صوت/ دعای جوشن کبیر با صدای میثم مطیعی

ین دعا مشتمل بر صد بند است و هر بندی مشتمل بر ده نام از نام‌های خداست که در آخر هر بند باید گفت:

سُبْحانَکَ یَا لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ ، الْغَوْثَ الْغَوْثَ ، خَلِّصْنا مِنَ النَّارِ یَا رَبِّ.

منزّهی تو ای که معبودی جز تو نیست، فریادرس فریادرس، ما را از آتش برهان ای پروردگار

و در کتاب «بلدالامین» آمده است که در آغاز هر بند

«بسم اللّه»

بگوید و در آخرش:

سُبْحانَکَ یَا لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ ، الْغَوْثَ الْغَوْثَ ، صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَخَلِّصْنا مِنَ النَّارِ یَا رَبِّ ، یَا ذَا الْجَلالِ وَالْإِکْرامِ ، یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ .

منزّهی تو ای که معبودی جز تو نیست، فریادرس فریادرس، بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را ای پروردگار از آتش رهایی بخش، ای سرچشمه هیبت و کرامت، ای مهربان‌ترین مهربانان.

و آن دُعا این است:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است.

﴿۱﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا اللّٰهُ ، یَا رَحْمٰنُ ، یَا رَحِیمُ ، یَا کَرِیمُ ، یَامُقِیمُ ، یَا عَظِیمُ ، یَا قَدِیمُ ، یَا عَلِیمُ ، یَا حَلِیمُ ، یَا حَکِیمُ ، سُبْحانَکَ یَا لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ ، الْغَوْثَ الْغَوْثَ ، خَلِّصْنا مِنَ النَّارِ یَا رَبِّ.

(۱) خدایا از تو خواستارم به نامت، ای خدا، ای بخشنده، ای مهربان، ای گرامی، ای پایدار، ای بزرگ، ای دیرینه‌، ای دانا، ای شکیبا، ای فرزانه، منزّهی تو ای که معبودی جز تو نیست، فریادرس فریادرس، ما را از آتش برهان ای پروردگار من.

﴿۲﴾ یَا سَیِّدَ السَّاداتِ ، یَا مُجِیبَ الدَّعَواتِ ، یَا رَافِعَ الدَّرَجَاتِ ، یَا وَلِىَّ الْحَسَناتِ ، یَا غَافِرَ الْخَطِیئاتِ ، یَا مُعْطِىَ الْمَسْأَلاتِ ، یَا قابِلَ التَّوْباتِ ، یَا سَامِعَ الْأَصْواتِ ، یَا عَالِمَ الْخَفِیِّاتِ ، یَا دَافِعَ الْبَلِیِّاتِ.

(۲) ای سرور سروران، ای برآورنده دعاها، ای بلندی‌بخش جایگاه‌ها، ای سرچشمه نیکی‌ها، ای درگذرنده از خطاها، ای عطابخش خواسته‌ها، ای پذیرنده توبه‌ها، ای شنونده نداها، ای دانای رازها، ای دورکننده بلاها.

﴿۳﴾ یَا خَیْرَ الْغافِرِینَ ، یَا خَیْرَ الْفاتِحِینَ ، یَا خَیْرَ النَّاصِرِینَ ، یَا خَیْرَ الْحَاکِمِینَ ، یَا خَیْرَ الرَّازِقِینَ ، یَا خَیْرَ الْوَارِثِینَ ، یَا خَیْرَ الْحَامِدِینَ ، یَا خَیْرَ الذَّاکِرِینَ ، یَا خَیْرَ الْمُنْزِلِینَ ، یَا خَیْرَ الْمُحْسِنِینَ.

(۳) ای بهترین آمرزگاران، ای بهترین گشایش گران، ای بهترین یاوران، ای بهترین داوران، ای بهترین روزی دهان، ای بهترین وارثان، ای بهترین ستایشگران، ای بهترین یادآوران، ای بهترین عطابخشان، ای بهترین نیکوکاران.

﴿۴﴾ یَا مَنْ لَهُ الْعِزَّهُ وَالْجَمالُ ، یَا مَنْ لَهُ الْقُدْرَهُ وَالْکَمالُ ، یَا مَنْ لَهُ الْمُلْکُ وَالْجَلالُ، یَا مَنْ هُوَ الْکَبِیرُ الْمُتَعالِ ، یَا مُنْشِئَ السَّحابِ الثِّقالِ ، یَا مَنْ هُوَ شَدِیدُ الِْمحالِ ، یَا مَنْ هُوَ سَرِیعُ الْحِسابِ ، یَا مَنْ هُوَ شَدِیدُ الْعِقابِ ، یَا مَنْ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوابِ ، یَا مَنْ عِنْدَهُ أُمُّ الْکِتابِ.

(۴) ای آن‌که شکوه و زیبایی تنها از آن اوست، ای آن‌که توانایی و برازندگی تنها از آن اوست، ای آن‌که فرمانروایی و شوکت تنها از آن اوست، ای آنکه اوست بزرگ و برتر، ای پدیدآورنده ابرهای پرباران، ای آن‌که نیرومند و پرتوان است، ای آن‌که حسابرسی چالاک است، ای آن‌که کیفرش سخت و شدید است، ای آن‌که پاداش نیک تنها نزد اوست، ای آن‌که دفتر هستی پیش روی اوست.

﴿۵﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا حَنَّانُ ، یَا مَنَّانُ ، یَا دَیَّانُ ، یَا بُرْهانُ ، یَا سُلْطانُ ، یَا رِضْوانُ ، یَا غُفْرانُ ، یَا سُبْحانُ ، یَا مُسْتَعانُ ، یَا ذَا الْمَنِّ وَالْبَیانِ .

(۵) خدایا! از تو خواستارم به نامت ای پرمهر، ای بخشایشگر، ای جزا دهنده، ای روشنی خرد، ای فرمانروا، ای خشنودی، ای آمرزش، ای پاک، ای پشتوانه، ای صاحب نعمت و بیان.

﴿۶﴾ یَا مَنْ تَواضَعَ کُلُّ شَىْءٍ لِعَظَمَتِهِ ، یَا مَنِ اسْتَسْلَمَ کُلُّ شَىْءٍ لِقُدْرَتِهِ ، یَا مَنْ ذَلَّ کُلُّ شَىْءٍ لِعِزَّتِهِ ، یَا مَنْ خَضَعَ کُلُّ شَىْءٍ لِهَیْبَتِهِ ، یَا مَنِ انْقادَ کُلُّ شَىْءٍ مِنْ خَشْیَتِهِ ، یَا مَنْ تَشَقَّقَتِ الْجِبالُ مِنْ مَخافَتِهِ ، یَا مَنْ قامَتِ السَّمَاوَاتُ بِأَمْرِهِ ، یَا مَنِ اسْتَقَرَّتِ الْأَرَضُونَ بِإِذْنِهِ ، یَا مَنْ یُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ ، یَا مَنْ لَایَعْتَدِى عَلىٰ أَهْلِ مَمْلَکَتِهِ.

(۶) ای آن‌که همه در برابر عظمتش فروتن، ای آن‌که همه در برابر قدرتش تسلیم، ای آن‌که همه در برابر عزّتش خوار، ای آن‌که همه در برابر هیبتش هراسان، ای آن‌که همه از ترسش فرمانبردار، ای آن‌که کوه‌ها از بیمش شکافته، ای آن‌که آسمان‌ها به امرش بر پا، ای آن‌که زمینی‌ها به اجازه‌اش بر جا، ای آن‌که رعد به ستایشش تسبیح‌گو است، ای آن‌که بر اهل مملکتش ستم نمی‌کند.

﴿۷﴾ یَا غافِرَ الْخَطایا ، یَا کاشِفَ الْبَلایا ، یَا مُنْتَهَى الرَّجایَا ، یَا مُجْزِلَ الْعَطایَا ، یَا واهِبَ الْهَدایَا ، یَا رازِقَ الْبَرایا ، یَا قَاضِىَ الْمَنایا ، یَا سَامِعَ الشَّکَایا ، یَا بَاعِثَ الْبَرایا ، یَا مُطْلِقَ الْأُسارىٰ.

(۷) ای درگذرنده از خطاها، ای برطرف کننده بلاها، ای اوج امیدواری‌ها، ای بسیار دهنده عطاها، ای بخشنده هدایا، ای روزی‌رسان آفریده‌ها، ای برآورنده آرزوها، ای شنوای گلایه‌ها، ای برانگیزنده بندگان، ای بندگشای دربندان.

﴿۸﴾ یَا ذَا الْحَمْدِ وَالثَّناءِ ، یَا ذَا الْفَخْرِ وَالْبَهاءِ ، یَا ذَا الْمَجْدِ وَالسَّناءِ ، یَا ذَا الْعَهْدِ وَالْوَفاءِ ، یَا ذَا الْعَفْوِ وَالرِّضاءِ ، یَا ذَا الْمَنِّ وَالْعَطَاءِ ، یَا ذَا الْفَصْلِ وَالْقَضاءِ ، یَا ذَا الْعِزِّ وَالْبَقاءِ ، یَا ذَا الْجُودِ وَالسَّخاءِ ، یَا ذَا الْآلاءِ وَالنَّعْماءِ.

(۸) ای صاحب سپاس و ستایش، ای صاحب فخر و زیبایی، ای صاحب بزرگواری و والایی، ای صاحب پیمان و وفا، ای صاحب گذشت و رضا، ای صاحب بخشش و عطاء، ای صاحب دادرسی و داوری، ای صاحب عزّت و بقا، ای صاحب کرم و بخشش، ای صاحب عطاها و نعمت‌ها.

﴿۹﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مانِعُ ، یَا دافِعُ ، یَا رافِعُ ، یَا صانِعُ ، یَا نافِعُ ، یَا سامِعُ ، یَا جامِعُ ، یَا شافِعُ ، یَا واسِعُ ، یَا مُوسِعُ.

(۹) خدایا از تو خواستارم به نامت ای بازدارنده، ای دور کننده، ای بردارنده، ای سازنده، ای سودبخش، ای شنوا، ای گرد آورنده، ای یاریگر، ای مهرگستر، ای وسعت بخش.

﴿۱۰﴾ یَا صانِعَ کُلِّ مَصْنُوعٍ ، یَا خالِقَ کُلِّ مَخْلُوقٍ ، یَا رازِقَ کُلِّ مَرْزُوقٍ ، یَا مالِکَ کُلِّ مَمْلُوکٍ ، یَا کَاشِفَ کُلِّ مَکْرُوبٍ ، یَا فَارِجَ کُلِّ مَهْمُومٍ ، یَا رَاحِمَ کُلِّ مَرْحُومٍ ، یَا نَاصِرَ کُلِّ مَخْذُولٍ ، یَا سَاتِرَ کُلِّ مَعْیُوبٍ ، یَا مَلْجَأَ کُلِّ مَطْرُودٍ.

(۱۰) ای سازنده هر ساخته، ای آفریننده هر آفریده، ای روزی‌بخش هر روزی‌خوار، ای دارای هر دارایی، ای غمگسار هر غم‌زده، ای فرج‌بخش هر اندوهگین، ای مهرورز بر هر مهرجو، ای یاور هر بی‌یاور، ای پرده‌پوش هر کاستی، ای پناه هر رانده.

﴿۱۱﴾ یَا عُدَّتِى عِنْدَ شِدَّتِى ، یَا رَجَائِى عِنْدَ مُصِیبَتِى ، یَا مُؤْ نِسِى عِنْدَ وَحْشَتِى ، یَا صَاحِبِى عِنْدَ غُرْبَتِى ، یَا وَلِیِّى عِنْدَ نِعْمَتِى ، یَا غِیاثِى عِنْد کُرْبَتِى ، یَا دَلِیلِى عِنْدَ حَیْرَتِى ، یَا غَنائِى عِنْدَ افْتِقارِى ، یَا مَلْجَئِى عِنْدَ اضْطِرارِى ، یَا مُعِینِى عِنْدَ مَفْزَعِى.

(۱۱) ای توشه‌ام در سختی، ای امیدم در ناگواری، ای همدمم در وحشت، ای همرهم در غربت، ای سرپرستم در نعمت، ای فریادرسم در گرفتاری، ای رهنمایم در سرگردانی، ای توانگری‌ام در تنگدستی‌، ای پناهم در درماندگی، ای مددرسانم در پریشانی.

﴿۱۲﴾ یَا عَلَّامَ الْغُیُوبِ ، یَا غَفَّارَ الذُّنُوبِ ، یَا سَتَّارَ الْعُیُوبِ ، یَا کَاشِفَ الْکُرُوبِ، یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ، یَا طَبِیبَ الْقُلُوبِ ، یَا مُنَوِّرَ الْقُلُوبِ ، یَا أَنِیسَ الْقُلُوبِ ، یَا مُفَرِّجَ الْهُمُومِ ، یَا مُنَفِّسَ الْغُمُومِ.

(۱۲) ای دانای نهان‌ها، ای آمرزنده گناهان، ای پرده‌پوش عیب‌ها، ای غمگسار غم‌ها، ای دگرگون‌ساز دل‌ها، ای پزشک قلب‌ها، ای روشنی‌بخش دل‌ها، ای همدم جان‌ها، ای گره‌گشای اندوه‌ها، ای گشایشگر دلتنگی‌ها.

﴿۱۳﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا جَلِیلُ ، یَا جَمِیلُ ، یَا وَکِیلُ ، یَا کَفِیلُ ، یَا دَلِیلُ ، یَا قَبِیلُ، یَا مُدِیلُ ، یَا مُنِیلُ ، یَا مُقِیلُ ، یَا مُحِیلُ.

(۱۳) خدایا! از تو درخواست می‌کنم به نامت ای والا، ای زیبا، ای کارگشا، ای سرپرست، ای راهنما، ای پذیرا، ای گرداننده، ای عطابخش، ای درگذرنده، ای حال گردان.

