اینجا ماه رمضان سفره کَرم خود را گسترده ولی انگار برخی هنوز وارد شهر‌الله نشدند، ظهرها که از کنار سوپرمارکت‌ها و اغذیه‌فروشی‌ها می‌گذری، سفره بهانه باز است و بساط توجیه مهیا! به گزارش فارس، راننده تاکسی راحت سیگاری روشن می‌کند و می‌گوید؛ آقایان خانم‌ها شرمنده من عذر شرعی برای روزه دارم! خانمی در صندلی عقب با لحنی سنگین جواب می‌دهد؛ برای رعایت حقوق شهروندان که عذری ندارید! راننده با غرولند و نگاهی غضب‌آلود در آینه تاکسی، سیگارش را به خیابان پرت می‌کند و می‌گوید؛ خواهر من ما هرروز مسیر خارج شهر می‌رویم و تازه بیماری کلیه دارم، توی اعصاب خردی شغل ما که نمی‌شود روزه گرفت.
از تاکسی که پیاده می‌شوم، کنار پارکینگ خانمی درحالی‌که کنار پرایدش ایستاده، دارد با کِیف تمام پوسته‌های موز را قاچ می‌زند، با لبخند به او می‌گویم؛ خانم بهتر نیست داخل اتومبیلتان میل بفرمایید، صورتش سرخ می‌شود و با صدای بریده می‌گوید؛ ای‌وای آقا شرمنده، حواسم به ماه رمضان نبود!
از این خیابان‌ها که می‌گذرم و این صحنه‌ها را که می‌بینم دوست دارم همیشه عینک دودی به چشم بزنم، آن‌قدر دودی که کمتر این صحنه‌ها را ببینم، انگار بدحجابی برخی خانم‌ها هم رمضان و غیر رمضان نمی‌شناسد و گویی مأموران موظف هم از تذکر خسته شدند…
برخی هنوز به شهر الله وارد نشدند!
این روزها گویی دیگر هُرم آتش جهنم ضمیر غافل ما را نمی‌سوزاند و سُمبه فرهنگ رسانه‌های دشمن از دفاع بی‌برنامه ما در جنگ نرم مؤثرتر شده است.
اینجا ماه رمضان سفره کَرم خود را گسترده ولی انگار برخی مردمان سرزمین شیعی من، هنوز وارد شهر الله نشدند، ظهرها که از کنار سوپرمارکت‌ها و اغذیه‌فروشی‌ها می‌گذری، سفره بهانه باز است و بساط توجیه مهیا، هر کس به دلیلی مشغول حرمت‌شکنی است، یکی می‌گوید مسافرم و دیگری بیماری را بهانه می‌کند ولی هیچ‌کدام از این‌ها دلیل موجهی برای شکستن حرمت ماه خدا و روزه‌خواری در جلوی انظار نیست، قدیم‌ها اگر کسی روزه هم نمی‌گرفت، حتماً ظواهر را رعایت می‌کرد و حرمت‌ها را اجر می‌نهاد ولی انگار اینجا گروهی غیرت دینی و حرمت‌های اخلاقی را قورت داده‌اند و از حیا و معرفت و مردم‌داری هم در آن‌ها خبری نیست.
اگر چه اکثر نهادهای موظف قبل ماه رمضان تذکر می‌دهند و قوانینی هم برای برخورد با حرمت‌شکنان وجود دارد ولی در زمان اجرا مشاهده می‌شود که هیچ نظم و قاعده‌ای وجود ندارد و بیشتر این برخوردها جنبه نمایشی داشته و به‌صورت اصولی و سازمان‌یافته دنبال نمی‌شود.
اگر به دنبال اصل مشکل بگردیم، حکایت در تغییر سبک زندگی مردم و از بین رفتن برخی ارزش‌ها و حرمت‌هاست که ریشه در عدم فرهنگ‌سازی و برنامه جدی فرهنگی در تقابل با هجمه‌های فرهنگ مدرنیته و نفوذ رسانه‌ای دشمن در افکار و عقاید مردم و شکستن حلقه‌های تربیتی خانواده‌ها دارد.
یک استاد مدیریت راهبردی فرهنگی در گفتگو با خبرنگار فارس در اصفهان، ضمن پرداختن به خصوصیات معنوی مؤمنان در ماه رمضان، روزه را لطف خدا و هدیه حضرت حق به بندگان برای خودسازی می‌داند و با اشاره به ۳ قسم روزه عام، خاص و خاص الخاص، می‌گوید: باید ریشه‌یابی شود که چرا برخی افراد حتی لیاقت و سعادت روزه عام را هم پیدا نمی‌کنند؟
مسئولین در رمضانی کردن چهره شهرها کوشا باشند
محمود یقینی بابیان اینکه روزه عام فقط نخوردن و ننوشیدن است و در روزه خاص باید اعضا و جوارح انسان هم روزه باشند، روزه‌داری خاص‌الخاص را روزه‌داری‌ای می‌داند که علاوه بر موارد ذکرشده، فکر و ذهن انسان هم روزه باشد و گناه و مبطلات حتی به ذهن او هم وارد نشود.
وی اضافه می‌کند: اگر بخواهیم بدانیم چرا برخی افراد حرمت‌شکنی کرده و سعادت روزه‌داری ندارند، باید به ساختارهای فرهنگی جامعه و مسائل درگیر با تربیت و مؤثر در شکل‌دهی رفتار انسان در جامعه برگردیم.
