برگزاری برنامه‌های ویژه ماه مبارک رمضان در رواق حضرت زهرا (س)

برگزاری مسابقه قرآنی «ریحانه‌النبی» ویژه بانوان و کارگاه قرآنی ویژه کودکان از جمله برنامه‌های ویژه ماه مبارک رمضان ۱۴۰۳ در رواق حضرت زهرا (س) حرم مطهر رضوی است که در حال برگزاری است.

حدود ساعت ۱۰ صبح، با عبور از صحن‌های حرم مطهر که مملو از شور و شوق زائران بود، مسیرم را به سمت رواق حضرت زهرا(س) ادامه دادم. نسیم ملایمی می‌وزید و بوی اسپند و عطر گل‌های تازه، فضایی معنوی و دلنشین را در اطرافم پراکنده بود.

اینجا همان مکانی است که از ابتدای ماه رمضان دلم می‌خواست حضور داشته باشم؛ جایی که در ماه مبارک رمضان ویژه‌برنامه‌های قرآنی بانوان برگزار می‌شود و حضور در آن، آرزوی هر عاشق معنویتی است.

همین که وارد رواق شدم، حسی از آرامش عمیق در من بیدار شد. نورهای سبز ملایم که از شمعدان‌ها به تمام فضای رواق می‌تابید، نمایی روحانی و شکوهمند ایجاد می‌کرد. صدای دلنشین قرائت قرآن که از دل قاری برخاسته و در فضا طنین‌انداز می‌شد، گویی گره‌های روح را باز می‌کرد. بانوان مشتاق در سکوت کامل نشسته بودند و گویی هر جمله و کلمه از آیات الهی، مستقیم بر قلبشان نقش می‌بست. این سکوت پرمعنا، جوی از تمرکز و توجه را در رواق ایجاد کرده بود که کمتر در جایی مشابه آن دیده می‌شود.

محفلی در سایه کلام خدا

شنیده بودم از ابتدای ماه مبارک رمضان، در این رواق برنامه‌های قرآنی ویژه‌ای برگزار می‌شود. از خادمی که با روی باز به استقبالم آمد، اطلاعاتی در مورد برنامه‌ها جویا شدم و سپس کنار بانوان دیگری که در سکوت و احترام نشسته بودند، نشستم. برنامه با حضور ۱۲۰ بانوی قرآنی از نقاط مختلف کشور آغاز شده بود. حتی دو قاری برجسته از افغانستان نیز در این جمع به چشم می‌خوردند؛ چهره‌های نورانی این بانوان که هرکدام معنای خاصی از کلام الهی را در عمق وجود خود جست‌جو می‌کردند و صحنه‌ای فراموش‌نشدنی به وجود آورده بود.

محفل انس با قرآن، با قرائت یک جزء از قرآن کریم آغاز شد. هر کلمه و آیه، گویی نسیمی بود که بر دل‌های حاضران می‌وزید و آن‌ها را به سفر در معنای آیات می‌برد. وقتی قاری با صدایی آرام و تأثیرگذار آیات را تلاوت می‌کرد، انگار قلب‌ها همه به‌یک‌باره در جست‌وجوی صمیمیتی ژرف با خالق خود بودند. عمق تأثیر کلام خداوند، چهره‌هایی را که پر از تمرکز و تعمق بود، به تصویر می‌کشید.

مسابقه‌ای از دل قرآن

پس از پایان قرائت، نوبت به مسابقه قرآنی «ریحانه‌النبی» رسید؛ مسابقه‌ای که حال و هوای جلسه را از حالت سکوت معنوی به نشاط و هیجان منتقل می‌کرد. شرکت‌کنندگان با اشتیاق و هیجان، تلاش می‌کردند پاسخ‌های درست را بیابند. در میان برندگان، خانم حسینی با لبخندی عمیق گفت: این قرآن، برای من بیش از یک جایزه است؛ یادآوری لحظات زیبایی است که در این محفل تجربه کردم. یادآور ماه پربرکت رمضان بوده و این هدیه معنوی برایم ارزشمندتر از هر چیز دیگری است.

در گوشه دیگری از رواق، کارگاه‌های هنری برگزار شده بودند که محیطی پر از رنگ و هنر ایجاد کرده بودند. زائران با اشتیاق به تماشای آثار هنرمندانی مشغول بودند که هرکدام، با عشق و نیتی خالص، هنر خود را تقدیم امام رضا(ع) می‌کردند. خانم فتوحی، خوشنویس برجسته‌ای که آثارش با تحسین دیگران روبه‌رو شده بود، با لبخند می‌گفت: هر نقطه و هر حرکت قلمم، از دل عشقم به امام رضا(ع) سرچشمه می‌گیرد. این هنر، زبان روح من برای ارتباط با آقاست.

بهشت کوچکی برای مادران و فرزندان

کمی آن‌طرف‌تر، کارگاه قرآنی ویژه کودکان برقرار بود. صدای خنده‌های کودکانه در میان صدای قرائت قرآن، حال و هوایی شاد و پر از زندگی ایجاد کرده بود. دختر‌بچه‌ها با چادرهای گلدار، به نقاشی، قصه‌خوانی و بازی‌های دینی مشغول بودند. مادران با آرامش خاطر در محفل قرآنی شرکت کرده و خوشحال بودند که فرزندانشان در محیطی آموزنده و دلنشین، مشغول یادگیری معارف اسلامی هستند. خانم احمدی، یکی از مادران حاضر، با رضایتی عمیق گفت: اینجا برای من و دخترم مثل بهشت است؛ من لحظاتی برای خلوت با خدا پیدا می‌کنم و دخترم نیز سرگرم و خوشحال است.

فضای رواق، مملو از حس دوستی و همراهی بود. بانوان حاضر، از تجربیات معنوی خود می‌گفتند، با یکدیگر صمیمانه صحبت می‌کردند و حتی برنامه‌هایی برای دیدارهای آینده ترتیب می‌دادند. این محفل فقط یک رویداد دینی نبود بلکه فرصتی برای ایجاد پیوندهای انسانی و عمیق معنوی بود. حس همبستگی که در میان این جمع دیده می‌شد، نشان از تأثیر عمیق این برنامه‌ها بر قلب‌های حاضران داشت. این برنامه و ترتیل ویژه خواهران، هر روز در ایام ماه مبارک رمضان، ساعت ۱۰صبح در رواق حضرت زهرا(س) برگزار می‌شود.

بهار معنویت در دل‌ها

وقتی مراسم به پایان رسید، احساس عمیقی از رضایت و سپاسگزاری در دلم نشسته بود. راه رفتن به سمت صحن حرم مطهر، با صدای طنین‌انداز قرائت قرآن که همچنان در گوشم می‌پیچید، لحظات ناب این تجربه را برایم تداعی می‌کرد. نگاه‌هایم به آسمان آبی و هوای بهاری بود؛ هوایی که بوی تازگی و حیات داشت. با خودم فکر کردم چه خوشبختم که توانسته‌ام در چنین فضای معنوی و بی‌نظیری حضور یابم؛ لحظاتی که تا ابد در خاطرم زنده خواهد ماند.