بازیگر مجموعه رمضانی «رهایم نکن» معتقد است: برای تلویزیون نوشتن، کارگردانی کردن، بازی کردن و به طور کلی خلق برای تلویزیون بسیار مشکل است اما با همه این سختی‌ها زندگی جریان دارد.
مریم قاسمی‌پور ـ بازیگر مجموعه «رهایم نکن» که نقش راضیه را در سریال محمد مهدی عسگرپور ایفا می‌کند ـ درباره حضور کمرنگ در تلویزیون، با اشاره به دشواری‌های کار کردن در این رسانه، گفت: بازیگر در تلویزیون آزمون و خطا می‌کند و خودش را با محدودیت‌ها تطبیق می‌دهد اما نکته‌ای که وجود دارد این است که به هر حال انسان میل به خلق و کار کردن دارد و نمی‌تواند خودش را به یک مدیوم محدود کند و بازیگر هم نمی‌تواند چشمش را بر روی این تجربه ببندد.
او با اشاره به اینکه تجربه کار کردن در حوزه تئاتر با تلویزیون متفاوت است، در عین حال گفت: تفاوت بسیاری در این دو حوزه وجود دارد اما من به عنوان یک بازیگر نه می‌توانم مطلق بگویم که با تلویزیون کار نمی‌کنم و نه می‌توانم خودم را به آن محدود کنم ولی می‌توانم با محدودیت‌های تلویزیون خودم را تطبیق بدهم و از حداقل امکانات، حداکثر استفاده را ببرم و با همین سختگیری‌ها و امکانات بهترین کار را ارائه بدهم.
قاسمی‌پور در ادامه با اشاره به اینکه حوزه فعالیتش بیشتر در تئاتر بوده است، درباره حضور در سریال‌های تلویزیونی اظهار کرد: دیدگاه من محکم و آرمانی است و شاید با پایان «رهایم نکن» من دیگر هیچ تجربه‌ای با تلویزیون نداشته باشم اما باید بگویم این کار برای من تجربه خوبی بود.
او که پیش‌تر در مجموعه‌های «نفس» جلیل سامان و همچنین «کوی دامون» عباس رنجبر و «قصه‌های ماتادور» امیر فیضی کار کرده است درباره حضور در مجموعه «رهایم نکن» نیز با اشاره به نقش خود گفت: اتفاق این داستان در خانواده می‌چرخد که ستون آن آقای امین تارخ برادر بزرگ‌تر است. اتفاقی که برای او افتاده است دامن همه ما را می‌گیرد. اما برخورد کاراکتر مرضیه به عنوان خواهر حاج رسول تقریبا با بقیه فرق دارد و به واسطه اتفاقی که برای همسرش افتاده است این شخصیت بر روی پای خودش ایستاده و زندگی‌اش را اداره می‌کند و در عین حال که برخورد احساسی دارد به واسطه شکل زندگی و پروسه سختی که گذرانده، شاید خیلی اخلاقی‌تر به اتفاقات نگاه می‌کند و برخورد منطقی‌تری نسبت به بقیه دارد.
قاسمی‌پور با بیان اینکه کاراکتر راضیه در مجموعه «رهایم نکن» تیپ نیست، گفت: راضیه شخصیت است تا تیپ؛ چراکه سعی کرده‌ام خیلی مثبت صرف نباشم و در کار نلغزم. این کاراکتر جنبه‌های کوچک و خاکستری هم دارد.
این بازیگر در ادامه این گفت‌وگو درباره حضورش در کنار پیشکسوتانی از جمله امین تارخ نیز اظهار کرد: در نظام معمول تلویزیون و سینمای ما، بودن در کنار پیشکسوتان و دیده شدن مهم است ولی خوب است که بازیگر به این فکر نکند. در واقع این اصل، اصل اشتباهی است اما همه دوستان پیشکسوت با برخوردشان با نقش برای ما درس عبرت هستند. همین طور در پشت صحنه از آن‌ها یاد می‌گیریم. به طور کلی بازیگر با هر تیمی که کار می‌کند کلی داده برای او وجود دارد و او رشد می‌کند و بزرگ می‌شود، حتی آن نقشی که ایفا می‌کند هم او را بزرگ‌تر می‌کند؛ البته در حال حاضر دیده شدن زیاد با مشهور شدن ترکیب شده است اما نکته‌ای که وجود دارد، به درستی و به اندازه دیده شدن مهم است. به عقیده من همه این ویژگی‌ها برای من در سریال «رهایم نکن» اتفاق افتاده است.
او در پایان با اشاره به فعالیت‌هایی که در عرصه سینما و تلویزیون داشته است، گفت: من در سال‌های دورتر یعنی ۷۸ تا ۸۲ چندین کار انجام داده‌ام. اولین کارم با آقای عباس رنجبر و «کوی دامون» بوده است «قصه‌های ماتادور» را هم با آقای امیر فضلی کار کرده بودم. با خانم اشرفی‌زاده نیز چندین فیلم کوتاه و تله فیلم کار کرده‌ام. همچنین «رهایم نکن» دومین همکاری‌ام با آقای عسگرپور است و پیش از این در فیلم «میهمان داریم» با ایشان همکاری کرده بودم و ایشان به من اعتماد کردند که در این مجموعه حضور داشته باشم و من با ذوق خاصی این پیشنهاد را پذیرفتم.
ثبت دیدگاه