در ماه رمضان ۲۰۲۳، مسلمانانی که در جنوبی‌ترین کشورهای جهان مانند شیلی یا نیوزیلند زندگی می‌کنند، به‌طور متوسط ۱۲ ساعت روزه می‌گیرند، در حالی که مسلمانانی که در شمالی‌ترین کشورها مانند ایسلند یا گرینلند زندگی می‌کنند، بیش از ۱۷ ساعت روزه خواهند بود.
برای مسلمانانی که در نیمکره شمالی زندگی می‌کنند، تعداد ساعات روزه‌داری امسال کمی کوتاهتر خواهد بود و این میزان تا سال ۲۰۳۱ نیز کاهش می‌یابد، یعنی سالی که ماه رمضان انقلاب زمستانی را در بر می‌گیرد. پس از آن، ساعات روزه‌داری تا انقلاب تابستانی یعنی طولانی‌ترین روز سال در نیمکره شمالی افزایش خواهد یافت.
برای مسلمانانی که در جنوب خط استوا زندگی می‌کنند، برعکس این مورد اتفاق خواهد افتاد. در شمالی‌ترین شهرها، مانند لانگیربین در نروژ، جایی که خورشید از ۲۰ آوریل تا ۲۲ آگوست غروب نمی‌کند، احکام مذهبی برای پیروی، از زمان‌بندی در مکه، عربستان سعودی یا نزدیکترین کشور مسلمان صادر شده است.
در زیر میانگین ساعات روزه‌داری در شهرهای سراسر جهان آمده است.
کدام شهرها طولانی‌ترین ساعات روزه‌داری را دارند؟
میزان ساعت روزه‌داری نوک در گرینلند، ریکیاویک در ایسلند، هلسینکی در فنلاند، استکهلم در سوئد، گلاسکو در اسکاتلندبه میزان ۱۷ ساعت است.
ساعت روزه‌داری در الجزیره، آمستردام در هلند، ورشو در لهستان، لندن در بریتانیا، آستانه در قزاقستان، بروکسل در بلژیک به میزان ۱۶ ساعت اعلام شده است.
میزان ساعت روزه‌داری پاریس در فرانسه، زوریخ در سوئیس، بخارست در رومانی، اتاوا در کانادا، صوفیه در بلغارستان، رم در ایتالیا، مادرید در اسپانیا، سارایوو در بوسنی و هرزگوین به میزان ۱۵ ساعت است.
لیسبون در پرتغال، آتن در یونان، پکن در چین، واشنگتن در ایالات‌متحده، پیونگ یانگ در کره شمالی، آنکارا در ترکیه، رباط در مراکش، توکیو در ژاپن، اسلام آباد در پاکستان، کابل در افغانستان، تهران در ایران، بغداد در عراق، بیروت در لبنان، دمشق در سوریه، قاهره در مصر، کویت، غزه در فلسطین، دهلی نو در هند، هنگ کنگ، داکا در بنگلادش، مسقط در عمان، ریاض در عربستان سعودی، دوحه در قطر، دبی در امارات، عدن در یمن به میزان ۱۴ ساعت روزه هستند.
آدیس آبابا در اتیوپی، داکار در سنگال، آبوجا در نیجریه، کلمبو در سریلانکا، بانکوک در تایلند، خارطوم در سودان، کوالالامپور در مالزی به میزان ۱۳ ساعت روزه هستند.
کدام شهرها کمترین ساعات روزه‌داری را دارند؟
سنگاپور، نایروبی در کنیا، لواندا در آنگولا، جاکارتا در اندونزی، برازیلیا در برزیل، هراره در زیمبابوه، ژوهانسبورگ در آفریقای جنوبی ۱۳ ساعت روزه هستند.
میزان ساعت روزه‌داری در بوئنوس آیرس در آرژانتین، سیوداد دل استه در پاراگوئه، کیپ تاون در آفریقای جنوبی، مونته ویدئو در اروگوئه، کانبرا در استرالیا، پورتو مونت در شیلی، کرایست چرچ در نیوزیلند به میزان ۱۲ ساعت است.
مراسم ماه رمضان در برخی کشورها
در کشورهای مختلف مسلمانان مراسم متفاوتی طی ماه رمضان برگزار می‌کنند که در ذیل به آنها اشاره شده است:
کویت
یکی از سنت‌های قابل توجه ماه رمضان در کویت، شلیک توپ افطار در شهر کویت است. کودکان و بزرگسالان به‌طور یکسان در انتظار شنیدن صدای آن هستند که نشان دهنده افطار روزه است. شلیک توپ افطار در کاخ نایف انجام می‌شود همچنین در ماه رمضان هر روز در سراسر این کشور صدای شلیک توپ پخش می‌شود. این سنت از دهه ۱۹۶۰ برگزار می‌شود.
لبنان
ماه رمضان به مردم لبنان، رویه‌های سنتی تقریبا فراموش شده و کسب‌وکارهای رو به کاهش این کشور روح می‌بخشد. این جشن‌ها در واقع می‌تواند به تمام کشورهای عربی دیگر پرشورترین و پرانرژی‌ترین مراسم ماه رمضان را هدیه کند. مساجد مملو از جمعیت، ازدحام در بازارهای چند صد ساله و افطاری دسته جمعی از مناظر رایج در ماه رمضان در لبنان هستند. سنت باستانی بیروت به نام «استیبانات رمضان» هنوز هم توسط برخی از مردم لبنان برگزار می‌شود. پیش از آغاز ماه رمضان، مردم بیرون می‌روند و در سواحل یا پارک‌های عمومی قدم می‌زدند تا شاهد هلال ماه باشند و نشان دهنده آغاز ماه مبارک رمضان است. در روزهای قبل از ماه رمضان، مردم حتی قبل از اعلام رسمی شروع ماه رمضان، به دارالفتوا مراجعه می‌کردند تا در مورد مشاهده خود شهادت دهند.