﴿۱۴﴾ یَا دَلِیلَ الْمُتَحَیِّرِینَ ، یَا غِیاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ ، یَا صَرِیخَ الْمُسْتَصْرِخِینَ ، یَا جارَ الْمُسْتَجِیرِینَ ، یَا أَمانَ الْخَائِفِینَ ، یَا عَوْنَ الْمُؤْمِنِینَ ، یَا رَاحِمَ الْمَساکِینَ ، یَا مَلْجَأَ الْعَاصِینَ ، یَا غافِرَ الْمُذْنِبِینَ ، یَا مُجِیبَ دَعْوَهِ الْمُضْطَرِّینَ.

(۱۴) ای رهنمای ره‌جویان، ای مددرس مددجویان، ای فریادرس فریادکنان، ای پناه پناهندگان، ای ایمنی‌بخش هراسندگان، ای یاور مؤمنان، ای مهرورز بر خاک نشستگان، ای پناه عصیانگران، ای آمرزنده گنه‌کاران، ای اجابت‌کننده دعای بیچارگان.

﴿۱۵﴾ یَا ذَا الْجُودِ وَالْإِحْسانِ ، یَا ذَا الْفَضْلِ وَالْامْتِنانِ ، یَا ذَا الْأَمْنِ وَالْأَمانِ ، یَا ذَا الْقُدْسِ وَالسُّبْحانِ ، یَا ذَا الْحِکْمَهِ وَالْبَیانِ ، یَا ذَا الرَّحْمَهِ وَالرِّضْوانِ ، یَا ذَا الْحُجَّهِ وَالْبُرْهانِ ، یَا ذَا الْعَظَمَهِ وَالسُّلْطَانِ ، یَا ذَا الرَّأْفَهِ وَالْمُسْتَعانِ ، یَا ذَا الْعَفْوِ وَالْغُفْرانِ.

(۱۵) ای صاحب جود و نیکی، ای صاحب بخشش و عطا، ای صاحب امن و امان، ای صاحب قدس و پاکی، ای صاحب حکمت و بیان، ای صاحب رحمت و رضوان، ای صاحب حجّت و برهان، ای صاحب عظمت و سلطان، ای صاحب مهر و ای پشتیبان، ای صاحب گذشت و غفران.

﴿۱۶﴾ یَا مَنْ هُوَ رَبُّ کُلِّ شَىْءٍ ، یَا مَنْ هُوَ إِلٰهُ کُلِّ شَىْءٍ ، یَا مَنْ هُوَ خالِقُ کُلِّ شَىْءٍ ، یَا مَنْ هُوَ صَانِعُ کُلِّ شَىْءٍ ، یَا مَنْ هُوَ قَبْلَ کُلِّ شَىْءٍ ، یَا مَنْ هُوَ بَعْدَ کُلِّ شَىْءٍ ، یَا مَنْ هُوَ فَوْقَ کُلِّ شَىْءٍ ، یَا مَنْ هُوَ عَالِمٌ بِکُلِّ شَىْءٍ ، یَا مَنْ هُوَ قادِرٌ عَلَىٰ کُلِّ شَىْءٍ ، یَا مَنْ هُوَ یَبْقىٰ وَیَفْنىٰ کُلُّ شَىْءٍ.

(۱۶) ای آن‌که پروردگار همه اوست، ای آن‌که معبود همه اوست، ای آن‌که آفریننده همه اوست، ای آن‌که سازنده همه اوست، ای آن‌که پیش از همه بود، ای آن‌که بعد از همه هست، ای آن‌که از هر چیز برتر است، ای آن‌که به همه‌چیز داناست، ای آن‌که بر هر چیز توانا است، ای آن‌که او همیشگی است و همه‌چیز رفتنی است.

﴿۱۷﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مُؤْمِنُ ، یَا مُهَیْمِنُ ، یَا مُکَوِّنُ ، یَا مُلَقِّنُ ، یَا مُبَیِّنُ ، یَا مُهَوِّنُ ، یَا مُمَکِّنُ ، یَا مُزَیِّنُ ، یَا مُعْلِنُ ، یَا مُقَسِّمُ.

(۱۷) خدایا! از تو می‌خواهم به نامت ای ایمنی‌بخش، ای چیره بر همه، ای هستی‌آفرین، ای دلبر، ای خِرَد رُبا، ای سادگی‌بخش، ای توان ده، ای زینت‌بخش، ای نمایانگر، ای پخش‌کن.

﴿۱۸﴾ یَا مَنْ هُوَ فِى مُلْکِهِ مُقِیمٌ ، یَا مَنْ هُوَ فِى سُلْطانِهِ قَدِیمٌ ، یَا مَنْ هُو فِى جَلالِهِ عَظِیمٌ، یَا مَنْ هُوَ عَلَىٰ عِبادِهِ رَحِیمٌ ، یَا مَنْ هُوَ بِکُلِّ شَىْءٍ عَلِیمٌ ، یَا مَنْ هُوَ بِمَنْ عَصاهُ حَلِیمٌ ، یَا مَنْ هُوَ بِمَنْ رَجاهُ کَرِیمٌ ، یَا مَنْ هُوَ فِى صُنْعِهِ حَکِیمٌ ، یَا مَنْ هُوَ فِى حِکْمَتِهِ لَطِیفٌ ، یَا مَنْ هُوَ فِى لُطْفِهِ قَدِیمٌ.

(۱۸) ای آن‌که در فرمانروایی‌اش پابرجاست، ای آن‌که در پادشاهی‌اش دیرینه است، ای آن‌که در شکوهش بزرگ است، ای آن‌که بر بندگانش مهربان است، ای آن‌که به هر چیز داناست، ای آن‌که بر نافرمانان بردبار است، ای آن‌که بر امیدواران اکرام ورزد، ای آن‌که در آفرینش حکمت نماید، ای آن‌که در حکمتش مهر ورزد، ای آن‌که در مهرش دیرینه است.

﴿۱۹﴾ یَا مَنْ لَایُرْجىٰ إِلّا فَضْلُهُ ، یَا مَنْ لَایُسْأَلُ إِلّا عَفْوُهُ ، یَا مَنْ لَایُنْظَرُ إِلّا بِرُّهُ ، یَا مَنْ لَایُخافُ إِلّا عَدْلُهُ ، یَا مَنْ لَایَدُومُ إِلّا مُلْکُهُ ، یَا مَنْ لَاسُلْطانَ إِلّا سُلْطانُهُ ، یَا مَنْ وَسِعَتْ کُلَّ شَىْءٍ رَحْمَتُهُ ، یَا مَنْ سَبَقَتْ رَحْمَتُهُ غَضَبَهُ ، یَا مَنْ أَحاطَ بِکُلِّ شَىْءٍ عِلْمُهُ ، یَا مَنْ لَیْسَ أَحَدٌ مِثْلُهُ.

(۱۹) ای آن‌که جز به فضلش امید نیست، ای آن‌که جز عفوش خواهش نشود، ای آن‌که جز به نیکی‌اش چشم ندوزند، ای آن‌که جز از دادش نهراسند، ای آن‌که پایدار نماند جز فرمانروایی‌اش، ای آن‌که جز سلطنتش سلطنتی نیست، ای آن‌که رحمتش همه را فرا گرفته، ای آن‌که رحمتش بر خشمش پیشی گرفته، ای آن‌که دانشش همه را فرو گرفته، ای آن‌که هیچ‌کس همانندش نیست.

﴿۲۰﴾ یَا فارِجَ الْهَمِّ ، یَا کَاشِفَ الْغَمِّ ، یَا غَافِرَ الذَّنْبِ ، یَا قَابِلَ التَّوْبِ ، یَا خَالِقَ الْخَلْقِ ، یَا صَادِقَ الْوَعْدِ ، یَا مُوفِىَ الْعَهْدِ ، یَا عَالِمَ السِّرِّ ، یَا فَالِقَ الْحَبِّ ، یَا رَازِقَ الْأَنامِ.

(۲۰) ای گشاینده اندوه، ای برطرف کننده غم، ای آمرزنده گناه، ای پذیرنده توبه، ای آفریننده آفریدگان، ای راست وعده، ای وفادار به پیمان، ای دانای راز نهان، ای شکافنده دانه، ای روزی دهنده بندگان.

﴿۲۱﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا عَلِىُّ ، یَا وَفِىُّ ، یَا غَنِىُّ ،یَا مَلِىُّ ، یَا حَفِىُّ ، یَا رَضِىُّ ، یَا زَکِىُّ ، یَا بَدِىُّ ، یَا قَوِىُّ ، یَا وَلِىُّ.

(۲۱) خدایا! از تو خواستارم به نامت ای والا، ای وفادار، ای توانگر، ای امان‌ده، ای پرمهر، ای خشنود، ای پاک، ای نمایان، ای پرتوان، ای فیض‌بخش.

﴿۲۲﴾ یَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِیلَ ، یَا مَنْ سَتَرَ الْقَبِیحَ ، یَا مَنْ لَمْ یُؤاخِذْ بِالْجَرِیرَهِ ، یَا مَنْ لَمْ یَهْتِکِ السِّتْرَ ، یَا عَظِیمَ الْعَفْوِ ، یَا حَسَنَ التَّجاوُزِ ، یَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَهِ ، یَا بَاسِطَ الْیَدَیْنِ بِالرَّحْمَهِ ، یَا صَاحِبَ کُلِّ نَجْوىٰ ، یَا مُنْتَهىٰ کُلِّ شَکْوىٰ.

(۲۲) ای آن‌که زیبایی را پدیدار نمودی، ای آن‌که زشتی را پوشاندی ای آن‌که بر گناه سرزنش نکردی، ای آن‌که پرده‌دری ننمودی، ای که گذشتت بزرگ، ای که نیکو درگذری، ای آمرزگانیت فراگیر، ای دستت به مهر گشوده، ای شنوای هر نجوی، ای سرانجام هر گلایه.

﴿۲۳﴾ یَا ذَا النِّعْمَهِ السَّابِغَهِ ، یَا ذَا الرَّحْمَهِ الْواسِعَهِ ، یَا ذَا الْمِنَّهِ السَّابِقَهِ ، یَا ذَا الْحِکْمَهِ الْبَالِغَهِ ، یَا ذَا الْقُدْرَهِ الْکَامِلَهِ ، یَا ذَا الْحُجَّهِ الْقَاطِعَهِ ، یَا ذَا الْکَرامَهِ الظَّاهِرَهِ ، یَا ذَا الْعِزَّهِ الدَّائِمَهِ ، یَا ذَا الْقُوَّهِ الْمَتِینَهِ ، یَا ذَا الْعَظَمَهِ الْمَنِیعَهِ.

(۲۳) ای دارای نعمت فراوان، ای دارای رحمت فراگیر، ای دارای بخشش آغازین، ای دارای حکمت رسا، ای دارای نیروی برازنده، ای دارای برهان قطعی، ای دارای کرامت هویدا، ای دارای عزّت پایدار، ای دارای توان استوار، ای دارای عظمت بلندپایه.

﴿۲۴﴾ یَا بَدِیعَ السَّمَاواتِ ، یَا جَاعِلَ الظُّلُماتِ ، یَا رَاحِمَ الْعَبَراتِ ، یَا مُقِیلَ الْعَثَراتِ ، یَا سَاتِرَ الْعَوْراتِ ، یَا مُحْیِىَ الْأَمْواتِ ، یَا مُنْزِلَ الْآیاتِ ، یَا مُضَعِّفَ الْحَسَنَاتِ ، یَا مَاحِىَ السَّیِّئاتِ ، یَا شَدِیدَ النَّقِماتِ.

(۲۴) ای پدیدآورنده آسمان‌ها، ای برنهنده تاریکی‌ها، ای رحم کننده اشک‌های ریزان، ای درگذرنده از لغزش‌ها، ای پوشنده زشتی‌ها، ای زندگی‌بخش مردگان، ای فرود آور آیات، ای دوچندان کن خوبی‌ها، ای ناپدیدکننده بدی‌ها، ای سخت شکنجه.

﴿۲۵﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مُصَوِّرُ ، یَا مُقَدِّرُ ، یَا مُدَبِّرُ ، یَا مُطَهِّرُ ، یَا مُنَوِّرُ ، یَا مُیَسِّرُ ، یَا مُبَشِّرُ ، یَا مُنْذِرُ ، یَا مُقَدِّمُ ، یَا مُؤَخِّرُ.

(۲۵) خدایا! از تو درخواست می‌کنم به نامت ای صورتگر، ای سنجیده کار، ای گرداننده، ای پاک کننده، ای روشنی‌بخش، ای ساده ساز، ای مژده‌ ده، ای بیم‌ ده، ای پیش‌آور، ای پس‌آور.

﴿۲۶﴾ یَا رَبَّ الْبَیْتِ الْحَرامِ ، یَا رَبَّ الشَّهْرِ الْحَرامِ ، یَا رَبَّ الْبَلَدِ الْحَرامِ ، یَا رَبَّ الرُّکْنِ وَالْمَقامِ ، یَا رَبَّ الْمَشْعَرِ الْحَرامِ ، یَا رَبَّ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ ، یَا رَبَّ الْحِلِّ وَالْحَرامِ ، یَا رَبَّ النُّورِ وَالظَّلامِ ، یَا رَبَّ التَّحِیَّهِ وَالسَّلامِ ، یَا رَبَّ الْقُدْرَهِ فِى الْأَنامِ.

(۲۶) ای پروردگار خانه محترم، ای پروردگار ماه محترم، ای پروردگار شهر محترم، ای پروردگار رکن و مقام، ای پروردگار مشعرالحرام، ای پروردگار مسجد الحرام، ای پروردگار حلال و حرام، ای پروردگار روشنی و تاریکی، ای پروردگار تحیت و سلام، ای پرورنده نیرو در مردمان.

﴿۲۷﴾ یَا أَحْکَمَ الْحاکِمِینَ ، یَا أَعْدَلَ الْعادِلِینَ ، یَا أَصْدَقَ الصَّادِقِینَ ، یَا أَطْهَرَ الطَّاهِرِینَ ، یَا أَحْسَنَ الْخالِقِینَ ، یَا أَسْرَعَ الْحاسِبِینَ ، یَا أَسْمَعَ السَّامِعِینَ ، یَا أَبْصَرَ النَّاظِرِینَ ، یَا أَشْفَعَ الشَّافِعِینَ ، یَا أَکْرَمَ الْأَکْرَمِینَ.