این استاد دانشگاه‌های اصفهان، معتقد است: برای رعایت حرمت‌های رمضان در رفتار افراد لازم است کالبد شهر هم روزه باشد و در سخت‌افزار جامعه نیز شعائر مذهبی و حرمت‌ها نهادینه و پاسداری شود و نمادها و ارزش‌ها و باورهای مرتبط با ماه خدا باید در سطح شهر دیده‌شده و با ماه صیام هماهنگ باشد.
وی با انتقاد از کمرنگ شدن این فضاها و حرمت‌ها نسبت به سال‌های اول انقلاب، می‌گوید: اکنون حرمت لازم برای ماه خدا در شهرها وجود ندارد و کرامت شهر الله برای برخی وجود نداشته و عدم نظارت دقیق هم سبب شده برخی هنوز در غفلت مانده و وارد ماه خدا نشوند.
وی با انتقاد از رفتار غیراخلاقی برخی خانم‌ها به اسم آزادی و شکستن حرمت حجاب در این ماه، عنوان می‌کند: بدحجابی شکستن حریم خود و دیگران است و خانم‌های بدحجاب حریم ماه خدا را شکسته و به حریم معنوی دیگران هم آسیب می‌زنند و این حرمت‌شکنی ناخواسته بیماری‌های روحی و روانی و انحراف جنسی را در جامعه رواج داده و امنیت خانواده را با تهدید روبه‌رو می کند.
وی با اشاره به آیه قرآن تأکید می‌کند: خداوند قسم یادکرده که اگر حرمت خدا و دینش را رعایت کنیم، حرمت ما را حفظ می‌کند، همچنین تنها در سایه حفظ این حرمت‌ها می‌توان به مقام روزه‌داری خاص و حرکت جامعه به سمت تعالی معنوی رسید.
عدم برخورد جدی، حرمت‌شکنان رمضان را گستاخ کرده است
این پژوهشگر فرهنگی نتیجه می‌گیرد که تنها در صورت روزه‌داری خاص و رعایت حرمت‌ها می‌توان به تقوا رسید و ظرفیت‌های خاص روحی را استحکام بخشیده و بتوانیم با سرنیزه ایمان جلوی احساسات نامشروع را گرفته و روح خود را متعادل کرده و تعقل خود را قاعده‌مند کنیم.
یقینی ادامه می‌دهد: بی‌توجهی و لاابالی‌گری در ماه رمضان به افراد جامعه و مسائل فرهنگی آن‌ها برمی‌گردد، به‌طوری‌که برخی افراد بی‌قید شدند و مواخذه نشدن در برابر حرمت‌شکنی‌ها آن‌ها را گستاخ‌تر کرده است.
وی با اشاره به خلل موجود در قوانین و بعضا عدم دقیق اجرا و نظارت، بیان می‌کند: مردم هم باید با ابزار امربه‌معروف وارد شوند و بدون هتک آبروی افراد و با تعامل مهربانانه و تذکر صحیح رفتار و سبک زندگی حرمت‌شکنان را اصلاح کنند که البته باید خود افراد آمر هم عامل و دور از آن اشتباه باشند و هدفشان تنها اصلاح باشد نه غرض‌ورزی و کوبیدن دیگران.
وی با اشاره به اینکه امروزه در بسیاری از موارد مردم در برابر انحرافات کوتاه می‌آیند و وظیفه را به گردن دولت می‌اندازند، خواستار اصلاح حرمت‌ها در ادارات و شروع نهضت عفاف و حجاب و رعایت اخلاق و حرمت از ادارات دولتی شده و می‌گوید: کوتاه آمدن دستگاه‌های دولتی سبب زیاد شدن و عام شدم انحرافات و حرمت‌شکنی‌ها می‌شود و باید با بدحجابی و بی‌اخلاقی برخی کارمندان در ادارات دولتی برخورد شود تا الگوی دیگر افراد نشوند.
یقینی یادآور می‌شود: اگر کارهای فرهنگی مؤثر توسط مدیرانی انجام شود که وظیفه اصلی آن ها امور فرهنگی نیست و انتظاری از آن‌ها نیست، آن زمان این رفتار مؤثر واقع می‌شود و بر دیگران آثار مثبت می‌گذارد.
یقینی خاطرنشان می‌کند: تربیت و آموزش برای رفع این مشکلات از مسائل محوری است و باید آموزش بزرگ‌سالان نیز وارد نظام آموزشی کشور گردد تا چرخه «ز گهواره تا گور دانش بجوی» کامل شود.
واکاوی اینکه چرا برخی مردم چنین نسبت به اخلاق و مسائل دینی بی‌قید شدند و آزادانه حرمت می‌شکنند، یکی از مشکلات اساسی حوزه فرهنگ است که باید با ایجاد برنامه منظم و دقیق کارشناسی و استفاده از آسیب‌شناسی اساتید فرهنگی مورد بازبینی و اصلاح قرار بگیرد.
افرادی که بی‌قاعده زندگی می‌کنند، کم‌کم از مدار اخلاق و انسانیت دور می‌شوند و در قبال این افراد هم رسانه‌ها و هم عموم مردم و نیز دستگاه قضایی و ادارات دولتی مسئول هستند تا اجازه ندهند حرمت‌شکنی برخی افراد، جامعه را از مسیر معنویت و تعالی دور کند.
…………………………….
گزارش از مهدی رفائی
ثبت دیدگاه