مالدیو
خانواده‌ها در مجمع‌الجزایر مالدیو، عصرهای ماه رمضان دور هم جمع می‌شوند تا به‌طور سنتی با سه خرما و یک لیوان آب هندوانه افطار کنند. غذاهای سنتی مانند شلیککا، فتو ماشونی، روشی، ریهاکورو باندی و کاری در خانواده‌های مسلمان طبخ می‌شود. ماهی در مرکز میز قرار می‌گیرد در حالی که سایر غذاهای محلی همراه با آب نارگیل تازه، انبه و آناناس سرو می‌شوند. فالوده یک دسر محبوب است که از شربت گل رز، شیر تغلیظ شده، آب و دانه‌های ریحان تهیه می‌شود که در پایان غذا میل شود. پس از نماز تراویح، دوستان و خانواده‌ها دوباره برای تراویح بویین گرد هم می‌آیند و بشقاب‌ها و دسرهای کوچک ازجمله سوجی و پیرینی را به اشتراک می‌گذارند. درست قبل از نماز سحر، مردم مالدیو شام خود را به نام هارو یا سحور می‌خورند که با یک نت شیرین با یک کاسه فرنی به پایان می‌رسد که به بایه پن معروف است.
مراکش
در طول ماه رمضان، نافار (جارچی‌های شهری که لباس سنتی گاندورا، دمپایی و کلاه پوشیدند) شروع سحر را با آواز خود اعلام می‌کند و در محله‌های مراکش پرسه می‌زند. مردم شهر بر اساس صداقت و حساسیت فردی را انتخاب می‌کنند که تا آنها را برای سحری بیدار کند. این رسم که از خاورمیانه تا مراکش گسترش یافته است، به قرن هفتم بازمی‌گردد و در شب آخر ماه مبارک رمضان، مردم به او پاداش می‌دهد.
مقدونیه شمالی
در کشورهای اروپای شرقی مانند مقدونیه شمالی، مسلمانان در میان اقلیت قرار دارند. با این حال، رمضان هنوز هم از سوی دولت و هم از سوی جمعیت غیرمسلمان آن یک مراسم مذهبی مهم در نظر گرفته می‌شود. خانواده‌های مسلمان غذاهایی را که معمولا در خارج از ماه رمضان سرو نمی‌شود مانند باقلوا، پاچا، خرما، ماست تهیه می‌کنند که همگی با نان سومون نرم و مطبوع کامل می‌شوند. این غذاهای لذیذ به طرز عالی بر روی سفرا چیده می‌شوند که در اصل به معنای میزی است که برای صرف غذا با خانواده و دوستان آماده شده است. برخلاف کشورهای عمدتا مسلمان، هیچ قانون یا ممنوعیت خاصی در ماه رمضان وجود ندارد. زندگی تقریبا برای مردم مقدونیه شمالی مثل همیشه پیش می‌رود.
پاکستان
جشن «چاند رعات» یا جشن «شب ماه» در پاکستان با ظهور ماه نو آغاز می‌شود که پایان ماه رمضان و شروع عید فطر است. زنان و دختران پس از افطار آخر خود به بازارهای محلی می‌روند تا النگوهای رنگارنگ بخرند و طرح‌های پیچیده حنا را روی دست‌ها و پاهایشان نقاشی کنند. ماه رمضان ۲۰۲۳ در پاکستان اساسا همینطور خواهد بود. مغازه‌داران به احترام این سنت غرفه‌های خود را تزئین می‌کنند و تا ساعات اولیه صبح باز می‌مانند. خانم‌های محلی مغازه‌های موقت حنا در اطراف جواهرفروشی‌ها راه‌اندازی می‌کنند تا مشتریانی را که بیرون از خانه هستند جذب کنند.
قطر
برای قطری‌ها، رمضان ماهی برای مهر و محبت شناخته می‌شود و هدف آن جمع کردن خانواده و دوستان است تا از ضیافت نیمه شب در کنار هم لذت ببرند. جوانان نیز ممکن است در این مراسم در کنار مردان و زنان باشند و همه در صمیمیت و عشق زیر یک سقف خاطرات مشترک را به یاد می‌آورند و از همراهی یکدیگر لذت می‌برند. آنان همچنین مراسم «گارانگائو» را برگزار می‌کنند که در آن کودکان با پوشیدن لباس‌های سنتی از خانه‌های خود بیرون می‌آیند و به هر دری در محله‌شان می‌کوبند و میزبان آماده پذیرایی از آنان با شیرینی و آجیل است. آنان هدیه‌های خوب را در کیسه‌های نخی مخصوص جمع و از گردنشان آویزان می‌کنند. بچه‌ها تا پاسی از شب در خیابان‌ها در حال خواندن آهنگ ویژه گارانگائو دیده می‌شوند.
عربستان سعودی
همه سعودی‌ها در منطقه الاحساء در شرق عربستان، سنت خاص خود را به نام «شب قارش» که به «قریش» نیز معروف است را برگزار می‌کنند و شبی است که خانواده‌های سعودی برای مراسم بزرگ با غذاهای خاص دور هم جمع می‌شوند تا ماه رمضان را جشن بگیرند. این سنت در طول نسل‌ها منتقل شده و یکی از رایج‌ترین سنت‌ها در عربستان سعودی بوده است. نه تنها غذاها بلکه این شب پر از فعالیت‌های هیجان‌انگیز زیادی مانند جشنواره‌های مختلف، بازی‌های شبانه، فروش آب نبات و غیره است.
منابع
muslimaid.org
blog.wego.com
islamic-relief.org
ثبت دیدگاه