(۲۷) ای داورترین داوران، ای دادگرترین دادگران، ای راست‌گوترین راست‌گویان، ای پاکترین پاکان، ای بهترین آفرینندگان، ای چابک‌ترین حسابگران، ای شنواترین شنوندگان، ای بیناترین بینندگان، ای یاورترین یاوران، ای گرامی‌ترین گرامیان.

﴿۲۸﴾ یَا عِمادَ مَنْ لَاعِمادَ لَهُ ، یَا سَنَدَ مَنْ لَاسَنَدَ لَهُ ، یَا ذُخْرَ مَنْ لَا ذُخْرَ لَهُ ، یَا حِرْزَ مَنْ لَاحِرْزَ لَهُ ، یَا غِیاثَ مَنْ لَاغِیاثَ لَهُ ، یَا فَخْرَ مَنْ لَافَخْرَ لَهُ ،یَا عِزَّ مَنْ لَاعِزَّ لَهُ ، یَا مُعِینَ مَنْ لَامُعِینَ لَهُ ، یَا أَنِیسَ مَنْ لَاأَنِیسَ لَهُ ، یَا أَمانَ مَنْ لَاأَمانَ لَهُ.

(۲۸) ای تکیه‌گاه آن‌که تکیه‌گاه ندارد، ای پشتیبان آن‌که پشتیبانی ندارد، ای اندوخته آن‌که اندوخته‌ای ندارد، ای پناه آن‌که پناهی ندارد، ای فریادرس آن‌که فریادرسی ندارد، ای افتخار آن‌که افتخاری ندارد، ای عزّت آن‌که عزّتی ندارد، ای مددرسان آن‌که مددی ندارد، ای همدم آن‌که همدمی ندارد، ای ایمنی‌بخش آن‌که ایمنی ندارد.

﴿۲۹﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا عَاصِمُ ، یَا قائِمُ ، یَا دائِمُ ، یَا راحِمُ ، یَا سالِمُ ، یَا حاکِمُ ، یَا عالِمُ ، یَا قاسِمُ ، یَا قابِضُ ، یَا باسِطُ.

(۲۹) خدایا! از تو می‌خواهم به نامت ای نگهدار، ای پایدار، ای پاینده، ای مهرورز، ای سلامتی بخش، ای داور، ای دانا، ای بخش‌کن، ای بازگیر، ای فراخی بخش.

﴿۳۰﴾ یَا عاصِمَ مَنِ اسْتَعْصَمَهُ ، یَا راحِمَ مَنِ اسْتَرْحَمَهُ ، یَا غافِرَ مَنِ اسْتَغْفَرَهُ ، یَا ناصِرَ مَنِ اسْتَنْصَرَهُ ، یَا حافِظَ مَنِ اسْتَحْفَظَهُ ، یَا مُکْرِمَ مَنِ اسْتَکْرَمَهُ ، یَا مُرْشِدَ مَنِ اسْتَرْشَدَهُ ، یَا صَرِیخَ مَنِ اسْتَصْرَخَهُ ، یَا مُعِینَ مَنِ اسْتَعانَهُ ، یَا مُغِیثَ مَنِ اسْتَغاثَهُ.

(۳۰) ای نگهدار آن‌که از او نگهداری جوید، ای مهربان بر آن‌که از او مهر جوید، ای آمرزنده آن‌که از او آمرزش خواهد، ای یاور آن‌که از او یاری طلبد، ای حافظ آن‌که از او حفاظت خواهد، ای اکرام کننده آن‌که از او اکرام خواهد، ای راهنمای آن‌که از او راهنمایی جوید، ای دادرس آن‌که از او دادرسی خواهد، ای مددیار آن‌که از او مدد جوید، ای فریادرس آن‌که از او فریادرسی خواهد.

﴿۳۱﴾ یَا عَزِیزاً لَایُضامُ ، یَا لَطِیفاً لَایُرامُ ، یَا قَیُّوماً لَایَنامُ ، یَا دائِماً لَا یَفُوتُ ، یَا حَیّاً لَایَمُوتُ ، یَا مَلِکاً لَایَزُولُ ، یَا باقِیاً لَایَفْنىٰ ، یَا عالِماً لَا یَجْهَلُ ، یَا صَمَداً لَایُطْعَمُ ، یَا قَوِیّاً لَایَضْعُفُ.

(۳۱) ای عزیزی که خوار نگردد، ای لطیفی که دست‌اندازی نشود، ای پایداری که خواب او را درنیابد، ای پاینده‌ای که فنا نپذیرد، ای زنده‌ای که نمی‌میرد، ای پادشاهی که از بین نمی‌رود، ای همیشگی که فانی نمی‌شود، ای دانایی که نادانی ندارد، ای بی‌نیازی که خوراک نخواهد، ای توانایی که ناتوان نمی‌گردد.

﴿۳۲﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا أَحَدُ ، یَا واحِدُ ، یَا شاهِدُ ، یَا ماجِدُ ، یَا حامِدُ ، یَا راشِدُ، یَا باعِثُ ، یَا وارِثُ ، یَا ضارُّ ، یَا نافِعُ.

(۳۲) خدایا! از تو درخواست می‌کنم به نامت ای یکتا، ای یگانه، ای گواه، ای بزرگوار، ای ستایش پذیر، ای راهنما، ای برانگیزنده، ای میراث برنده، ای زیان‌رسان، ای سودبخش.

﴿۳۳﴾ یَا أَعْظَمَ مِنْ کُلِّ عَظِیمٍ ، یَا أَکْرَمَ مِنْ کُلِّ کَرِیمٍ ، یَا أَرْحَمَ مِنْ کُلِّ رَحِیمٍ ، یَا أَعْلَمَ مِنْ کُلِّ عَلِیمٍ ، یَا أَحْکَمَ مِنْ کُلِّ حَکِیمٍ، یَا أَقْدَمَ مِنْ کُلِّ قَدِیمٍ ، یَا أَکْبَرَ مِنْ کُلِّ کَبِیرٍ، یَا أَ لْطَفَ مِنْ کُلِّ لَطِیفٍ ، یَا أَجَلَّ مِن کُلِّ جَلِیلٍ ، یَا أَعَزَّ مِنْ کُلِّ عَزِیزٍ.

(۳۳) ای بزرگ‌تر از هر بزرگ، ای کریم‌تر از هر کریم، ای مهربان‌تر از هر مهربان، ای داناتر از هر دانا، ای فرزانه‌تر از هر فرزانه، ای دیرینه‌تر از هر دیرینه، ای بزرگ‌تر از هر بزرگ، ای لطیف‌تر از هر لطیف، ای باشکوه‌تر از هر باشکوه، ای عزیزتر از هر عزیز.

﴿۳۴﴾ یَا کَرِیمَ الصَّفْحِ ، یَا عَظِیمَ الْمَنِّ ، یَا کَثِیرَ الْخَیْرِ ، یَا قَدِیمَ الْفَضْلِ ، یَا دائِمَ اللُّطْفِ، یَا لَطِیفَ الصُّنْعِ ، یَا مُنَفِّسَ الْکَرْبِ ، یَا کاشِفَ الضُّرِّ ، یَا مالِکَ الْمُلْکِ ، یَا قاضِىَ الْحَقِّ.

(۳۴) ای گذشتت کریمانه، ای نعمتت بزرگ، ای خیرت بسیار، ای فضلت دیرینه، ای لطفت همیشگی، ای صُنعت چشم‌نواز، ای گره‌گشای گرفتاری، ای بردارنده زیان، ای پادشاه هستی، ای داور بر حق.

﴿۳۵﴾ یَا مَنْ هُوَ فِى عَهْدِهِ وَفِیٌّ ، یَا مَنْ هُوَ فِی وَفائِهِ قَوِیٌّ ، یَا مَنْ هُوَ فِی قُوَّتِهِ عَلِیٌّ ، یَا مَنْ هُوَ فِى عُلُوِّهِ قَرِیبٌ ، یَا مَنْ هُوَ فِى قُرْبِهِ لَطِیفٌ ، یَا مَنْ هُوَ فِى لُطْفِهِ شَرِیفٌ ، یَا مَنْ هُوَ فِى شَرَفِهِ عَزِیزٌ ،یَا مَنْ هُوَ فِى عِزِّهِ عَظِیمٌ ، یَا مَنْ هُوَ فِى عَظَمَتِهِ مَجِیدٌ ، یَا مَنْ هُوَ فِى مَجْدِهِ حَمِیدٌ.

(۳۵) ای آن‌که در پیمانش وفادار است، ای آن‌که در وفاداری‌اش پایدار است، ای آن‌که در پایداری‌اش والاست، ای آن‌که در والایی‌اش نزدیک است، ای آن‌که در نزدیکی‌اش با نرمی است، ای آن‌که در نرمی‌اش شریف است، ای آن‌که در شرفش با عزّت است، ای آن‌که در عزّتش بزرگ است، ای آن‌که در بزرگی‌اش شکوهمند است، ای آن‌که در شکوهش ستوده است.

﴿۳۶﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا کافِى ، یَا شافِى ، یَا وافِى ، یَا مُعافِى ، یَا هادِى ، یَا داعِى ، یَا قاضِى ، یَا راضِى ، یَا عالِى ، یَا باقِى.

(۳۶) خدایا! از تو درخواست می‌کنم به نامت ای بسنده، ای درمان‌بخش، ای وفادار، ای تندرستی‌ ده، ای راهنما، ای به نیکی خوان، ای داور، ای خشنود، ای بلندمرتبه، ای ماندگار.

﴿۳۷﴾ یَا مَنْ کُلُّ شَىْءٍ خاضِعٌ لَهُ ، یَا مَنْ کُلُّ شَىْءٍ خاشِعٌ لَهُ ، یَا مَنْ کُلُّ شَىْءٍ کائِنٌ لَهُ ، یَا مَنْ کُلُّ شَىْءٍ مَوْجُودٌ بِهِ ، یَا مَنْ کُلُّ شَىْءٍ مُنِیبٌ إِلَیْهِ ، یَا مَنْ کُلُّ شَىْءٍ خائِفٌ مِنْهُ ، یَا مَنْ کُلُّ شَىْءٍ قائِمٌ بِهِ ، یَا مَنْ کُلُّ شَىْءٍ صائِرٌ إِلَیْهِ ، یَا مَنْ کُلُّ شَىْءٍ یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ ، یَا مَنْ کُلُّ شَىْءٍ هالِکٌ إِلّا وَجْهَهُ.

(۳۷) ای آن‌که هر چیز برایش فروتن است، ای آن‌که هر چیز از او هراسان است، ای آن‌که هستی هر چیز از او است، ای آن‌که هر چیز به او پدیدار است، ای آن‌که هر چیز به‌سوی او بازگشت کند، ای آن‌که هر چیز از او ترسان است، ای آن‌که هر چیز به او برپاست، ای آن‌که هر چیز به‌سوی او دگرگون می‌شود، ای آن‌که هر چیز به ستایش او تسبیح‌گو است، ای آن‌که هر چیز جز جلوه‌اش نابود است.

﴿۳۸﴾ یَا مَنْ لَامَفَرَّ إِلّا إِلَیْهِ ، یَا مَنْ لَامَفْزَعَ إِلّا إِلَیْهِ ، یَا مَنْ لَامَقْصَدَ إِلّا إِلَیْهِ ، یَا مَنْ لَامَنْجٰا مِنْهُ إِلّا إِلَیْهِ ، یَا مَنْ لَایُرْغَبُ إِلّا إِلَیْهِ، یَا مَنْ لَاحَوْلَ وَلَا قُوَّهَ إِلّا بِهِ ، یَا مَنْ لَایُسْتَعانُ إِلّا بِهِ ، یَا مَنْ لَایُتَوَکَّلُ إِلّا عَلَیْهِ ، یَا مَنْ لَایُرْجىٰ إِلّا هُوَ ، یَا مَنْ لَایُعْبَدُ إِلّا هُوَ.

(۳۸) ای آن‌که گریزگاهی نیست جز به بارگاهش، ای آن‌که پناهی جز به درگاهش نیست، ای آن‌که مقصدی جز به‌سوی او نیست، ای آن‌که از خشمش رهایی نیست جز به مهرش، ای آن‌که جز به‌سوی او میلی نیست، ای آن‌که جنبش و نیرویی نیست جز به او، ای آن‌که جز از او مدد نجویند، ای آن‌که جز بر او توکّل نشود، ای آن‌که جز به او امیدی نیست، ای آن‌که جز او پرستیده نشود.

﴿۳۹﴾ یَا خَیْرَ الْمَرْهُوبِینَ ، یَا خَیْرَ الْمَرْغُوبِینَ ، یَا خَیْرَ الْمَطْلُوبِینَ ، یَا خَیْرَ الْمَسْؤُولِینَ ، یَا خَیْرَ الْمَقْصُودِینَ ، یَا خَیْرَ الْمَذْکُورِینَ، یَا خَیْرَ الْمَشْکُورِینَ ، یَا خَیْرَ الْمَحْبُوبِینَ ، یَا خَیْرَ الْمَدْعُوِّینَ ، یَا خَیْرَ الْمُسْتَأْنِسِینَ.

(۳۹) ای بهترین هراس‌انگیزان، ای بهترین شوق آفرینان، ای بهترین جویا شدگان، ای بهترین پاسخ دهان، ای بهترین قصد شدگان، ای بهترین یاد شدگان، ای بهترین ستودگان، ای بهترین دلبران، ای بهترین خواندگان، ای بهترین همدمان.

﴿۴۰﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا غافِرُ ، یَا ساتِرُ ، یَا قادِرُ ، یَا قاهِرُ ، یَا فاطِرُ ، یَا کاسِرُ ، یَا جابِرُ ، یَا ذاکِرُ ، یَا ناظِرُ ، یَا ناصِرُ.

(۴۰) خدایا! از تو خواستارم به نامت ای آمرزگار، ای پرده‌پوش، ای توانا، ای چیره، ای آفریننده‌ای شکننده، ای شکسته‌بند، ای یادآور، ای بینا، ای یاور.

