد، خداوند در کشت او برکت می‌افزاید، و هر کس که به دنبال کشاورزی دنیای خود باشد، ما از آن بهره‌ای به او می‌دهیم، اما در آخرت برای او هیچ نصیبی نخواهد بود.»
در این آیه، خداوند به انسان‌ها یادآور می‌شود که دنیا همچون یک مزرعه است.
در حقیقت، ما در این دنیا در حال کشاورزی هستیم، در انتظار برداشت محصولی که در آخرت خواهیم داشت.
این تشبیه دنیا به مزرعه یک نکته بسیار مهم را بیان می‌کند: ما باید در این دنیا کار کنیم، تلاش کنیم، و به عمل صالح بپردازیم تا در آخرت محصول و نتیجه‌ی آن را ببینیم.
دنیا همانند یک تجارتخانه است، که در آن انسان باید با اعمال خود سرمایه‌گذاری کند، تا در روز جزا سود و پاداش واقعی را دریافت کند.
همه شما حدیثی را می‌شناسید که می‌فرماید: «دنیا مزرعه‌ی آخرت است».
این حدیث، مفهوم بزرگی دارد که باید به آن توجه کنیم. اگر بخواهیم در آخرت سودی کسب کنیم، باید در این دنیا با اعمال صالح و تلاش‌های خود بذرهای نیکویی بکاریم.
یکی از نکات مهم در این زمینه، «روحیه تواضع و بندگی» است.
همان‌طور که در تاریخ می‌بینیم، شخصیت‌های برجسته‌ای چون میرزا کوچک‌خان و آقا بزرگ، با وجود مقام‌ها و افتخاراتی که داشتند، همچنان در پیشگاه خداوند خود را بنده می‌دانستند.
اولیای الهی و پیامبران الهی نیز در مقابل خداوند متعال خود را عبد می‌دیدند.
این ویژگی نشان‌دهنده روحیه تواضع و پذیرش مقام بندگی است. حتی رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم، با آن همه مقام و منزلت، در برابر خداوند خود را عبدی کوچک می‌دانست.
امیدواریم که ما هم از این اولیای الهی درس بگیریم و همیشه خود را بنده خدا بدانیم. یادمان باشد که ما در این دنیا هرگز از بندگی خداوند خارج نمی‌شویم. هیچ‌گاه نباید روحیه استکبار و تکبر را در خود راه دهیم.
ما تنها باید در مسیر عبادت و بندگی خداوند قدم برداریم و از آن بهره‌مند شویم.
ثبت دیدگاه