بسم الله الرحمن الرحیم
امیرالمؤمنین (علیه السلام) به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: «پدر و مادرم فدای شما باد، ار رسول خدا! برای ما توصیف کن که مقداری از فضیلت ماه شعبان را تا این که انگیزۀ بیشتری برای روزه، تهجد و شب زنده داری در این ماه داشته باشیم.»
فَقَامَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ ـ علیه السلام ـ فَقَالَ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا رَسُولَ اللَّهِ صِفْ لَنَا شَیْئاً مِنْ فَضْلِهِ لِنَزْدَادَ رَغْبَهً فِی صِیَامِهِ وَ قِیَامِهِ نَتَهَجَّدُ لِلْجَلِیلِ فِیهِ
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود:
کسی که اولین روز از شعبان را روزه بگیرد، خداوند برای وی هفتاد حسنه می نویسد که معادل عبادت یک سال است.
مَنْ صَامَ أَوَّلَ یَوْمٍ مِنْ شَعْبَانَ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ سَبْعِینَ حَسَنَهً الْحَسَنَهُ تُعَادِلُ عِبَادَهَ سَنَهٍ
کسی که دو روز از شعبان را روزه بدارد، گناهان هلاک کنندۀ وی بخشیده می شود.
مَنْ صَامَ یَوْمَیْنِ مِنْ شَعْبَانَ حَطَّ عَنْهُ السَّیِّئَهَ الْمُوبِقَهَ
کسی که سه روز از شعبان را روزه بدارد، خداوند، هفتاد درجه به درجات بهشتی او افزوده می کند.
وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثَهَ أَیَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ رَفَعَ لَهُ سَبْعِینَ دَرَجَهً فِی الْجِنَانِ مِنْ دُرٍّ وَ یَاقُوتٍ
کسی که چهار روز از شعبان را روزه بدارد، روزی او وسعت پیدا می کند.
وَ مَنْ صَامَ أَرْبَعَهَ أَیَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ وَسَّعَ عَلَیْهِ الرِّزْقَ
کسی که پنج روز از شعبان را روزه بدارد، نزد بندگان خداوند، محبوب می گردد.
وَ مَنْ صَامَ خَمْسَهَ أَیَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ حُبِّبَ إِلَى الْعِبَادِ
کسی که شش روز از شعبان را روزه بدارد، خداوند هفتاد رنگ از انواع بلا را از وی دور می گرداند.
وَ مَنْ صَامَ سِتَّهَ أَیَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ صَرَفَ اللَّهُ عَنْهُ سَبْعِینَ لَوْناً مِنَ الْبَلَاءِ
کسی که هفت روز از شعبان را روزه بدارد، از ابلیس و لشگریان او محفوظ می گردد.
وَ مَنْ صَامَ سَبْعَهَ أَیَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ عُصِمَ مِنْ إِبْلِیسَ وَ جُنُودِهِ وَ هَمْزِهِ وَ غَمْزِهِ
کسی که هشت روز از شعبان را روزه بدارد، از دنیا خارج نمی گردد مگر اینکه از
وَ مَنْ صَامَ ثَمَانِیَهَ أَیَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ لَمْ یَخْرُجْ مِنَ الدُّنْیَا حَتَّى یُسْقَى مِنْ حِیَاضِ الْقُدْسِ
کسی که نه روز از شعبان را روزه بدارد، «منکر» و «نکیر» ( دو فرشتۀ الهی که شب اول قبر، از انسان سؤال می کنند) در هنگامۀ سؤال و جواب، از وی در می گذرند.
وَ مَنْ صَامَ تِسْعَهَ أَیَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ عَطَفَ عَلَیْهِ مُنْکَرٌ وَ نَکِیرٌ عِنْدَ مَا یَسْأَلَانِهِ
کسی که ده روز از شعبان را روزه بدارد، خداوند، به مقدار هفتاد ذراع در هفتاد ذراع، قبرش را توسعه می دهند
وَ مَنْ صَامَ مِنْ شَعْبَانَ عَشَرَهَ أَیَّامٍ وَسَّعَ اللَّهُ عَلَیْهِ قَبْرَهُ سَبْعِینَ ذِرَاعاً فِی سَبْعِینَ ذراع [ذِرَاعاً]
کسی که یازده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند بر روی قبر وی، یازده مناره از نور می گذارد
وَ مَنْ صَامَ أَحَدَ عَشَرَ یَوْماً ضَرَبَ اللَّهُ عَلَى قَبْرِهِ إِحْدَى عَشْرَهَ مَنَارَهً مِنْ نُورٍ
کسی که یازده روز از شعبان را روزه بدارد، همه روزه هفتاد میلیون فرشته زائر او در قبرش خواهند بود و این کار را تا روزی که در صور دمیده می شود، انجام می دهند.