﴿۴۱﴾ یَا مَنْ خَلَقَ فَسَوَّىٰ ، یَا مَنْ قَدَّرَ فَهَدىٰ ، یَا مَنْ یَکْشِفُ الْبَلْوىٰ ، یَا مَنْ یَسْمَعُ النَّجْوىٰ ، یَا مَنْ یُنْقِذُ الْغَرْقىٰ ، یَا مَنْ یُنْجِى الْهَلْکىٰ ، یَا مَنْ یَشْفِى الْمَرْضىٰ ، یَا مَنْ أَضْحَکَ وَأَبْکىٰ ، یَا مَنْ أَماتَ وَأَحْیىٰ ، یَا مَنْ خَلَقَ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنْثىٰ.

(۴۱) ای آن‌که آفرید پس متناسب نمود، ای آن‌که اندازه نهاد پس رهنمون شد، ای آن‌که بلا را برگیرد، ای آن‌که زمزمه نهان را بشنود، ای آن‌که غرق‌شدگان را برهاند، ای آن‌که از نابودی رهایی بخشد، ای آن‌که بیماران را شفا دهد، ای آن‌که خنداند و گریاند، ای آن‌که میراند و زنده کند، ای آن‌که دو گونه مرد و زن آفرید.

﴿۴۲﴾ یَا مَنْ فِى الْبَرِّ وَالْبَحْرِ سَبِیلُهُ ، یَا مَنْ فِى الْآفاقِ آیاتُهُ ، یَا مَنْ فِى الْآیاتِ بُرْهانُهُ ، یَا مَنْ فِى الْمَماتِ قُدْرَتُهُ ، یَا مَنْ فِى الْقُبُورِ عِبْرَتُهُ ، یَا مَنْ فِى الْقِیامَهِ مُلْکُهُ ، یَا مَنْ فِى الْحِسابِ هَیْبَتُهُ ، یَا مَنْ فِى الْمِیزانِ قَضاؤُهُ ، یَا مَنْ فِى الْجَنَّهِ ثَوابُهُ ، یَا مَنْ فِى النَّارِ عِقابُهُ.

(۴۲) ای آن‌که در خشکی و دریا راه اوست، ای آن‌که در کرانه‌های هستی نشانه‌های اوست، ای آن‌که در نشانه‌هایش برهان روشن اوست، ای آن‌که در مرگ آفریدگان قدرت‌نمایی اوست، ای آن‌که در قبرها پندآموزی اوست، ای آن‌که در رستاخیز فرمانروایی بی‌حدّ اوست، ای آن‌که در حسابرسی اعمال شکوه اوست، ای آن‌که در سنجش کردارها داوری اوست، ای آن‌که در بهشت پاداش اوست، ای آن‌که در دوزخ کیفر اوست.

﴿۴۳﴾ یَا مَنْ إِلَیْهِ یَهْرَبُ الْخائِفُونَ ، یَا مَنْ إِلَیْهِ یَفْزَعُ الْمُذْنِبُونَ ، یَا مَنْ إِلَیْهِ یَقْصِدُ الْمُنِیبُونَ ، یَا مَنْ إِلَیْهِ یَرْغَبُ الزَّاهِدُونَ ، یَا مَنْ إِلَیْهِ یَلْجَأُ الْمُتَحَیِّرُونَ ، یَا مَنْ بِهِ یَسْتَأْنِسُ الْمُرِیدُونَ ، یَا مَنْ بِهِ یَفْتَخِرُ الْمُحِبُّونَ ، یَا مَنْ فِى عَفْوِهِ یَطْمَعُ الْخاطِئُونَ ، یَا مَنْ إِلَیْهِ یَسْکُنُ الْمُوقِنُونَ ، یَا مَنْ عَلَیْهِ یَتَوَکَّلُ الْمُتَوَکِّلُونَ.

(۴۳) ای آن‌که هراسندگان به درگاه او گریزند، ای آن‌که گنه‌کاران به‌سوی او پناه برند، ای آن‌که پشیمانان آهنگ او کنند، ای آن‌که پارسایان به او میل نمایند، ای آن‌که سرگشتگان به او پناه برند، ای آن‌که ارادتمندان به او انس گیرند، ای آن‌که شیفتگان به او افتخار کنند، ای آن‌که خطاکاران در عفوش طمع ورزند، ای آن‌که یقین‌یافتگان به‌سوی او آرام گیرند، ای آن‌که توکل‌کنندگان بر او توکل کنند.

﴿۴۴﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا حَبِیبُ ، یَا طَبِیبُ ، یَا قَرِیبُ ، یَا رَقِیبُ ، یَا حَسِیبُ ، یَا مُهِیبُ ، یَا مُثِیبُ ، یَا مُجِیبُ ، یَا خَبِیرُ ، یَا بَصِیرُ.

(۴۴) خدایا! از تو درخواست می‌کنم به نامت ای دوست‌داشتنی، ای شفابخش، ای نزدیک، ای دیده‌بان، ای حسابرس، ای هراس‌انگیز، ای پاداش‌ده، ای اجابت‌کننده، ای آگاه، ای بینا.

﴿۴۵﴾ یَا أَقْرَبَ مِنْ کُلِّ قَرِیبٍ ، یَا أَحَبَّ مِنْ کُلِّ حَبِیبٍ ، یَا أَبْصَرَ مِنْ کُلِّ بَصِیرٍ ، یَا أَخْبَرَ مِنْ کُلِّ خَبِیرٍ ، یَا أَشْرَفَ مِنْ کُلِّ شَرِیفٍ، یَا أَرْفَعَ مِنْ کُلِّ رَفِیعٍ ، یَا أَقْوىٰ مِنْ کُلِّ قَوِیٍّ ، یَا أَغْنىٰ مِنْ کُلِّ غَنِیٍّ ، یَا أَجْوَدَ مِنْ کُلِّ جَوادٍ ، یَا أَرْأَفَ مِنْ کُلِّ رَؤُوفٍ.

(۴۵) ای نزدیک‌تر از هر نزدیک، ای محبوب‌تر از هر محبوب، ای بیناتر از هر بینا، ای آگاه‌تر از هر آگاه، ای شریف‌تر از هر شریف، ای برتر از هر بلند، ای تواناتر از هر توانا، ای توانگرتر از هر توانگر، ای بخشنده‌تر از هر بخشنده، ای مهربان‌تر از هر مهربان.

﴿۴۶﴾ یَا غالِباً غَیْرَ مَغْلُوبٍ ، یَا صانِعاً غَیْرَ مَصْنُوعٍ ، یَا خالِقاً غَیْرَ مَخْلُوقٍ ، یَا مالِکاً غَیْرَ مَمْلُوکٍ ، یَا قاهِراً غَیْرَ مَقْهُورٍ ، یَا رافِعاً غَیْرَ مَرْفُوعٍ ، یَا حافِظاً غَیْرَ مَحْفُوظٍ ، یَا ناصِراً غَیْرَ مَنْصُورٍ ، یَا شاهِداً غَیْرَ غائِبٍ ، یَا قَرِیباً غَیْرَ بَعِیدٍ.

(۴۶) ای چیره شکست‌ناپذیر، ای سازنده ناساخته، ای آفریننده نا آفریده، ای مالک نامملوک، ای چیره چیره‌گی‌ناپذیر، ای بلندی بخش بلندی ناپذیر، ای نگهدار بی‌نگهدار، ای یاری‌کننده‌ی یاری نشده، ای گواه همیشه حاضر، ای نزدیک دوری ناپذیر.

﴿۴۷﴾ یَا نُورَ النُّورِ ، یَا مُنَوِّرَ النُّورِ ، یَا خالِقَ النُّورِ ، یَا مُدَبِّرَ النُّورِ ، یَا مُقَدِّرَ النُّورِ ، یَا نُورَ کُلِّ نُورٍ ، یَا نُوراً قَبْلَ کُلِّ نُورٍ ، یَا نُوراً بَعْدَ کُلِّ نُورٍ ، یَا نُوراً فَوْقَ کُلِّ نُورٍ ، یَا نُوراً لَیْسَ کَمِثْلِهِ نُورٌ.

(۴۷) ای روشنی نور، ای روشنی‌بخش نور، ای آفریننده نور، ای گرداننده نور، ای به‌اندازه ساز نور، ای روشنی هر نور، ای روشنایی پیش از هر نور، ای روشنایی پس از هر نور، ای روشنایی بر فراز هر نور، ای نوری که همانندش نوری نیست.

﴿۴۸﴾ یَا مَنْ عَطَاؤُهُ شَرِیفٌ ، یَا مَنْ فِعْلُهُ لَطِیفٌ ، یَا مَنْ لُطْفُهُ مُقِیمٌ ، یَا مَنْ إِحْسانُهُ قَدِیمٌ ، یَا مَنْ قَوْلُهُ حَقٌّ ، یَا مَنْ وَعْدُهُ صِدْقٌ ، یَا مَنْ عَفْوُهُ فَضْلٌ ، یَا مَنْ عَذابُهُ عَدْلٌ ، یَا مَنْ ذِکْرُهُ حُلْوٌ ،یَا مَنْ فَضْلُهُ عَمِیمٌ.

(۴۸) ای آن‌که عطایش چشمگیر است، ای آن‌که کارش چشم‌نواز است، ای آن‌که نوازشش پایدار است، ای آن‌که نیکی‌اش دیرینه است، ای آن‌که سخنش حق است، ای آن‌که وعده‌اش راست است، ای آن‌که گذشتش فراتر از شایستگی است، ای آن‌که کیفرش داد است، ای آن‌که یادش شیرین است، ای آن‌که عطایش همگانی است.

﴿۴۹﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مُسَهِّلُ ، یَا مُفَصِّلُ ، یَا مُبَدِّلُ ، یَا مُذَلِّلُ ، یَا مُنَزِّلُ ، یَا مُنَوِّلُ ، یَا مُفْضِلُ ، یَا مُجْزِلُ ، یَا مُمْهِلُ ، یَا مُجْمِلُ.

(۴۹) خدایا! از تو درخواست می‌کنم به نامت ای آسان‌ساز، ای جدایی بخش، ای دگرگون ساز، ای هموار کن، ای فرود آور، ای عطابخش، ای فزون ده، ای بسیار بخش، ای بمانده، ای زیبایی‌آفرین.

﴿۵۰﴾ یَا مَنْ یَرىٰ وَلَا یُرىٰ ، یَا مَنْ یَخْلُقُ وَلَا یُخْلَقُ ، یَا مَنْ یَهْدِى وَلَا یُهْدىٰ ، یَا مَنْ یُحْیِى وَلَا یُحْیىٰ ، یَا مَنْ یَسْأَلُ وَلَا یُسْأَلُ، یَا مَنْ یُطْعِمُ وَلَا یُطْعَمُ ، یَا مَنْ یُجِیرُ وَلَا یُجارُ عَلَیْهِ ، یَا مَنْ یَقْضِى وَلَا یُقْضىٰ عَلَیْهِ ، یَا مَنْ یَحْکُمُ وَلَا یُحْکَمُ عَلَیْهِ ، یَا مَنْ لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ.

(۵۰) ای آن‌که بیند و دیده نشود، ای آن‌که بیافریند و آفریده نشود، ای آن‌که راهنمایی کند و راهنمایی نشود، ای آن‌که زنده کند و زنده‌اش نکنند، ای آن‌که پرسد و پرسیده نشود، ای آن‌که خوراند و خوراک نخواهد، ای آن‌که پناه دهد و پناه نجوید، ای آن‌که داوری کند و بر او داوری نشود، ای آن‌که فرمان دهد و فرمانش ندهند، ای آن‌که نزاده و زاده نشده و برای او همتایی نبوده است.

﴿۵۱﴾ یَا نِعْمَ الْحَسِیبُ ، یَا نِعْمَ الطَّبِیبُ ، یَا نِعْمَ الرَّقِیبُ ، یَا نِعْمَ الْقَرِیبُ ، یَا نِعْمَ الْمُجِیبُ ، یَا نِعْمَ الْحَبِیبُ ، یَانِعْمَ الْکَفِیلُ ، یَانِعْمَ الْوَکِیلُ ، یَانِعْمَ الْمَوْلىٰ ، یَا نِعْمَ النَّصِیرُ.

(۵۱) ای که چه خوش حسابگری، ای که چه خوش طبیبی، ای که چه خوش همراهی، ای که چه خوش نزدیکی، ای که چه خوش پاسخ‌دهی، ای که چه خوش دلبری، ای که چه خوش سرپناهی، ای که چه خوش کارگشایی، ای که چه خوش مولایی، ای که چه خوش یاوری.

﴿۵۲﴾ یَا سُرُورَ الْعارِفِینَ ، یَا مُنَى الْمُحِبِّینَ ، یَا أَنِیسَ الْمُرِیدِینَ ، یَا حَبِیبَ التَّوَّابِینَ، یَا رازِقَ الْمُقِلِّینَ ، یَا رَجاءَ الْمُذْنِبِینَ ، یَا قُرَّهَ عَیْنِ الْعابِدِینَ ، یَا مُنَفِّساً عَنِ الْمَکْرُوبِینَ ، یَا مُفَرِّجاً عَنِ الْمَغْمُومِینَ ، یَا إِلٰهَ الْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ.

(۵۲) ای شادی عارفان، ای آرزوی شیفتگان، ای همدم مریدان، ای محبوب توبه‌کاران، ای روزی دهنده بی‌چیزان، ای امید گنه‌کاران، ای نور چشم عبادت‌کنندگان، ای گشاینده اندوه دلگیران، ای غمگسار غم‌زدگان، ای معبود گذشتگان و آیندگان.

﴿۵۳﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا رَبَّنا ، یَا إِلٰهَنا ، یَا سَیِّدَنا ، یَا مَوْلانا ، یَا ناصِرَنا ، یَا حافِظَنا ، یَا دَلِیلَنا ، یَا مُعِینَنا ، یَا حَبِیبَنا، یَا طَبِیبَنا.

(۵۳) خدایا! من از تو درخواست می‌کنم به نامت ای پروردگار ما، ای معبود ما، ای سرور ما، ای مولای ما، ای یاور ما، ای نگهدار ما، ای راهنمای ما، ای مددرسان ما، ای محبوب ما، ای طبیب ما.

