بسم الله الرحمن الرحیم

امام علی علیه السلام فرمودند:

«عَلَیْکُمْ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ بِکَثْرَهِ الِاسْتِغْفَارِ وَ الدُّعَاءِ فَأَمَّا الدُّعَاءُ فَیُدْفَعُ بِهِ عَنْکُمُ الْبَلَاءُ وَ أَمَّا الِاسْتِغْفَارُ فَیَمْحَی ذُنُوبَکُمْ»

در ماه رمضان بسیار استغفار و دعا کنید؛ چراکه دعا، بلا را از شما دور می کند و استغفار گناهان شما را پاک می کند.

و اما احکام؛

در جلسه قبل عرض کردیم که برخی سفر شغلی دارند؛ مثل برخی کارگرانی که برای کار به شهر دیگر می روند و یا همانند راننده اتوبوس و تریلی و… که به شهر دیگر می روند که سفر آنان سفر شغلی است.

مراجع عظام تقلید می فرمایند اگر کسی در یک بازه زمانی خاص در خارج از شهر خود مشغول کاری باشد به شرط اینکه مسافتی را که می پیماید، مسافت شرعی باشد مثلا ۴۵ تا ۵۰ کیلومتر رفت و برگشت او باشد (نه کسی که مثلا تاکسی برون شهری دارد؛ اما به سفر ۱۰ یا ۱۵ کیلومتری می رود)، سفر او سفر شغلی است و باید نماز خود را کامل خوانده و روزه بگیرد.

شرط دوم در این مسئله این است که در یک بازه زمانی تقریبا سه چهار ماهه باشد؛ وگرنه کسی است که می گوید من یک ماه مأموریت دارم که به فلان شهر بروم و کار انجام دهم و بیایم، این یک ماه یا یک و نیم ماه مورد بحث است و شاید سفر شغلی محسوب نشود و باید به مرجع تقلید خود مراجعه کند.

آنچه که تمام فقها بر آن اتفاق دارند این است که اگر سه یا چهار ماه مسافربری بیرون شهری داشته باشد، سفر او شغلی است.

پس اولاً باید سفر برون شهری باشد؛ دوماً سه چهار ماه باشد و سوم اینکه هر هفته باید در مسیر رفت و آمد باشد.

بنابراین اگر ده روز در خانه است و بعد از ده روز یک سفر شغلی می رود، چنین سفری، سفر شغلی نیست؛ باید هر هفته برود تا سفر شغلی به حساب بیاید.

حال اینکه هفته ای چند روز باید باشد تا سفر شغلی محاسبه شود، فتاوای مراجع عظام تقلید متفاوت است و عزیزان باید به فتوای مرجع تقلید خود رجوع کنند.

به عنوان مثال مقام معظم رهبری می فرمایند که هر ۹ روز یک سفر کافی است؛ به این معنا که در ماه ممکن است سه سفر شغلی بدون فاصله ده روز داشته باشد که در این صورت، سفرهای او سفر شغلی حساب می شود و نظر حضرت آیت الله شبیری زنجانی نیز همین است؛ اما برخی از مراجع بزرگوار همچون آیات سیستانی و مکارم شیرازی می گویند که باید هفته ای سه روز سفر داشته باشد که در ماه ۱۲ روز می شود و اگر ۱۲ روز هم نباشد، حداقل ۱۰ روز باید در سفر باشد تا سفر او سفر شغلی به حساب بیاید.

نکته قابل توجه اینکه کسی که سفر شغلی می رود، از وقتی که از خانه بیرون می آید، نماز او تمام است و روزه اش را باید بگیرد و در کل سفر باید نماز خود را تمام خوانده و روزه خود را بگیرد.

نکته پایانی در این مسئله که باید دقت داشته باشیم این است کسانی که می خواهند مسافرت کنند اعم از اینکه می خواهد برود قصد ده روز انجام دهد و یا اصلا می خواهد در سفر بخورد، (که شرعا هم اشکال ندارد)، حق ندارد از اول صبح در وطن خود روزه خود را بخورد؛ بلکه باید صبر کند وقتی از وطن خارج شد و حد ترخص را رد کرد، روزه خود را در جاده بخورد که اگر در وطن این روزه خواری را انجام دهد، روزه خواری عمدی حساب شده و کفاره خوردن روزه عمدی را دارد.

والسلام علیکم و رحمهالله و برکاته