استاد برجسته اخلاق می‌گفت: در ماه رمضان باید تمام اعضا و جوارحمان روزه باشد. اگر روزهای بگیریم که اعضای ما نامحرم ببیند، دروغ بگوید و غیبت بشنود، روزه‌مان عام می‌شود. اما به ما می‌گویند که روزه خاص بگیرید، یعنی اعضا و جوارحت هم روزه باشند.
پیامبر (ص) برای هر روز از ماه رمضان دعایی ذکر فرموده‌اند و دعای روز هفتم این ماه مبارک به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
اللَّهُمَّ أَعِنِّی فِیهِ عَلَى صِیَامِهِ وَ قِیَامِهِ، وَ جَنِّبْنِی فِیهِ مِنْ هَفَوَاتِهِ وَ آثَامِهِ، وَ ارْزُقْنِی فِیهِ ذِکرَک بِدَوَامِهِ، بِتَوْفِیقِک یَا هَادِیَ الْمُضِلِّینَ.
خدایا مرا در این ماه بر روزه و شب زنده‌داری‌اش یاری ده، و از لغزش‌ها و گناهانش دورم بدار، و ذکرت را همواره روزی‌ام کن، به توفیقت ای راهنمای گمراهان.
اگر خدا کمک کند، گرسنگی را نمی‌فهمیم
آیت‌الله مجتهدی تهرانی، استاد برجسته اخلاق، همه‌روزه در روزهای ماه مبارک رمضان در بین نماز ظهر و عصر در مدرسه علمیه خود به شرح دعای مختصر آن روز می‌پرداختند. این عالم بزرگوار دعای روز هفتم ماه رمضان را این گونه شرح داده است: در دعای این روز می‌خوانیم: «اَللّهُمَّ اَعِنّی فیهِ عَلی صِیامِهِ وَقِیامِهِ» خدایا کمک کن در این ماه روزه بگیریم و شب‌زنده‌داری کنیم.
اگر خدا کمک کند، گرسنگی را نمی‌فهمیم. عبادت شب و سحر، دعاهای ابوحمزه ثمالی و افتتاح را انجام می‌دهیم. گاهی افرادی غصه می‌خورند که ماه رمضان چگونه روزه بگیریم؟ خوب دعا کنید و خدا کمکتان می‌کند.
در ادامه می‌خوانیم: «وَجَنِّبْنی فیهِ مِنْ هَفَواتِهِ وَ اثامِهِ؛ خدایا ماه رمضان ما را از لغزش و گناه حفظ کن». بدبختی است که آدم در ایام سال گناه کند و ماه رمضان هم به گناه ادامه دهد.
در ماه رمضان باید تمام اعضا و جوارحمان روزه باشد. اگر روزهای بگیریم که چشمان، زبانمان، گوشمان، نامحرم ببیند، دروغ بگوید و غیبت بشنود ، روزه‌مان «عام» می‌شود. اما به ما می‌گویند که روزه خاص بگیرید، یعنی اعضا و جوارحت هم روزه باشند.
در نیت‌هایتان بگویید: «خدایا؛ من روزه می‌گیرم، اما روزه خاص می‌گیرم.» یعنی اعضا و جوارحتان هم روزه باشد. حدیث داریم زمانی که روزه می‌گیرید، باید گوش و چشم و پوست بدنتان هم روزه بگیرند. باید اعضا و جوارحمان هم روزه باشند تا این روزه در ما اثر بگذارد. البته یک روزه دیگر هم داریم که روزه خاص الخاص است. در این روزه، قلبمان در ماه رمضان به غیر خدا متوجه نمی‌شود.
همه موجودات ذکر خدا را می‌گویند
«وَارْزُقْنی فیهِ ذِکرَک بدَوامِهِ؛ خدایا روزی کن که در ماه رمضان یاد تو باشم». ذکر، هم یاد معنا می‌کند و هم معنای ذکر زبانی را می‌دهد. دائماً باید به یاد خدا باشم.
حدیث است که اگر حیوانات ذکر نگویند، اسیر دام صیاد می‌شوند. این صداهایی که از حیوانات می‌شنویم، ذکرهایی است که توسط آنان بیان می‌شود. حتی درخت و بیابان و کوه و دشت هم ذکر می‌گویند.
«بِتَوْفیقِک یا هادِی الْمُضِلّینَ؛ به توفیق خودت ای راهنمای گمراهان». ای خدایی که گمراهان را راهنمایی می‌کنی، توفیق بده این دعاهای روز هفتم درباره ما مستجاب شود.
ثبت دیدگاه