﴿۵۴﴾ یَا رَبَّ النَّبِیِّینَ وَ الْأَبْرارِ ، یَا رَبَّ الصِّدِّیقِینَ وَالْأَخْیارِ ، یَا رَبَّ الْجَنَّهِ وَالنَّارِ، یَا رَبَّ الصِّغارِ وَالْکِبارِ ، یَا رَبَّ الْحُبُوبِ وَالثِّمارِ ، یَا رَبَّ الْأَ نْهارِ وَالْأَشْجارِ ، یَا رَبَّ الصَّحارِى وَالْقِفارِ ، یَا رَبَّ الْبَرارِى وَالْبِحارِ ، یَا رَبَّ اللَّیْلِ وَالنَّهارِ ، یَا رَبَّ الْأَعْلانِ وَالْأَسْرارِ.

(۵۴) ای پروردگار پیامبران و نیکان، ای پروردگار صدّیقان و خوبان، ای پروردگار بهشت و دوزخ، ای پروردگار خردسالان و بزرگ‌سالان، ای پروردگار دانه‌ها و میوه‌ها، ای پروردگار نهرها و درختان، ای پروردگار دشت‌ها و بیشه‌ها، ای پروردگار خشکی‌ها و دریاها، ای پروردگار شب و روز، ای پروردگار آشکارها و نهان‌ها.

﴿۵۵﴾ یَا مَنْ نَفَذَ فِى کُلِّ شَىْءٍ أَمْرُهُ ، یَا مَنْ لَحِقَ بِکُلِّ شَىْءٍ عِلْمُهُ ، یَا مَنْ بَلَغَتْ إِلىٰ کُلِّ شَىْءٍ قُدْرَتُهُ ، یَا مَنْ لَاتُحْصِى الْعِبادُ نِعَمَهُ ، یَا مَنْ لَا تَبْلُغُ الْخَلائِقُ شُکْرَهُ ، یَا مَنْ لَاتُدْرِکُ الْأَفْهامُ جَلالَهُ ، یَا مَنْ لَاتَنالُ الْأَوْهامُ کُنْهَهُ ، یَا مَنِ الْعَظَمَهُ وَالْکِبْرِیَاءُ رِداؤُهُ ، یَا مَنْ لَاتَرُدُّ الْعِبادُ قَضاءَهُ ، یَا مَنْ لَا مُلْکَ إِلّا مُلْکُهُ ، یَا مَنْ لَاعَطاءَ إِلّا عَطاؤُهُ.

(۵۵) ای آن‌که فرمانش در هر چیز نفوذ یافته، ای آن‌که دانشش به هر چیز رسیده، ای آن‌که قدرتش هر چیز را دربر گرفته، ای آن‌که بندگان از شمردن نعمت‌هایش ناتوان‌اند، ای آن‌که آفریدگان به سپاسش نرسند، ای آن‌که فهم‌ها بزرگی‌اش را درنیابند، ای آن‌که پندارها به ژرفای هستی‌اش نرسند، ای آن‌که بزرگی و بزرگ‌منشی ‌پوشش اوست، ای که بندگان توان برگرداندن حکمش را ندارند، ای آن‌که فرمانروایی جز فرمانروایی او نیست، ای آن‌که عطایی جز عطای او نیست.

﴿۵۶﴾ یَا مَنْ لَهُ الْمَثَلُ الْأَعْلىٰ ، یَا مَنْ لَهُ الصِّفاتُ الْعُلْیا ، یَا مَنْ لَهُ الْآخِرَهُ وَالْأُولىٰ ، یَا مَنْ لَهُ جَنَّهُ الْمَأْوىٰ ، یَا مَنْ لَهُ الْآیاتُ الْکُبْرىٰ ، یَا مَنْ لَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنىٰ ، یَا مَنْ لَهُ الْحُکْمُ وَالْقَضاءُ ، یَا مَنْ لَهُ الْهَواءُ وَالْفَضاءُ ، یَا مَنْ لَهُ الْعَرْشُ وَالثَّرىٰ ، یَا مَنْ لَهُ السَّمَاوَاتُ الْعُلىٰ.

(۵۶) ای آن‌که نمونه اعلی از آن اوست، ای آن‌که صفات برتر برای اوست، ای آن‌که سرانجام و سرآغاز از آن اوست، ای آن‌که بهشت آسایش از آن اوست، ای آن‌که نشانه‌های بزرگ‌تر از آن اوست، ای آن‌که نام‌های نیکوتر از آن اوست، ای آن‌که فرمان و داوری از آن اوست، ای آن‌که هوا و فضا از آن اوست، ای آن‌که عرش و فرش از آن اوست، ای آن‌که آسمان‌های برافراشته از آن اوست.

﴿۵۷﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا عَفُوُّ ، یَا غَفُورُ ، یَا صَبُورُ ، یَا شَکُورُ ، یَا رَؤُوفُ ، یَا عَطُوفُ ، یَا مَسْؤُولُ ، یَا وَدُودُ ، یَا سُبُّوحُ، یَا قُدُّوسُ.

(۵۷) خدایا! از تو می‌خواهم به نامت ای درگذرنده، ای آمرزنده، ای شکیبا، ای ستایش‌پذیر، ای مهربان، ای مهرورز، ای خواسته، ای دوست، ای پاک، ای منزّه.

﴿۵۸﴾ یَا مَنْ فِى السَّماءِ عَظَمَتُهُ ، یَا مَنْ فِى الْأَرْضِ آیاتُهُ ، یَا مَنْ فِى کُلِّ شَىْءٍ دَلائِلُهُ ، یَا مَنْ فِى الْبِحارِ عَجائِبُهُ ، یَا مَنْ فِى الْجِبالِ خَزائِنُهُ ، یَا مَنْ یَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ ، یَا مَنْ إِلَیْهِ یَرْجِعُ الْأَمْرُ کُلُّهُ ، یَا مَنْ أَظْهَرَ فِى کُلِّ شَىْءٍ لُطْفَهُ ، یَا مَنْ أَحْسَنَ کُلَّ شَىْءٍ خَلْقَهُ ، یَا مَنْ تَصَرَّفَ فِى الْخَلائِقِ قُدْرَتُهُ.

(۵۸) ای آن‌که بزرگی‌اش در آسمان است، ای آن‌که نشانه‌هایش در زمین است، ای آن‌که دلایلش در هر چیز است، ای آن‌که شگفتی‌هایش در دریاست، ای آن‌که گنجینه‌هایش در کوه‌هاست، ای آن‌که آفرینش را آغاز کند سپس بازش گرداند، ای آن‌که همه امور به‌سوی او بازگردد، ای آن‌که لطفش را در هر چیز نمایان ساخته، ای آن‌که آفرینش هر چیز را نیکو پرداخته، ای آن‌که توانش در آفریدگان کارگر افتاده است.

﴿۵۹﴾ یَا حَبِیبَ مَنْ لَاحَبِیبَ لَهُ ، یَا طَبِیبَ مَنْ لَاطَبِیبَ لَهُ ، یَا مُجِیبَ مَنْ لَامُجِیبَ لَهُ ، یَا شَفِیقَ مَنْ لَاشَفِیقَ لَهُ ، یَا رَفِیقَ مَنْ لَارَفِیقَ لَهُ ، یَا مُغِیثَ مَنْ لَامُغِیثَ لَهُ ، یَا دَلِیلَ مَنْ لَادَلِیلَ لَهُ ، یَا أَنِیسَ مَنْ لَاأَنِیسَ لَهُ ، یَا راحِمَ مَنْ لَاراحِمَ لَهُ ، یَا صاحِبَ مَنْ لَاصاحِبَ لَهُ.

(۵۹) ای دوست آن‌که دوستی ندارد، ای پزشک آن‌که پزشکی ندارد، ای پاسخگوی آن‌که پاسخگویی ندارد، ای یار مهربان آن‌که یار مهربانی ندارد، ای همراه بی همرهان، ای فریادرس آن‌که فریادرسی ندارد، ای رهنمای آن‌که رهنمایی ندارد، ای همدم آن‌که همدمی ندارد، ای رحم‌کننده آن‌که رحم‌کننده‌ای ندارد، ای هم‌نشین آن‌که هم‌نشینی ندارد.

﴿۶۰﴾ یَا کافِىَ مَنِ اسْتَکْفاهُ ، یَا هادِىَ مَنِ اسْتَهْداهُ ، یَا کالِئَ مَنِ اسْتَکْلاهُ ، یَا راعِىَ مَنِ اسْتَرْعاهُ ، یَا شافِىَ مَنِ اسْتَشْفاهُ ، یَا قاضِىَ مَنِ اسْتَقْضاهُ ، یَا مُغْنِىَ مَنِ اسْتَغْناهُ ، یَامُوفِىَ مَنِ اسْتَوْفاهُ ، یَامُقَوِّىَ مَنِ اسْتَقْواهُ ، یَاوَلِىَّ مَنِ اسْتَوْلاهُ.

(۶۰) ای کفایت کننده هرکه از او کفایت خواهد، ای راهنمای هرکه از او راهنمایی جوید، ای نگاهبان هرکه از او نگاهبانی خواهد، ای رعایت کننده هرکه از او رعایت خواهد، ای شفادهنده هرکه از او شفا طلبد، ای داور هرکه از او داوری خواهد، ای بی‌نیاز کننده هرکه از او بی‌نیازی جوید، ای وفادار به هر که از او وفا جوید، ای نیروبخش هرکه از او نیرو خواهد، ای سرپرست هرکه از او سرپرستی خواهد.

﴿۶۱﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا خالِقُ ، یَا رازِقُ ، یَا ناطِقُ ، یَاصادِقُ ، یَا فالِقُ ، یَا فارِقُ ، یَا فاتِقُ ، یَا راتِقُ ، یَا سابِقُ ، یَا سامِقُ.

(۶۱) خدایا! از تو می‌خواهم به نامت ای آفریننده، ای روزی دهنده، ای گویا، ای راست‌گو، ای شکافنده، ای جدا کننده، ای گشاینده، ای پیونددهنده، ای پیشی گیرنده، ای بلند جایگاه.

﴿۶۲﴾ یَا مَنْ یُقَلِّبُ اللَّیْلَ وَالنَّهارَ ، یَا مَنْ جَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَالْأَنْوارَ ، یَا مَنْ خَلَقَ الظِّلَّ وَالْحَرُورَ ، یَا مَنْ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ ، یَا مَنْ قَدَّرَ الْخَیْرَ وَالشَّرَّ ، یَا مَنْ خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیاهَ ، یَا مَنْ لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ ، یَا مَنْ لَمْ یَتَّخِذْ صاحِبَهً وَلَا وَلَداً ، یَا مَنْ لَیْسَ لَهُ شَرِیکٌ فِى الْمُلْکِ ، یَا مَنْ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَ لِیٌّ مِنَ الذُّلِّ.

(۶۲) ای آن‌که شب و روز را دگرگون سازد، ای آن‌که تاریکی‌ها و روشنایی‌ها را قرار داد، ای آن‌که سایه خنک و گرما را آفرید، ای آن‌که خورشید و ماه را مسّخر ساخت، ای آن‌که خیر و شر را مقدّر نمود، ای آن‌که مرگ و زندگی را آفرید، ای آن‌که خلق و امر از آن اوست، ای آن‌که همسر و فرزندی نگرفت، ای آن‌که در فرمانروایی شریکی برایش نیست، ای آن‌که از روی خواری سرپرستی نخواهد.

﴿۶۳﴾ یَا مَنْ یَعْلَمُ مُرادَ الْمُرِیدِینَ ، یَا مَنْ یَعْلَمُ ضَمِیرَ الصَّامِتِینَ ، یَا مَنْ یَسْمَعُ أَنِینَ الْواهِنِینَ ، یَا مَنْ یَرىٰ بُکاءَ الْخائِفِینَ ، یَا مَنْ یَمْلِکُ حَوائِجَ السَّائِلِینَ ، یَا مَنْ یَقْبَلُ عُذْرَ التَّائِبِینَ ، یَا مَنْ لَایُصْلِحُ عَمَلَ الْمُفْسِدِینَ ، یَا مَنْ لَایُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ ، یَا مَنْ لَایَبْعَُدُ عَنْ قُلُوبِ الْعارِفِینَ ، یَا أَجْوَدَ الْأَجْوَدِینَ.

(۶۳) ای آن‌که خواهش خواهشمندان را می‌داند، ای آن‌که از نهاد خاموشان آگاه است، ای آن‌که ناله درماندگان را می‌شنود، ای آن‌که گریه هراسیدگان را می‌بیند، ای آن‌که نیازهای نیازمندان به دست اوست، ای آن‌که بهانه توبه‌کاران را می‌پذیرد، ای آن‌که عمل تبهکاران را صلاح نبخشد، ای آن‌که پاداش نیکوکاران را تباه نکند، ای آن‌که از دل عارفان دور نباشد، ای بخشنده‌ترین بخشندگان.

﴿۶۴﴾ یَا دائِمَ الْبَقاءِ ، یَا سامِعَ الدُّعاءِ ، یَا واسِعَ الْعَطاءِ ، یَا غافِرَ الْخَطاءِ ، یَا بَدِیعَ السَّماءِ ، یَا حَسَنَ الْبَلاءِ ، یَا جَمِیلَ الثَّناءِ ، یَا قَدِیمَ السَّناءِ ، یَا کَثِیرَ الْوَفاءِ ، یَا شَرِیفَ الْجَزاءِ.

(۶۴) ای همیشه ماندگار، ای شنونده دعا، ای گسترده عطا، ای آمرزنده خطا، ای پدیدآورنده آسمان، ای نیک آزمون، ای نیکو ستایش، ای دیرینه بر فراز، ای بسیار وفادار، ای شریف پاداش.

﴿۶۵﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا سَتَّارُ ، یَا غَفَّارُ ، یَا قَهَّارُ ، یَا جَبَّارُ ، یَا صَبَّارُ ، یَا بارُّ ، یَا مُخْتارُ ، یَا فَتَّاحُ ، یَا نَفَّاحُ ، یَا مُرْتاحُ.