وَ مَنْ صَامَ اثْنَیْ عَشَرَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ زَارَهُ فِی قَبْرِهِ کُلَّ یَوْمٍ سَبْعُونَ أَلْفَ أَلْفِ مَلَکٍ إِلَى النَّفْخِ فِی الصُّورِ
کسی که سیزده روز از شعبان را روزه بدارد، ملائکۀ هفت آسمان برای وی استغفار می کنند.
وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثَهَ عَشَرَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ اسْتَغْفَرَتْ لَهُ مَلَائِکَهُ سَبْعِ سَمَاوَاتٍ
کسی که چهارده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، به حیوانات و درندگان، و حتی به ماهی های دریاها الهام می گردد تا برای وی استغفار کنند.
وَ مَنْ صَامَ أَرْبَعَهَ عَشَرَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ أُلْهِمَتْ بِهِ الدَّوَابُّ وَ السِّبَاعُ حَتَّى الْحِیتَانُ فِی الْبُحُورِ أَنْ یَسْتَغْفِرُوا لَهُ
کسی که پانزده روز از شعبان را روزه بدارد، پروردگار عزت به وی ندا می دهد که: قسم به عزتم! تو را به آتش جهنم نخواهم سوزاند.
وَ مَنْ صَامَ خَمْسَهَ عَشَرَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ نَادَاهُ رَبُّ الْعِزَّهِ وَ عِزَّتِی لَا أَحْرَقْتُکَ بِالنَّارِ
کسی که شانزده روز از شعبان را روزه بدارد، هفتاد دریا از آتش برای وی خاموش می گردد.
وَ مَنْ صَامَ سِتَّهَ عَشَرَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ أَطْفَأَ عَنْهُ سَبْعِینَ بَحْراً مِنَ النِّیرَانِ کُلِّهَا
کسی که هفده روز از شعبان را روزه بدارد، درهای آتش به روی او بسته خواهند شد.
وَ مَنْ صَامَ سَبْعَهَ عَشَرَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ غُلِّقَتْ عَنْهُ أَبْوَابُ النِّیرَانِ کُلُّهَا
کسی که هجده روز از شعبان را روزه بدارد، همۀ درهای بهشت به روی او گشوده می گردد.
وَ مَنْ صَامَ ثَمَانِیَهَ عَشَرَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ فُتِحَتْ لَهُ أَبْوَابُ الْجِنَانِ کُلُّهَا
کسی که نوزده روز از شعبان را روزه بدارد، در بهشت، هفتاد هزار قصر از دُرّ و یاقوت به او اعطا می گردد.
وَ مَنْ صَامَ تِسْعَهَ عَشَرَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ أُعْطِیَ سَبْعُونَ أَلْفَ قَصْرٍ فِی الْجِنَانِ مِنْ دُرٍّ وَ یَاقُوتٍ
کسی که بیست روز از شعبان رو روزه بدارد، هفتاد هزار زوجه، از حورالعین بهشتی به تزویجش در می آیند.
وَ مَنْ صَامَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ زُوِّجَ سَبْعِینَ أَلْفَ زَوْجَهٍ مِنَ الْحُورِ الْعِینِ
کسی که بیست و یک روز از شعبان را روزه بدارد، ملائکۀ الهی با بال های خود او را نوازش می دهند.
وَ مَنْ صَامَ أَحَداً وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ وَجَبَتْ لَهُ الْمَلَائِکَهُ وَ مَسَحَتْهُ بِأَجْنِحَتِهَا
کسی که بیست و دو روز از شعبان را روزه بدارد، هفتاد لباس حُلّه از سندس و استبرق به وی می پوشانند.
وَ مَنْ صَامَ اثْنَیْنِ وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ کُسِیَ سَبْعِینَ أَلْفَ حُلَّهٍ مِنْ سُندُسٍ وَ إِسْتَبْرَقٍ
کسی که بیست و سه روز از شعبان را روزه بدارد، هنگام خروجش از قبر، مرکبی از نور به وی عنایت می شود، سپس سوار بر آن می شود و پرواز کنان به سوی بهشت می رود.
وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثَهً وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ أُتِیَ بِدَابَّهٍ مِنْ نُورٍ عِنْدَ خُرُوجِهِ مِنْ قَبْرِهِ فَیَرْکَبُهَا طَیَّاراً إِلَى الْجَنَّهِ
کسی که بیست و چهار روز از شعبان را روزه بدارد، هفتاد هزار نفر از اهل توحید، شفیع وی می گردند.
وَ مَنْ صَامَ أَرْبَعَهً وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ شُفِّعَ فِی سَبْعِینَ أَلْفاً مِنْ أَهْلِ التَّوْحِیدِ
کسی که بیست و پنج روز از ماه شعبان را روزه بدارد، وی را از نفاق دور می کنند.
وَ مَنْ صَامَ خَمْسَهً وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ أُعْطِیَ بَرَاءَهً مِنَ النِّفَاقِ
کسی که بیست و شش روز از ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند، جواز عبور از صراط را به وی عنایت می کند.
وَ مَنْ صَامَ سِتَّهً وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ جَوَازاً عَلَى الصِّرَاطِ
کسی که بیست و هفت روز از شعبان را روزه بدارد، خداوند، دوری از آتش جهنم را برای وی می نویسد.
وَ مَنْ صَامَ سَبْعَهً وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بَرَاءَهً مِنَ النَّارِ
کسی که بیست و هشت روز از شعبان را روزه بدارد، صورتش نورانی و شاداب می گردد.
وَ مَنْ صَامَ ثَمَانِیَهً وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ تَهَلَّلَ وَجْهُهُ
کسی که بیست و نه روز از شعبان را روزه بدارد، به رضوان الهی نائل می گردد.
وَ مَنْ صَامَ تِسْعَهً وَ عِشْرِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ نَالَ رِضْوَانَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ الْأَکْبَرَ
کسی که سی روز از شعبان را روزه بدارد، جبرئیل ـ علیه السلام ـ از عرش به وی ندا می دهد: ای فرد! عملت را از سر بگیر؛ چرا که خداوند گناهان گذشته و آیندۀ تو را بخشید و خدای عزوجل می فرماید: اگر گناهانت به تعداد ستارگاه آسمان و قطرات باران و برگ های درختان، و ریگ های بیایان و روزهای دنیا باشد، بدون شک همه را بخشیدم.
بعد از روزه ای که در شعبان گرفتی، چنین کاری بر خداوند مشکل نیست.
وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثِینَ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ نَادَاهُ جَبْرَئِیلُ ع مِنْ قُدَّامِ الْعَرْشِ یَا هَذَا اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ عَمَلًا جَدِیداً قَدْ غُفِرَ لَکَ مَا مَضَى وَ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذُنُوبِکَ وَ الْجَلِیلُ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ لَوْ کَانَ ذُنُوبُکَ عَدَدَ نُجُومِ السَّمَاءِ وَ قَطْرِ الْأَمْطَارِ وَ وَرَقِ الْأَشْجَارِ وَ عَدَدَ الرَّمْلِ وَ الثَّرَى وَ أَیَّامِ الدُّنْیَا لَغَفَرْتُهَا لَکَ- وَ ما ذلِکَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِیزٍ بَعْدَ صِیَامِکَ شَهْرَ شَعْبَانَ
منبع: امالی شیخ صدوق، ص۲۳ الی ۲۵ / ثواب الآعمال، عقاب الأعمال، ص ۶۲ و ۶۳ / وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۴۹۸ الی ۵۰۰ / بحار الانوار، ج۹۴، ص۶۹ و ۷۰
امام محمدباقر (علیه السلام) می فرماید: «پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ همواره ماه شعبان را روزه می گرفت و آن را به ماه رمضان وصل می کرد و می فرمود: “هر دوی این ها، ماه خداست و روزۀ در این دو ماه، کفارۀ گناهان گذشته و آینده است”.»
عَنِ الْإِمَامِ الْبَاقِرِ عَلَیْهِ السَّلَامُ: أَنَّ النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ کَانَ یَصُومُ شَهْرَ شَعْبَانَ وَ یُوصِلُهُ بِشَهْرِ رَمَضَانَ وَ یَقُولُ: کِلَاهُمَا شَهْرُ اللَّهِ وَ صِیَامُهُمَا کَفَّارَهُ الذُّنُوبِ الْمُتَقَدِّمَهِ وَ الْمُتَأَخِّرَهِ.
منبع: زاد المعاد، ص۴۳
چند تا اشتباه داره لطفا اصلاح کنید.
دوازده روز را گفتید یازده روز
کسی که هشت روز روزه بگیرد را کامل نگفتید. ولی عربیش کامله.