ماه مبارک رمضان با همۀ الطاف بی‌کران خداوندی برای این است که ما رسم عاشقی را تمرین کنیم و شیرینی رضایت او را بچشیم.
حقیقت رستگاری و فلاح در رضایت خدای متعال است و آنکه خدا از او راضی باشد، همه‌جا برایش بهشت است و بهتر است بگوییم او خود بهشت است، وگرنه آنکه در بهشت به سر ببرد اما خدا از او خشنود و راضی نباشد به حقیقت معذّب و است و در جهنم گرفتار.
مقام رضوان خدا را به کسانی بدهند که آنها نیز با همۀ وجود خدا را دوست داشته باشند، با همۀ وجود از خدا، نعمات و دستوراتش راضی باشند، و عاشقانه از نعمات بی‌کرانش بهره‌مند شوند و به دستورات و احکامش عمل کنند. نه از سر ترس، نه از ترس عذاب و جهنم و نه از شوق و رغبت به پاداش بهشت.
اینکه با اطمینان خاطر بگوییم:
به جهان خُرّم از آنم که جهان خُرّم از اوست
عشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست
و آنان که به این مقام رفیع یعنی به رضایت از پروردگار عالم دست می‌یابند از نظر ما خاکیان حالاتی عجیب دارند، آنان از درد نمی‌نالند، از فقر نمی‌هراسند و از زیادی دشمن می‌ترسند و از کمی یاور نمی‌رنجند و اگر ما به ظاهر می‌گوییم راضی به رضای خداییم، آنان از سر صدق و صفا می‌گویند راضی‌ام به رضای خدا و از سر عشق و وفا می‌سرایند:
یکی درد و یکی درمان پسندد
یکی وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد
و این ماه عزیز با همۀ الطاف بی‌کران خداوندی برای این است که ما تمرین کنیم رسم عاشقی را، بچشیم شیرینی رضایت را و با همۀ وجود بخوانیم دعای روز بیست و چهارم ماه مبارک رمضان را که:
اللهمّ إنّی أسْألُکَ فیه ما یُرْضیکَ وأعوذُ بِکَ ممّا یؤذیک وأسألُکَ التّوفیقَ فیهِ لأنْ أطیعَکَ و لاأعْصیکَ یا جَوادَ السّائلین؛ خدایا، من از تو می‌خواهم در این روز آنچه تو را خوشنود کند و پناه می‌برم به تو از آنچه تو را بیازارد و از تو در این روز توفیق می‌خواهم برای اینکه فرمانت برم و نافرمانی‌ات نکنم؛ ای بخشنده سائلان.
* حجت‌الاسلام احمد صادقی استاد حوزه و دانشگاه
ثبت دیدگاه