(۶۵) خدایا! از تو می‌خواهم به نامت ای پرده‌پوش، ای آمرزگار، ای چیره، ای جاهمند، ای بس شکیبا، ای نیک‌بخش، ای برگزیده، ای گشاینده، ای روح‌بخش، ای راحتی‌بخش.

﴿۶۶﴾ یَا مَنْ خَلَقَنِى وَسَوَّانِى ، یَا مَنْ رَزَقَنِى وَرَبَّانِى ، یَا مَنْ أَطْعَمَنِى وَسَقانِى ، یَا مَنْ قَرَّبَنِى وَأَدْنانِى ، یَا مَنْ عَصَمَنِى وَکَفانِى ، یَا مَنْ حَفِظَنِى وَکَلانِى ، یَا مَنْ أَعَزَّنِى وَأَغْنانِى ، یَا مَنْ وَفَّقَنِى وَهَدانِى ، یَا مَنْ آنَسَنِى وَآوانِى ، یَا مَنْ أَماتَنِى وَأَحْیانِى.

(۶۶) ای آن‌که مرا آفرید و بیاراست، ای آن‌که مرا روزی داد و پرورید، ای آن‌که به من خورانید و نوشانید، ای آن‌که مرا نزدیک نمود و به کنار خویش برد، ای آن‌که مرا نگاه داشت و کفایت نمود، ای آن‌که مرا حفظ کرد و حمایت نمود، ای آن‌که به من عزّت بخشید و بی‌نیازم ساخت، ای آن‌که توفیقم داد و راهنمایی کرد، ای آن‌که همدمم شد و جایم داد، ای آن‌که مرا بمیراند و زنده کند.

﴿۶۷﴾ یَا مَنْ یُحِقُّ الْحَقَّ بِکَلِماتِهِ ، یَا مَنْ یَقْبَلُ التَّوْبَهَ عَنْ عِبادِهِ ، یَا مَنْ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ ، یَا مَنْ لَاتَنْفَعُ الشَّفاعَهُ إِلّا بِإِذْنِهِ ، یَا مَنْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ ، یَا مَنْ لَامُعَقِّبَ لِحُکْمِهِ ، یَا مَنْ لَارَادَّ لِقَضائِهِ ، یَا مَنِ انْقادَ کُلُّ شَىْءٍ لِأَمْرِهِ ، یَا مَنِ السَّمَاوَاتُ مَطْوِیَّاتٌ بِیَمِینِهِ ، یَا مَنْ یُرْسِلُ الرِّیاحَ بُشْراً بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ.

(۶۷) ای آن‌که حق را با کلماتش استوار و برجا کند، ای آن‌که توبه را از بندگانش بپذیرد، ای آن‌که میان انسان و دلش قرار گیرد، ای آن‌که شفاعت جز با اجازه‌اش سود نبخشد، ای آن‌که به گمراه شدگان راهش داناتر است، ای آن‌که حکمش دگرگونی نپذیرد، ای آن‌که رأیش را بازگرداننده‌ای نیست، ای آن‌که هر چیز فرمانش را گردن نهد، ای آن‌که آسمان‌ها به دست قدرتش پیچیده گشته، ای آن‌که بادها را مژده‌دهنده رحمتش فرستد.

﴿۶۸﴾ یَا مَنْ جَعَلَ الْأَرْضَ مِهاداً ، یَا مَنْ جَعَلَ الْجِبالَ أَوْتاداً ، یَا مَنْ جَعَلَ الشَّمْسَ سِراجاً ، یَا مَنْ جَعَلَ الْقَمَرَ نُوراً ، یَا مَنْ جَعَلَ اللَّیْلَ لِباساً ، یَا مَنْ جَعَلَ النَّهارَ مَعَاشاً ، یَا مَنْ جَعَلَ النَّوْمَ سُباتاً ، یَا مَنْ جَعَلَ السَّمَاءَ بِناءً ، یَا مَنْ جَعَلَ الْأَشْیاءَ أَزْواجاً، یَا مَنْ جَعَلَ النَّارَ مِرْصاداً.

(۶۸) ای آن‌که زمین را بستر زندگی قرار داد، ای آن‌که کوه‌ها را میخ‌های زمین نهاد، ای آن‌که خورشیدی را چراغ جهانش کرد، ای آن‌که ماه را تابان ساخت، ای آن‌که شب را جامه آرامش گرداند، ای آن‌که روز را مایه روزی قرار داد، ای آن‌که خواب را وسیله آرامش ساخت، ای آن‌که آسمان را بنا نهاد، ای آن‌که از هر چیز گونه‌های مختلف قرار داد، ای آن‌که آتش را کمینگاه قرار داد.

﴿۶۹﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا سَمِیعُ ، یَا شَفِیعُ ، یَا رَفِیعُ ، یَا مَنِیعُ ، یَا سَرِیعُ ، یَا بَدِیعُ ، یَا کَبِیرُ ، یَا قَدِیرُ ، یَا خَبِیرُ ، یَا مُجِیرُ.

(۶۹) خدایا! از تو می‌خواهم به نامت ای شنوا، ای همیار، ای بلندپایه، ای فرازمند، ای شتابنده، ای نوآفرین، ای بزرگ، ای توانا، ای آگاه، ای پناه‌ده.

﴿۷۰﴾ یَا حَیّاً قَبْلَ کُلِّ حَیٍّ ، یَا حَیّاً بَعْدَ کُلِّ حَیٍّ ، یَا حَىُّ الَّذِی لَیْسَ کَمِثْلِهِ حَیٌّ ، یَا حَىُّ الَّذِی لَایُشارِکُهُ حَیٌّ ، یَا حَىُّ الَّذِى لَا یَحْتاجُ إِلىٰ حَیٍّ ، یَا حَىُّ الَّذِی یُمِیتُ کُلَّ حَیٍّ ، یَا حَىُّ الَّذِی یَرْزُقُ کُلَّ حَیٍّ ، یَا حَیّاً لَمْ یَرِثِ الْحَیاهَ مِنْ حَیٍّ ، یَا حَىُّ الَّذِی یُحْیِی الْمَوْتىٰ ، یَا حَىُّ یَا قَیُّومُ لَا تَأْخُذُهُ سِنَهٌ وَلَا نَوْمٌ.

(۷۰) ای زنده پیش از هر زنده، ای زنده پس از هر زنده، ای زنده‌ای که مانند او زنده‌ای نیست، ای زنده‌ای که هیچ زنده‌ای شریک او نیست، ای زنده‌ای که به زنده‌ای نیاز ندارد، ای زنده‌ای که همه زندگان را می‌میراند، ای زنده‌ای که به زنده‌ها روزی می‌دهد، ای زنده‌ای که زندگی را از زنده‌ای دیگر به ارث نبرده، ای زنده‌ای که مردگان را زنده می‌کند، ای زنده‌ی به خود پاینده‌ای که او را چرت و خواب درنگیرد.

﴿۷۱﴾ یَا مَنْ لَهُ ذِکْرٌ لَایُنْسىٰ ، یَا مَنْ لَهُ نُورٌ لَایُطْفىٰ ، یَا مَنْ لَهُ نِعَمٌ لَاتُعَدُّ ، یَا مَنْ لَهُ مُلْکٌ لَایَزُولُ ، یَا مَنْ لَهُ ثَنَاءٌ لَایُحْصىٰ ، یَا مَنْ لَهُ جَلالٌ لَایُکَیَّفُ ، یَا مَنْ لَهُ کَمالٌ لَایُدْرَکُ ، یَا مَنْ لَهُ قَضاءٌ لَایُرَدُّ ، یَا مَنْ لَهُ صِفاتٌ لَاتُبَدَّلُ ، یَا مَنْ لَهُ نُعُوتٌ لَاتُغَیَّرُ.

(۷۱) ای آن‌که یادی دارد فراموش‌نشدنی، ای آن‌که نوری دارد خاموش نشدنی، ای آن‌که عطایایی بخشیده ناشمردنی، ای آن‌که فرمانروایی‌اش بی‌زوال است، ای آن‌که ستایشش بی‌آمار است، ای آن‌که شکوهش چگونگی نپذیرد، ای آن‌که کمالی دارد درک ناشدنی، ای آن‌که داوری‌اش بازگشت ناپذیر است، ای آن‌که صفاتی دارد دگرگون ناپذیر، ای آن‌که جلوه‌هایی دارد غیر قابل تغییر.

﴿۷۲﴾ یَا رَبَّ الْعالَمِینَ ، یَا مالِکَ یَوْمِ الدِّینِ ، یَا غایَهَ الطَّالِبِینَ ، یَا ظَهْرَ اللَّاجِینَ ، یَا مُدْرِکَ الْهارِبِینَ ، یَا مَنْ یُحِبُّ الصَّابِرِینَ ، یَا مَنْ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ ، یَا مَنْ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ ، یَا مَنْ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ ، یَا مَنْ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ.

(۷۲) ای پروردگار جهانیان، ای مالک روز جزا، ای مقصود جویندگان، ای پشت و پناه پناهندگان، ای دریابنده فراریان، ای آن‌که شکیبایان را دوست دارد، ای آن‌که توبه‌کنندگان را دوست دارد، ای آن‌که پاکیزگان را دوست دارد، ای آن‌که نیکوکاران را دوست دارد، ای آن‌که اوست داناتر به راه‌یافتگان.

﴿۷۳﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا شَفِیقُ ، یَا رَفِیقُ ، یَا حَفِیظُ ، یَا مُحِیطُ ، یَا مُقِیتُ ، یَا مُغِیثُ ، یَا مُعِزُّ ، یَا مُذِلُّ ، یَا مُبْدِئُ، یَا مُعِیدُ.

(۷۳) خدایا! از تو خواستارم به نامت ای مهربان، ای همراه، ای نگهدار، ای فراگیر، ای روزی‌بخش، ای فریادرس، ای عزّت‌بخش، ای خوار کن، ای آغازگر، ای برگرداننده.

﴿۷۴﴾ یَا مَنْ هُوَ أَحَدٌ بِلا ضِدٍّ ، یَا مَنْ هُوَ فَرْدٌ بِلا نِدٍّ ، یَا مَنْ هُوَ صَمَدٌ بِلا عَیْبٍ ، یَا مَنْ هُوَ وِتْرٌ بِلا کَیْفٍ ، یَا مَنْ هُوَ قاضٍ بِلا حَیْفٍ ، یَا مَنْ هُوَ رَبٌّ بِلا وَزِیرٍ ، یَا مَنْ هُوَ عَزِیزٌ بِلا ذُلٍّ ، یَا مَنْ هُوَ غَنِیٌّ بِلا فَقْرٍ ، یَا مَنْ هُوَ مَلِکٌ بِلا عَزْلٍ ، یَا مَنْ هُوَ مَوْصُوفٌ بِلا شَبِیهٍ.

(۷۴) ای آن‌که یکتاست و ضدّ ندارد، ای آن‌که یگانه است و بی‌مانند، ای آن‌که بی‌نیاز و کاستی است، ای آن‌که بی‌همتای بودن و چگونگی است، ای آن‌که داوری دادگر است، ای آن‌که پروردگاری بی وزیر است، ای آن‌که عزّتمندی بی‌خواری است، ای آن‌که توانگری بی‌نیاز است، ای آن‌که پادشاهی عزل‌ناپذیر است، ای آن‌که اوصافش بی‌مانند است.

﴿۷۵﴾ یَا مَنْ ذِکْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاکِرِینَ ، یَا مَنْ شُکْرُهُ فَوْزٌ لِلشَّاکِرِینَ ، یَا مَنْ حَمْدُهُ عِزٌّ لِلْحامِدِینَ ، یَا مَنْ طَاعَتُهُ نَجاهٌ لِلْمُطِیعِینَ، یَا مَنْ بابُهُ مَفْتُوحٌ لِلطَّالِبِینَ ، یَا مَنْ سَبِیلُهُ واضِحٌ لِلْمُنِیبِینَ ، یَا مَنْ آیاتُهُ بُرْهانٌ لِلنَّاظِرِینَ ، یَا مَنْ کِتابُهُ تَذْکِرَهٌ لِلْمُتَّقِینَ ، یَا مَنْ رِزْقُهُ عُمُومٌ لِلطَّائِعِینَ وَالْعاصِینَ ، یَا مَنْ رَحْمَتُهُ قَرِیبٌ مِنَ الْمُحْسِنِینَ.

(۷۵) ای آن‌که ذکرش برای ذاکران شرف است، ای آن‌که شکرش برای شاکران رستگاری است، ای آن‌که ستایشش برای ستایشگران عزّت است، ای آن‌که طاعتش برای مطعیان مایه نجات است، ای آن‌که درگاهش گشوده است به روی جویندگان، ای آن‌که راهش برای توبه‌کاران هموار است، ای آن‌که نشانه‌هایش برای بینندگان دلیل قاطع است، ای آن‌که کتابش برای پرواپیشگان مایه پند و یادآوری است، ای آن‌که روزی‌اش همه مطیعان و گنه‌کاران را فراگیرد، ای آن‌که رحمتش به نیکوکاران نزدیک است.

﴿۷۶﴾ یَا مَنْ تَبارَکَ اسْمُهُ ، یَا مَنْ تَعالىٰ جَدُّهُ ، یَا مَنْ لَاإِلٰهَ غَیْرُهُ ، یَا مَنْ جَلَّ ثَناؤُهُ ، یَا مَنْ تَقَدَّسَتْ أَسْماؤُهُ ، یَا مَنْ یَدُومُ بَقاؤُهُ ، یَا مَنِ الْعَظَمَهُ بَهاؤُهُ ، یَا مَنِ الْکِبْرِیاءُ رِداؤُهُ ، یَا مَنْ لَاتُحْصىٰ آلاؤُهُ ، یَا مَنْ لَاتُعَدُّ نَعْماؤُهُ.

(۷۶) ای آن‌که نامش خجسته است، ای آن‌که عنایتش بس بلند است، ای آن‌که معبودی جز او نیست، ای آن‌که ستایشش والا است، ای آن‌که نام‌هایش مقدس است، ای آن‌که هستی‌اش پایدار است، ای آن‌که بزرگی جلوه زیبایی اوست، ای آن‌که بزرگ‌منشی پوشش اوست، ای آن‌که عطاهایش در شمار نیاید، ای آن‌که نعمت‌هایش شمرده نشود.

﴿۷۷﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مُعِینُ ، یَا أَمِینُ ، یَا مُبِینُ ، یَا مَتِینُ ، یَا مَکِینُ ، یَا رَشِیدُ ، یَا حَمِیدُ ، یَا مَجِیدُ ، یَا شَدِیدُ ، یَا شَهِیدُ.

(۷۷) خدایا! از تو می‌خواهم به نامت ای مددرسان، ای امین، ای آشکار، ای استوار، ای ارجمند، ای راهنما، ای ستوده، ای بزرگوار، ای سختگیر (گنه‌کاران)، ای گواه.

﴿۷۸﴾ یَا ذَا الْعَرْشِ الْمَجِیدِ ، یَا ذَا الْقَوْلِ السَّدِیدِ ، یَا ذَا الْفِعْلِ الرَّشِیدِ ، یَا ذَا الْبَطْشِ الشَّدِیدِ ، یَا ذَا الْوَعْدِ وَالْوَعِیدِ ، یَا مَنْ هُوَ الْوَلِىُّ الْحَمِیدُ ، یَا مَنْ هُوَ فَعَّالٌ لِما یُرِیدُ ، یَا مَنْ هُوَ قَرِیبٌ غَیْرُ بَعِیدٍ ، یَا مَنْ هُوَ عَلىٰ کُلِّ شَىْءٍ شَهِیدٌ ، یَا مَنْ هُوَ لَیْسَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِیدِ.

(۷۸) ای صاحب عرش پرشکوه، ای صاحب سخن استوار، ای صاحب کردار برازنده، ای صاحب کوبش سخت، ای صاحب نوید و تهدید، ای آن‌که سرپرست ستوده است، ای آن‌که به نیکی انجام دهد آنچه را خواهد، ای آن‌که نزدیک دوری ناپذیر است، ای آن‌که بر هر چیز گواه است، ای آن‌که بر بندگان ستمکار نیست.

﴿۷۹﴾ یَا مَنْ لَاشَرِیکَ لَهُ وَلَا وَزِیرَ ، یَا مَنْ لَاشَبِیهَ لَهُ وَلَا نَظِیرَ ، یَا خالِقَ الشَّمْسِ وَالْقَمَرِ الْمُنِیرِ ، یَا مُغْنِىَ الْبائِسِ الْفَقِیرِ ، یَا رازِقَ الطِّفْلِ الصَّغِیرِ ، یَا راحِمَ الشَّیْخِ الْکَبِیرِ ، یَا جابِرَ الْعَظْمِ الْکَسِیرِ ، یَا عِصْمَهَ الْخائِفِ الْمُسْتَجِیرِ ، یَا مَنْ هُوَ بِعِبادِهِ خَبِیرٌ بَصِیرٌ ، یَا مَنْ هُوَ عَلىٰ کُلِّ شَىْءٍ قَدِیرٌ.

(۷۹) ای آن‌که شریک و وزیری ندارد، ای آن‌که مثل و مانندی ندارد، ای آفریننده خورشید و ماه تابان، ای بی‌نیاز کننده درمانده تهیدست، ای روزی دهنده کودک خردسال، ای مهرورز بر پیر بزرگسال، ای پیونددهنده استخوان شکسته، ای پناه ترسان پناه‌جو، ای آن‌که بر بندگانش آگاه و بیناست، ای آن‌که بر هر چیز تواناست.

﴿۸۰﴾ یَا ذَا الْجُودِ وَالنِّعَمِ ، یَا ذَا الْفَضْلِ وَالْکَرَمِ ، یَا خالِقَ اللَّوْحِ وَالْقَلَمِ ، یَا بارِئَ الذَّرِّ وَالنَّسَمِ ، یَا ذَا الْبَأْسِ وَالنِّقَمِ ، یَا مُلْهِمَ الْعَرَبِ وَالْعَجَمِ ، یَا کَاشِفَ الضُّرِّ وَالْأَلَمِ ، یَا عَالِمَ السِّرِّ وَالْهِمَمِ ، یَا رَبَّ الْبَیْتِ وَالْحَرَمِ ، یَا مَنْ خَلَقَ الْأَشْیاءَ مِنَ الْعَدَمِ.

(۸۰) ای صاحب جود و بخشش، ای صاحب فضل و کرم، ای آفریننده لوح و قلم، ای پدیدآورنده موران و مردمان، ای صاحب عذاب و انتقام، ای الهام‌بخش عرب و عجم، ای بردارنده زیان و درد، ای دانای رازها و قصدها، ای پروردگار کعبه و حرم، ای آفریننده هر چیز از نیستی.

﴿۸۱﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا فاعِلُ ، یَاجاعِلُ ، یَا قابِلُ ، یَا کامِلُ ، یَا فاصِلُ ، یَا واصِلُ ، یَا عادِلُ ، یَا غالِبُ ، یَاطالِبُ ، یَا واهِبُ.

(۸۱) خدایا! از تو خواستارم به نامت ای کردگار، ای هستی‌بخش، ای پذیرنده، ای برازنده، ای جدا، ای پیونددهنده، ای دادگر، ای چیره، ای جویا، ای بخشنده.

﴿۸۲﴾ یَا مَنْ أَنْعَمَ بِطَوْلِهِ ، یَا مَنْ أَکْرَمَ بِجُودِهِ ، یَا مَنْ جادَ بِلُطْفِهِ ، یَا مَنْ تَعَزَّزَ بِقُدْرَتِهِ، یَا مَنْ قَدَّرَ بِحِکْمَتِهِ ، یَا مَنْ حَکَمَ بِتَدْبِیرِهِ ، یَا مَنْ دَبَّرَ بِعِلْمِهِ ، یَا مَنْ تَجاوَزَ بِحِلْمِهِ ، یَا مَنْ دَنَا فِى عُلُّوِهِ ، یَا مَنْ عَلا فِى دُنُوِّهِ.

(۸۲) ای آن‌که به کرمش بخشید، ای آن‌که به جودش گرامی داشت، ای آن‌که به لطفش کرم ورزید، ای آن‌که به نیرویش عزّت یافت، ای آن‌که به حکمتش سامان داد، ای آن‌که به تدبیر خود حکم کرد، ای آنکه با علم خود تدبیر کرد، ای آن‌که با بردباری‌اش درگذرد، ای آن‌که به تدبیر خود در عین برتری‌اش نزدیک است، ای آن‌که در عین نزدیکی‌اش برتر است.

﴿۸۳﴾ یَا مَنْ یَخْلُقُ ما یَشَاءُ ، یَا مَنْ یَفْعَلُ ما یَشَاءُ ، یَا مَنْ یَهْدِى مَنْ یَشَاءُ ، یَا مَنْ یُضِلُّ مَنْ یَشَاءُ ، یَا مَنْ یُعَذِّبُ مَنْ یَشَاءُ ، یَا مَنْ یَغْفِرُ لِمَنْ یَشَاءُ ، یَا مَنْ یُعِزُّ مَنْ یَشَاءُ ، یَا مَنْ یُذِلُّ مَنْ یَشَاءُ ، یَا مَنْ یُصَوِّرُ فِى الْأَرْحامِ مَا یَشَاءُ ، یَا مَنْ یَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ یَشَاءُ.

(۸۳) ای آن‌که هرچه خواهد آفریند، ای آن‌که هرچه بخواهد بکند، ای آن‌که هرکه را بخواهد راهنمایی کند، ای آن‌که هرکه را بخواهد گمراه سازد، ای آن‌که هرکه را بخواهد عذاب کند، ای آن‌که هرکه را بخواهد بیامرزد، ای آن‌که هرکه را بخواهد عزّت بخشد، ای آن‌که هرکه را بخواهد خوار گرداند، ای آن‌که در رحم مادران هرچه خواهد صورت بخشد، ای آن‌که هرکه را بخواهد به رحمتش مخصوص گرداند.

﴿۸۴﴾ یَا مَنْ لَمْ یَتَّخِذْ صاحِبَهً وَلَا وَلَداً ، یَا مَنْ جَعَلَ لِکُلِّ شَىْءٍ قَدْراً ، یَا مَنْ لَایُشْرِکُ فِى حُکْمِهِ أَحَداً ، یَا مَنْ جَعَلَ الْمَلائِکَهَ رُسُلاً ، یَا مَنْ جَعَلَ فِى السَّماءِ بُرُوجاً ، یَا مَنْ جَعَلَ الْأَرْضَ قَراراً ، یَا مَنْ خَلَقَ مِنَ الْمَاءِ بَشَراً ، یَا مَنْ جَعَلَ لِکُلِّ شَىْءٍ أَمَداً ، یَا مَنْ أَحاطَ بِکُلِّ شَىْءٍ عِلْماً ، یَا مَنْ أَحْصىٰ کُلَّ شَىْءٍ عَدَداً.

(۸۴) ای آن‌که همسر و فرزندی نگرفت، ای آن‌که برای هر چیز اندازه نهاد، ای آن‌که در حکمش کسی را شریک نساخت، ای آن‌که فرشتگان را فرستادگان خویش قرار داد، ای آن‌که در آسمان‌ها برج‌هایی گذارد، ای آن‌که زمین را زیستگاه شایسته نمود، ای آن‌که آدمی را از آب آفرید، ای آن‌که برای هر چیز سرانجامی قرار داد، ای آن‌که با علم خویش هر چیز را دربر گرفته است، ای آن‌که تعداد هر چیز را شماره نموده است.

﴿۸۵﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا أَوَّلُ ، یَا آخِرُ ، یَاظاهِرُ ، یَا باطِنُ ، یَابَرُّ ، یَاحَقُّ ، یَافَرْدُ، یَاوِتْرُ ، یَاصَمَدُ ، یَاسَرْمَدُ.

(۸۵) خدایا! از تو درخواست می‌کنم به نامت ای آغاز، ای انجام، ای آشکار، ای نهان، ای نیکوکار، ای حق، ای یگانه، ای یکتا، ای بی‌نیاز، ای همیشگی.

﴿۸۶﴾ یَا خَیْرَ مَعْرُوفٍ عُرِفَ ، یَا أَفْضَلَ مَعْبُودٍ عُبِدَ ، یَا أَجَلَّ مَشْکُورٍ شُکِرَ ، یَا أَعَزَّ مَذْکُورٍ ذُکِرَ ، یَا أَعْلىٰ مَحْمُودٍ حُمِدَ ، یَا أَقْدَمَ مَوْجُودٍ طُلِبَ ، یَا أَرْفَعَ مَوْصُوفٍ وُصِفَ ، یَا أَکْبَرَ مَقْصُودٍ قُصِدَ ، یَا أَکْرَمَ مَسْؤُولٍ سُئِلَ ، یَا أَشْرَفَ مَحْبُوبٍ عُلِمَ.

(۸۶) ای بهترین شناخته شده‌ای که شناخته شده، ای برترین معبودی که عبادت شده، ای والاترین ثناپذیری که سپاس شده، ای عزیزترین یاد شده‌ای که یاد شده، ای برترین ستوده‌ای که ستایش شده، ای دیرینه‌ترین موجودی که خواسته شده، ای بلندترین وصف شده‌ای که به وصف آمده، ای بزرگ‌ترین مقصودی که قصد شده، ای گرامی‌ترین پرسیده‌ای که پرسش شده، ای شریف‌ترین محبوبی که دانسته شده.

﴿۸۷﴾ یَا حَبِیبَ الْباکِینَ ، یَا سَیِّدَ الْمُتَوَکِّلِینَ ، یَا هادِىَ الْمُضِلِّینَ ، یَا وَلِىَّ الْمُؤْمِنِینَ ، یَا أَنِیسَ الذَّاکِرِینَ ، یَا مَفْزَعَ الْمَلهُوفِینَ ، یَا مُنْجِىَ الصَّادِقِینَ ، یَا أَقْدَرَ الْقادِرِینَ ، یَا أَعْلَمَ الْعالِمِینَ ، یَا إِلٰهَ الْخَلْقِ أَجْمَعِینَ.

(۸۷) ای محبوب گریه‌کنندگان، ای سرور توکل‌کنندگان، ای راهنمای گمراهان، ای سرپرست مؤمنان، ای همدم ذاکران، ای پناه جان سوختگان، ای رهایی بخش راست‌گویان، ای تواناترین توانایان، ای داناترین دانایان، ای پرستیده همه آفریدگان.

﴿۸۸﴾ یَا مَنْ عَلا فَقَهَرَ ، یَا مَنْ مَلَکَ فَقَدَرَ ، یَا مَنْ بَطَنَ فَخَبَرَ ، یَا مَنْ عُبِدَ فَشَکَرَ ، یَا مَنْ عُصِىَ فَغَفَرَ ، یَا مَنْ لَاتَحْوِیهِ الْفِکَرُ ، یَامَنْ لَایُدْرِکُهُ بَصَرٌ ، یَا مَنْ لَایَخْفىٰ عَلَیْهِ أَثَرٌ، یَا رازِقَ الْبَشَرِ ، یَا مُقَدِّرَ کُلِّ قَدَرٍ.

(۸۸) ای آن‌که فراتر رفت و چیره گشت، ای آن‌که دارا گشت و توان یافت، ای آن‌که نهان شد و آگاهی یافت، ای آن‌که پرستش شد و ارج نهاد، ای آن‌که نافرمانی شد و آمرزید، ای آنکه اندیشه‌ها او را فرا نگیرد، ای آن‌که دیده‌ای او را در نیابد، ای آن‌که اثری بر او پوشیده نماند، ای روزی‌دهنده آدمیان، ای اندازه دهنده هر اندازه.

﴿۸۹﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا حافِظُ ، یَا بارِئُ ، یَا ذارِئُ یَا باذِخُ ، یَافارِجُ ، یَا فاتِحُ، یَا کاشِفُ ، یَا ضامِنُ ، یَا آمِرُ ، یَا ناهِى.

(۸۹) خدایا! از تو درخواست می‌کنم به نامت ای نگهدار، ای آفریننده، ای پدیدآورنده، ای بسیار بخشنده، ای گشایشگر، ای فراخی‌بخش، ای برگیرنده زیان، ای ضمانت‌کننده، ای فرمان‌ده، ای بازدارنده.

﴿۹۰﴾ یَامَنْ لَا یَعْلَمُ الْغَیْبَ إِلّا هُوَ ، یَا مَنْ لَایَصْرِفُ السُّوءَ إِلّا هُوَ ، یَا مَنْ لَایَخْلُقُ الْخَلْقَ إِلّا هُوَ ، یَا مَنْ لَایَغْفِرُ الذَّنْبَ إِلّا هُوَ ، یَا مَنْ لَایُتِمُّ النِّعْمَهَ إِلّا هُوَ ، یَا مَنْ لَایُقَلِّبُ الْقُلُوبَ إِلّا هُوَ ، یَا مَنْ لَایُدَبِّرُ الْأَمْرَ إِلّا هُوَ ، یَا مَنْ لَایُنَزِّلُ الْغَیْثَ إِلّا هُوَ ، یَا مَنْ لَا یَبْسُطُ الرِّزْقَ إِلّا هُوَ ، یَا مَنْ لَایُحْیِى الْمَوْتىٰ إِلّا هُوَ.

(۹۰) ای آن‌که جز او غیب نداند، ای آن‌که برنگرداند بدی را جز او، ای آن‌که آفریدگان را جز او نیافریند، ای آن‌که گناه را جز او نیامرزد، ای آن‌که نعمت را جز او کامل نکند، ای آن‌که دل‌ها را جز او دگرگون نکند، ای آن‌که کارها را جز او تدبیر ننماید، ای آن‌که باران را جز او فرو نبارد، ای آن‌که روزی را جز او نگستراند، ای آن‌که مردگان را جز او زنده نسازد.

﴿۹۱﴾ یَا مُعِینَ الْضُعَفاءِ ، یَا صاحِبَ الْغُرَباءِ ، یَا ناصِرَ الْأَوْلِیاءِ ، یَا قاهِرَ الْأَعْداءِ ، یَا رافِعَ السَّماءِ ، یَا أَنِیسَ الْأَصْفِیاءِ ، یَا حَبِیبَ الْأَتْقِیاءِ ، یَا کَنْزَ الْفُقَراءِ ، یَا إِلٰهَ الْأَغْنِیاءِ ، یَا أَکْرَمَ الْکُرَماءِ.

(۹۱) ای یاور ضعیفان، ای همراه غریبان، ای یار دوستان، ای چیره بر دشمنان ای بالا برنده آسمان، ای مونس برگزیدگان، ای محبوب پروا پیشگان، ای گنجینه تهیدستان، ای معبود توانگران ای کریم‌ترین کریمان.

﴿۹۲﴾ یَا کافِیاً مِنْ کُلِّ شَىْءٍ ، یَا قائِماً عَلَىٰ کُلِّ شَىْءٍ ، یَا مَنْ لَا یُشْبِهُهُ شَىْءٌ ، یَا مَنْ لَایَزِیدُ فِى مُلْکِهِ شَىْءٌ ، یَا مَنْ لَایَخْفىٰ عَلَیْهِ شَىْءٌ ، یَا مَنْ لَا یَنْقُصُ مِنْ خَزائِنِهِ شَىْءٌ، یَا مَنْ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَىْءٌ ، یَا مَنْ لَایَعْزُبُ عَنْ عِلْمِهِ شَىْءٌ ، یَا مَنْ هُوَ خَبِیرٌ بِکُلِّ شَىْءٍ ، یَا مَنْ وَسِعَتْ رَحْمَتُهُ کُلَّ شَىْءٍ.

(۹۲) ای کفایت‌کننده از هر چیز، ای پاینده بر هر چیز، ای آن‌که چیزی مانند او نیست، ای آن‌که چیزی بر فرمانروایی‌اش نیفزاید، ای آن‌که چیزی بر او پوشیده نیست، ای آن‌که چیزی از خزانه‌هایش نکاهد، ای آن‌که مانندش کسی نیست، ای آن‌که چیزی از علمش پنهان نماند، ای آن‌که به همه‌چیز آگاه است، ای آن‌که همه رحمتش همه‌چیز را فرا گرفته است.

﴿۹۳﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مُکْرِمُ ، یَا مُطْعِمُ ، یَا مُنْعِمُ ، یَا مُعْطِى ، یَا مُغْنِى ، یَا مُقْنِى ، یَا مُفْنِى ، یَا مُحْیِى ، یَا مُرْضِى ، یَا مُنْجِى.

(۹۳) خدایا! از تو درخواست می‌کنم به نامت ای اکرام کننده، ای روزی‌بخش، ای نعمت دهنده، ای عطابخش، ای بی‌نیازکننده، ای ذخیره‌گذار، ای نابودکننده، ای زنده‌ساز، ای خشنودکننده، ای رهایی بخش.

﴿۹۴﴾ یَا أَوَّلَ کُلِّ شَىْءٍ وَآخِرَهُ ، یَا إِلٰهَ کُلِّ شَىْءٍ وَمَلِیکَهُ ، یَا رَبَّ کُلِّ شَىْءٍ وَصانِعَهُ ، یَا بارِئَ کُلِّ شَىْءٍ وَخالِقَهُ ، یَا قابِضَ کُلِّ شَىْءٍ وَباسِطَهُ ، یَا مُبْدِئَ کُلِّ شَىْءٍ وَمُعِیدَهُ ، یَا مُنْشِئَ کُلِّ شَىْءٍ وَمُقَدِّرَهُ ، یَا مُکَوِّنَ کُلِّ شَىْءٍ وَمُحَوِّلَهُ ، یَا مُحْیِىَ کُلِّ شَىْءٍ وَمُمِیتَهُ ، یَا خالِقَ کُلِّ شَىْءٍ وَوارِثَهُ.

(۹۴) ای آغاز و انجام هر چیز، ای پرستیده و دارنده هر چیز، ای پروردگار و سازنده هر چیز، ای آفریننده و برآورنده هر چیز، ای گیرنده و گشاینده هر چیز، ای آغاز کننده هر چیز، ای پدیدآورنده و اندازه‌بخش هر چیز، ای هستی‌بخش و جنباننده هر چیز، ای زنده‌کننده و میراننده هر چیز، ای آفریننده و میراث بر هر چیز.

﴿۹۵﴾ یَا خَیْرَ ذاکِرٍ وَمَذْکُورٍ ، یَا خَیْرَ شاکِرٍ وَمَشْکُورٍ ، یَا خَیْرَ حامِدٍ وَمَحْمُودٍ ، یَا خَیْرَ شاهِدٍ وَمَشْهُودٍ ، یَا خَیْرَ داعٍ وَمَدْعُوٍّ ، یَا خَیْرَ مُجِیبٍ وَمُجابٍ ، یَا خَیْرَ مُؤْنِسٍ وَأَنِیسٍ ، یَا خَیْرَ صاحِبٍ وَجَلِیسٍ ، یَا خَیْرَ مَقْصُودٍ وَمَطْلُوبٍ ، یَا خَیْرَ حَبِیبٍ وَمَحْبُوبٍ.

(۹۵) ای بهترین یادکننده و یادشده، ای بهترین ثنا پذیر و بناشده، ای بهترین ستاینده و ستوده، ای بهترین گواه و گواهی‌نامه، ای بهترین خواهنده و خوانده‌شده، ای بهترین پاسخ‌دهنده و پاسخ داده شده، ای بهترین یار و همدم، ای بهترین همراه و هم‌نشین، ای بهترین سویه و آهنگ، ای بهترین دوستدار و دوستی پذیر.

﴿۹۶﴾ یَا مَنْ هُوَ لِمَنْ دَعاهُ مُجِیبٌ ، یَا مَنْ هُوَ لِمَنْ أَطاعَهُ حَبِیبٌ ، یَا مَنْ هُوَ إِلَىٰ مَنْ أَحَبَّهُ قَرِیبٌ ، یَا مَنْ هُوَ بِمَنِ اسْتَحْفَظَهُ رَقِیبٌ ، یَا مَنْ هُوَ بِمَنْ رَجاهُ کَرِیمٌ ، یَا مَنْ هُوَ بِمَنْ عَصاهُ حَلِیمٌ ، یَا مَنْ هُوَ فِى عَظَمَتِهِ رَحِیمٌ ، یَا مَنْ هُوَ فِى حِکْمَتِهِ عَظِیمٌ ، یَا مَنْ هُوَ فِى إِحْسانِهِ قَدِیمٌ ، یَا مَنْ هُوَ بِمَنْ أَرادَهُ عَلِیمٌ.

(۹۶) ای آن‌که به خواهنده‌اش پاسخ گوید، ای آن‌که برای فرمانبرش دوست است، ای آن‌که به دوستدارش نزدیک است، ای آن‌که برای کسی که از او نگهداری طلبد دیده‌بان است، ای آن‌که به هرکه به او امید بندد کریم است، ای آن‌که بر هرکه از او نافرمانی کند بردبار است، ای آن‌که در بزرگی‌اش مهربان است، ای آن‌که در فرزانگی‌اش بزرگ است، ای آن‌که در نیکی‌اش دیرینه است، ای آن‌که به هر که او را خواهد دانا است.

﴿۹۷﴾ اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مُسَبِّبُ ، یَا مُرَغِّبُ ، یَا مُقَلِّبُ ، یَا مُعَقِّبُ ، یَا مُرَتِّبُ ، یَا مُخَوِّفُ ، یَا مُحَذِّرُ ، یَا مُذَکِّرُ ، یَا مُسَخِّرُ ، یَا مُغَیِّرُ.

(۹۷) خدایا! از تو درخواست می‌کنم به نامت ای سبب‌ساز، ای شوق‌آفرین، ای برگرداننده، ای پیگیر، ای سامان‌بخش، ای هراس‌آور، ای برحذردار، ای یادآور، ای تسخیرگر، ای دگرگون ساز.

﴿۹۸﴾ یَا مَنْ عِلْمُهُ سابِقٌ ، یَا مَنْ وَعْدُهُ صادِقٌ ، یَا مَنْ لُطْفُهُ ظاهِرٌ ، یَا مَنْ أَمْرُهُ غالِبٌ ، یَا مَنْ کِتابُهُ مُحْکَمٌ ، یَا مَنْ قَضاؤُهُ کائِنٌ ، یَا مَنْ قُرْآنُهُ مَجِیدٌ ، یَا مَنْ مُلْکُهُ قَدِیمٌ ، یَا مَنْ فَضْلُهُ عَمِیمٌ ، یَا مَنْ عَرْشُهُ عَظِیمٌ.

(۹۸) ای آن‌که علمش پیش است، ای آن‌که وعده‌اش راست است، ای آن‌که لطفش آشکار است، ای آن‌که فرمانش چیره است، ای آن‌که کتابش استوار است، ای آن‌که حکمش شدنی است، ای آن‌که قرآنش باشکوه است، ای آن‌که فرمانروایی‌اش دیرین است، ای آن‌که بخششش فراگیر است، ای آن‌که پایگاهش بس بزرگ است.

﴿۹۹﴾ یَا مَنْ لَایَشْغَلُهُ سَمْعٌ عَنْ سَمْعٍ ، یَا مَنْ لَایَمْنَعُهُ فِعْلٌ عَنْ فِعْلٍ ، یَا مَنْ لَایُلْهِیهِ قَوْلٌ عَنْ قَوْلٍ ، یَا مَنْ لَایُغَلِّطُهُ سُؤالٌ عَنْ سُؤالٍ ، یَا مَنْ لَایَحْجُبُهُ شَىْءٌ عَنْ شَىْءٍ ، یَا مَنْ لَایُبْرِمُهُ إِلْحاحُ الْمُلِحِّینَ ، یَا مَنْ هُوَ غایَهُ مُرادِ الْمُرِیدِینَ ، یَا مَنْ هُوَ مُنْتَهىٰ هِمَمِ الْعارِفِینَ ، یَا مَنْ هُوَ مُنْتَهىٰ طَلَبِ الطَّالِبِینَ ، یَا مَنْ لَایَخْفىٰ عَلَیْهِ ذَرَّهٌ فِى الْعالَمِینَ.

(۹۹) ای آن‌که شنیدنی از شنیدن دیگر بازش ندارد، ای آن‌که کاری از کار دیگر منعش نکند، ای آن‌که گفتاری از گفتار دیگر سرگرمش نکند، ای آن‌که درخواستی از درخواست دیگر او را به اشتباه نیافکند، ای آن‌که چیزی از چیز دیگر پرده‌اش نشود، ای آن‌که اصرار اصرارکنندگان او را به ستوه نیاورد، ای آن‌که آرمان واپسین جویندگان است، ای آن‌که نهایت همّت عارفان است، ای آن‌که پایان جستجوی جویندگان است، ای آن‌که غباری در سراسر هستی بر او پوشیده نیست.

﴿۱۰۰﴾ یَا حَلِیماً لَایَعْجَلُ ، یَا جَوَاداً لَایَبْخَلُ ، یَا صادِقاً لَا یُخْلِفُ ، یَا وَهَّاباً لَایَمَلُّ ، یَا قاهِراً لَایُغْلَبُ ، یَا عَظِیماً لَایُوصَفُ ، یَا عَدْلاً لَا یَحِیفُ ، یَا غَنِیّاً لَایَفْتَقِرُ ، یَا کَبِیراً لَایَصْغُرُ ، یَا حافِظاً لَایَغْفُلُ ، سُبْحانَکَ یَا لَا إِلٰهَ إِلّا أَنْتَ ، الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النَّارِ یَا رَبِّ.

(۱۰۰) ای بردباری که شتاب نکند، ای بخشنده‌ای که بخل نورزد، ای راست‌گویی که تخلّف نکند، ای عطاکننده‌ای که خستگی نپذیرد، ای چیره‌ای که شکست‌ناپذیر است، ای بزرگی که به وصف در نیاید، ای دادگری که ستم ننماید، ای توانگری که نیازمند نشود، ای بزرگی که کوچک نگردد، ای نگهداری که غفلت ننماید، منزّهی تو ای که معبودی جز تو نیست، فریادرس، فریادرس، ما را از آتش رهایی بخش پروردگارا.